(2010 ΕΓΧ 125?)
Επιστημονική φαντασία, σίκουελ της ταινίας ΤΡΟΝ του Στίβεν Λισμπέργκερ (1982)
Σκην.: Ζόζεφ Κοσίνσκι Μουσ: Νταφτ Πανκ Ηθ.: Τζεφ Μπρίτζες, Γκάρετ Χέντλαντ, Ολίβια Γουάιλντ, Τζον Χαρτ
Ο Σαμ Φλιν, ένας 27χρονος επαναστάτης, αναζητά εξηγήσεις για τη μυστηριώδη εξαφάνιση του πατέρα του Κέβιν Φλιν, του άνδρα που είχε χαρακτηριστεί ως ο κορυφαίος δημιουργός ψηφιακών παιχνιδιών, στον κόσμο. Όταν ο Σαμ ερευνά ένα περίεργο σήμα που λαμβάνει από το παλιό εργαστήριο του πατέρα του, ένα σήμα που μόνο εκείνος θα μπορούσε να έχει στείλει, μεταφέρεται στον ψηφιακό κόσμο, που ο Κέβιν έχει παγιδευτεί εδώ και είκοσι χρόνια. Με τη βοήθεια της ατρόμητης Κόρα, πατέρας και γιος ξεκινούν ένα ταξίδι ζωής και θανάτου, μέσα σε ένα εκπληκτικό ψηφιακό σύμπαν. Το σύμπαν που δημιούργησε ο ίδιος ο Κέβιν, αλλά με το πέρασμα των ετών έχει εξελιχθεί και εμπλουτιστεί με απίστευτα όπλα, γρήγορα οχήματα και μοναδικά τοπία. Πατέρας και γιος θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουν αδίστακτους κακοποιούς που είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα προκειμένου να εμποδίσουν τη φυγή τους.
Στην καρδιά της ταινίας βρίσκεται η ανθρώπινη ιστορία της συνάντησης ενός πατέρα με τον γιο του, σε ένα hi-tech σύμπαν με άπειρες δυνατότητες αλλά ταυτόχρονα εξαιρετικά επικίνδυνο.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες ο κόσμος του TRON δεν είναι κάτι εντελώς εξωπραγματικό και σε θεωρητική βάση θα μπορούσε να υπάρξει αν κάποιος μπορούσε να συγκεντρώσει πολύ μεγάλη δύναμη σε έναν υπολογιστή και εφάρμοζε τις αρχές τις κβαντικής φυσικής σε μία θεωρητική διαδικασία γνωστή ως κβαντική τηλεμεταφορά. Πολλοί από τους επιστήμονες δήλωσαν ότι ταινίες σαν το ´ΤRON´ μπορούν να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης στην έρευνά τους.
Παρασκήνιο
Πρώτη φορά στην ιστορία του κινηματογράφου ηθοποιός (Τζ. Μπρίτζες) παίζει τον εαυτό του (Κέβιν Φλιν) απέναντι στη νεότερη εκδοχή του (Κλου).
Πρώτη φορά ενσωματώνεται ένα ψηφιακό κεφάλι σε ένα πραγματικό σώμα για να αποδοθεί ο χαρακτήρας του νεαρού Μπρίτζες. Για να επιτευχθεί ένα όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικό ψηφιακό πρόσωπο χρησιμοποιήθηκαν δεκάδες φωτογραφίες του Μπρίτζες από τη δεκαετία του ?80.
Πρώτη φορά χρησιμοποιούνται σε ταινία κοστούμια με αυτόνομο φωτισμό.
Οι σκηνές μέσα στο ψηφιακό πλέγμα είναι γυρισμένες εξολοκλήρου με 3D ψηφιακές κάμερες.
Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος του πρώτου TRON είναι και παραγωγός του δεύτερου.
Χρειάστηκε μια ολόκληρη ομάδα κομμωτών και μακιγιέζ μαζί με δύο ενδυματολόγους για κάθε κοστούμι και τρεις ώρες για να ντύσουν, να βάψουν και να χτενίσουν την καθεμία από τις Σειρήνες.
Ένα από τα αγαπημένα χόμπι του Τζ. Μπρίτζες είναι η φωτογραφία. Ο ίδιος γενικά συνηθίζει να παίρνει φωτογραφίες από τα παρασκήνια κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Φωτογραφίες του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα περιοδικά, μεταξύ των οποίων το «Premiere» και το «Aperture». Επίσης, έχουν παρουσιαστεί σε γκαλερί στη Νέα Υόρκη («George Eastman House»), στο Λος Άντζελες, στο Λονδίνο και το Σαν Ντιέγο. Το φθινόπωρο του 2003 κυκλοφόρησαν σε λεύκωμα με τον τίτλο: «Pictures: Photographs by Jeff Bridges».
Οι ηθοποιοί Γκάρετ Χέντλαντ και Ολίβια Γουάϊλντ παρακολούθησαν πολεμικές τέχνες για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του ρόλου τους.
Για να αποδοθεί μεγαλύτερη αληθοφάνεια στον ψηφιακό κόσμο του Πλέγματος, η παραγωγή έχτισε πραγματικά σκηνικά με ηχομόνωση, όπως το σπίτι του Κέβιν Φλιν και το club του Κάστορα.
Ο Έρικ Μπάρμπα και η ομάδα του ειδικευμένοι στα οπτικά εφέ δημιούργησαν πάνω από 1400 καινούρια οπτικά εφέ αποκλειστικά για το Tron: Legacy.
Πρώτη φορά οι DAFT PUNK συνθέτουν αυθεντική μουσική για κινηματογραφική ταινία και μάλιστα, εμφανίζονται σε ταινία. Το μουσικό στυλ των DAFT PUNK έχει επηρεαστεί έντονα από το πρώτο TRON. Αυτό ήταν που κίνησε και το ενδιαφέρον του Κοζίνσκι και τους επέλεξε ώστε να επενδύσουν με πάνω από 100 λεπτά μουσικής την ταινία.