Διαπιστώσεις και προτάσεις?

ΣΤΙΣ διαπιστώσεις είμαστε πρώτοι. Στις προτάσεις? «κωλώνουμε»! Πάρτε, για παράδειγμα, το ΚΚΕ και τη λοιπή λεγόμενη Αριστερά: Κραυγές θυμού, προσβλητικές φράσεις απαξίωσης, κήρυξη με το παραμικρό απεργιών, διαδηλώσεων, καταλήψεων και ουδέποτε συναίνεση για τίποτε απολύτως. Θεμιτές, επιθυμητές και αναπόφευκτες τουλάχιστον οι κινητοποιήσεις, στην κρίσιμη εποχή που ζούμε. Όμως, εκεί που σκοντάφτουν όλα αυτά -πλην? της μαγευτικής ράβδου του κ. Σαμαρά- είναι στην παντελή έλλειψη εναλλακτικών προτάσεων εξόδου από την κρίση! Τέτοιες δεν βλέπουμε από την Αντιπολίτευση. Έτσι, στα «πρέπει» είμαστε πρώτοι, στο «δια ταύτα?», ανύπαρκτοι?
Ο κ. Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ είναι σπουδαίος πολιτικός αναλυτής. Είπε, μεταξύ άλλων, και τα εξής σωστά και περιεκτικά σε διαπιστώσεις – σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Real News (6-12-10): «?Η πολιτική πρέπει να σταματήσει να τροφοδοτεί με μελαγχολία, φόβο και απαισιοδοξία την κοινωνία. Τα βάρη της κρίσης δεν μπορούν να τα φορτώνονται αποκλειστικά οι αδύναμοι. Περιμένω να δω να τιμωρούνται καρχαρίες, λαμόγια, αεριτζήδες. Ο πόλεμος ενάντια στον πολίτη πρέπει να σταματήσει. Επιπλέον, δεν μπορεί πρώην υπουργοί και επιχειρηματίες με μεγάλες ευθύνες για τα προβλήματα της χώρας, να γίνονται τιμητές των πάντων. Ας κάνουν επιτέλους την αυτοκριτική τους. Η κυβέρνηση με τις επιλογές της οδηγεί σε ύφεση, ανεργία, υποβάθμιση του παραγωγικού ιστού της χώρας. Οφείλει να αλλάξει το περιεχόμενο της ασκούμενης πολιτικής. Να συμβάλλει στην ανάπτυξη ενός δημόσιου τομέα με σύγχρονες δημοκρατικές χωρητικότητες. Μιας αγοράς που θα λειτουργεί μακριά από την κρατοφαγία, ενώ οι Τράπεζες θα στηρίζουν την ανάπτυξη, σταματώντας να λειτουργούν ως τοκογλύφοι».
ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ διαφωνεί με τα παραπάνω; Το θέμα είναι τι προτείνεται, ώστε όλες αυτές οι χρόνιες διαστρεβλώσεις να διορθωθούν, να εκλείψουν, να εκριζωθούν, να τιμωρηθούν οι αίτιοί τους. Και πώς; Και μη μου πείτε πως είναι «πρόβλημα» των πολιτικών να βρουν τις απαντήσεις. «Πολιτικοί» είμαστε όλοι, όταν ψηφίζουμε αυτούς που ψηφίζουμε για να μας κυβερνήσουν?  Το να πούμε ότι η χώρα χρειάζεται «αταλάντευτη πολιτική βούληση», όταν ΚΚΕ, ΝΔ και ΣΥΝ (το κάθε κόμμα για δικούς του ψηφοθηρικούς λόγους), με την παραμικρότερη κίνηση της κυβέρνησης προς τα μπρος, κατεβάζουν τον κόσμο «τους» στους δρόμους, πόσο εύκολο είναι για μια κυβέρνηση να παραμένει «αταλάντευτη» στην πολιτική της βούληση;
Η ΣΤΕΙΡΑ άρνηση για την άρνηση και μόνο, ως απάντηση σε κάθε κυβερνητικό μέτρο εξυγίανσης του σάπιου παλιού καθεστώτος που μας ταλανίζει δεκαετίες τώρα, δεν απέβη ποτέ προς όφελος των εργαζομένων και του κοινωνικού συνόλου.
Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr