(2009 ΕΓΧ 108?)
Πολιτικό δράμα, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα
Σκην.: Νταγκ Λάιμαν Μουσ.: Τζον Πάουελ Ηθ.: Ναόμι Ουότς,Σον Πεν, Σαμ Σέπαρντ, Ντέιβιντ Ντένμαν, Μπρους ΜακΓκίλ, Τάι Μπαρέλ
Σε ένα άρθρο των New York Times, ο Τζόσεφ Γουίλσον, διπλωμάτης και σύζυγος της εν ενεργεία πράκτορα της CIA, Βάλερι Πλέιμ, είχε γράψει ότι η κυβέρνηση του Μπους χειρίστηκε επιδέξια τη χρήση των όπλων μαζικής καταστροφής, προκειμένου να δικαιολογήσει την εισβολή στο Ιράκ.
Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, διάφοροι διαπλεκόμενοι αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου, αποκαλύπτουν ?έντεχνα? την κρυφή ταυτότητα της Βάλερι, επιδιώκοντας ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο να δυσφημήσουν τον διπλωμάτη σύζυγό της?
Μια συναρπαστική ιστορία -από πολιτικής άποψης- που περιγράφει το βαθύ προσωπικό, ανθρώπινο δράμα της οικογένειας Ουίλσον, υπαρκτά πρόσωπα που αποτελούν και την πηγή έμπνευσης των σεναριογράφων.
Ο Τζο και η Βάλερι είναι ένα ζευγάρι, οι ζωές των οποίων έρχονται άνω κάτω με τον πλέον σκληρό τρόπο. Ο καθένας τους αντιδράει διαφορετικά σε αυτήν την εναντίον τους καμπάνια. Ο Τζο περνάει στην αντεπίθεση με ότι μέσο διαθέτει, ισχυριζόμενος πως η αποκάλυψη της μυστικής ταυτότητας της Βάλερι είναι μια εγκληματική, μια κακουργηματική πράξη. Η Βάλερι, έχοντας περάσει μια ζωή ανάμεσα σε σκιές, δείχνει ανήμπορη και τελικά απρόθυμη σε μια τέτοιου είδους δημόσια έκθεση. Πρόκειται για την περίπτωση μιας γυναίκας, που βιώνει τον κίνδυνο ζώντας παράλληλα μια κρυφή ζωή για αρκετά μεγάλο διάστημα κι ενώ, ακόμα και οι στενότεροι της φίλοι αγνοούν το πραγματικό της επάγγελμα, εκείνη ξαφνικά, βρίσκεται στο προσκήνιο, αφού έχει πλέον αποκαλυφθεί η ?άλλη?, η αθέατη για όλους, πλευρά της. Κατάσκοπος πρώτου επιπέδου, η Βάλερι, τώρα πλέον αναγκάζεται να μιλήσει δημοσίως για να υπερασπιστεί την ίδια της τη ζωή…
Παιχνίδια συνωμοσίας, που παρά τα εγκατεστημένα και ασφαλώς φανερά φίλτρα λογοκρισίας, γροθεύουν απευθείας στο στομάχι που ξεσκεπάζει έστω και εικονικά τη διαπλοκή στο αμερικάνικο πολιτικό σύστημα? θα μου πείτε: μήπως εδώ στη φτωχή ελλαδίτσα μας δε γίνονται παρόμοια πράγματα; Εεε και τι περιμένετε, να διαφωνήσω; Όχι βέβαια. Άλλωστε τα παιχνίδια συνωμοσίας πάντα είναι πακέτο με τα παιχνίδια εξουσίας?