Η πλειοψηφία των πολιτών της χώρας πιστεύει ότι για να πετύχει ένας δημόσιος οργανισμός στο έργο του, πρέπει ο επικεφαλής του να είναι γνώστης του αντικειμένου με το οποίο ασχολείται ο οργανισμός. Έτσι θεωρούμε φυσικό στη Διοίκηση ενός Νοσοκομείου να υπάρχει ένας γιατρός, στη Διοίκηση μιας Οικονομικής Διεύθυνσης Υπουργείου ένας οικονομολόγος κ.ο.κ. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, αν ο κανόνας αυτός έχει τις προσδοκώμενες επιτυχίες, φτάνουμε σε συμπεράσματα τα οποία πολλές φορές είναι απολύτως αντιφατικά. Κι αν οι γνώσεις ενός ιατρού θα τον βοηθήσουν να αντιληφθεί πιο εύκολα από έναν διοικητή χωρίς ιατρικές γνώσεις πλήθος ιατρικών ζητημάτων, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι σε πολύπλοκους οργανισμούς όπως τα Νοσοκομεία, πέραν των ζητημάτων ιατρικής φύσεως, υπάρχουν και πλήθος θεμάτων, τα οποία δεν έχουν καμιά σχέση με την Ιατρική επιστήμη και τις ειδικεύσεις του λαμπρού, κατά τα άλλα επιστήμονος, που έχει επιλεγεί ως επικεφαλής του, οι οποίες απαιτούν άλλα ταλέντα και άλλες δεξιότητες πέραν της Ιατρικής. Και επειδή διερχόμαστε μια σκληρή, από απόψεως οικονομίας περίοδο, αν στρέψουμε το βλέμμα στους καθηγητές της Οικονομικής επιστήμης, στους αναλυτές των οικονομικών στοιχείων και στους «Τειρεσίες» των επαπειλουμένων οικονομικών «Αρμαγεδδώνων», θα διαπιστώσουμε ότι οι «Κασσάνδρες» των οικονομικών συμφορών, από τον δικό μας «προφέσορα» της Οικονομολογίας Γ. Αλογοσκούφη μέχρι φημισμένο καθηγητή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, Νουριέλ Ρουμπινί, τον λιγότερο διάσημο Ρόμπερτ Πρέστερ και τον θεωρούμενο ως πολύ εύστοχο αναλυτή της Societe Generale, Αλμπερτ Εντουαρντς, απέτυχαν πλήρως και παταγωδώς. Ούτε προέβλεψαν την κρίση ούτε προειδοποίησαν κανένα για μέτρα που έπρεπε να ληφθούν. Κι αν η Κασσάνδρα της Ελληνικής Μυθολογίας διέθετε το χάρισμα να προβλέπει το μέλλον αλλά έσερνε την κατάρα να μη γίνεται πιστευτή, οι σύγχρονες «Κασσάνδρες» της Οικονομίας απέδειξαν ότι ενώ δεν διαθέτουν το χάρισμα να προβλέπουν με ασφάλεια το οικονομικό μέλλον, οι κυβερνήσεις τούς εμπιστεύονται και τους ακολουθούν μέχρι τον?γκρεμό..!
ΑΕΣ
