Για να κερδίσουμε το παιχνίδι

Ολοι λίγο πολύ αντιλαμβανόμαστε ότι η επαναρρύθμιση των χρεών μας και η επιμήκυνση του χρόνου πληρωμής των δανείων μας, αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για τη διευκόλυνση και την επιτυχία της ελληνικής προσπάθειας να ξεφύγει από τη δυσχερή θέση στην οποία έχει περιέλθει. Ταυτόχρονα όλοι έχουμε καταλάβει ότι οι διαβουλεύσεις για να καταλήξουμε σε εκατέρωθεν αποδεκτές συμφωνίες, πρέπει να μη παραπέμπουν σε αναδιάρθρωση του χρέους που θα συνεπάγεται απώλειες για τις αγορές και τους δανειστές μας, διότι σε διαφορετική περίπτωση αυτοί, σπεύδουν με το άκουσμα και μόνο τέτοιων διαδικασιών να προεξοφλούν τα χειρότερα και να αυξάνουν τα spread παράλληλα με τους περιβόητους οίκους αξιολόγησης που υποβαθμίζουν την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας. Όπως αναλύει και ο κ. Αντ. Καρακούσης στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «Το Βήμα» για όσους γνωρίζουν τη διάρθρωση του ελληνικού χρέους μια γενικευμένη συμφωνία επιμήκυνσης της εξόφλησής του, που θα καλύπτει το σύνολο των δανείων μας δεν είναι ανέφικτη. Ήδη από τα 350 δισ. του ελληνικού δημόσιου χρέους, για τα 110 δισ. της τρόικας, έχει τεθεί ζήτημα επιμήκυνσης, η οποία μετά το ιρλανδικό δάνειο θεωρείται σχεδόν δεδομένη. Το χρέος προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι περίπου 100 δισ. ευρώ και εκτιμάται ότι αυτή μαζί με τις άλλες ευρωπαϊκές Τράπεζες, κυρίως γερμανικές και γαλλικές, προς τις οποίες χρωστούμε επιπλέον 50 δισ., μπορούν σχετικά εύκολα να αποδεχθούν τη διαδικασία επιμήκυνσης και αναχρηματοδότησης. Όλα αυτά θα μπορούσαν να δώσουν μια ρύθμιση όλου του ελληνικού χρέους, που δεν θα θεωρηθεί αναδιάρθρωση και πτώχευση. Για την επιτυχία απαιτείται πολιτική σταθερότητα και συναίνεση στο εσωτερικό και κατάλληλες συμμαχίες κυρίως σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Μπορούμε λοιπόν να κερδίσουμε το παιχνίδι ;
ΑΕΣ