«Αυτό που λατρεύω στα ελληνικά κείμενα είναι η συνάντηση με τη γέννηση της έλλογης σκέψης, η έκρηξη φωτός που πρωτοφάνηκε σε έναν κόσμο αμήχανο και σκοτεινό»
(Ζακλίν ντε Ρομιγί, 1913 – 2010)
ΤΗ ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ στα μέσα της δεκαετίας του ?90, στο Ρέθυμνο, καλεσμένη του Πανεπιστημίου Κρήτης. Μικρόσωμη, λεπτεπίλεπτη, με ωραία ζωηρά μάτια, και μια γλώσσα που μας έλεγε αλήθειες πάνω στα κείμενα των Αρχαίων που δεν θα μπορούσαμε από μόνοι μας να ανακαλύψουμε. Μιλούσε για την «αγαπημένη της Ελλάδα», σαν να μιλούσε για τον μεγαλύτερο έρωτα της ζωής της! Την καλέσαμε, ως «Ελληνογαλλικός Σύνδεσμος», να έλθει στα Χανιά να μιλήσει. Δεν το μπόρεσε ποτέ? Η μεγάλη αυτή φίλη της Ελλάδας και της Κρήτης, που αφιέρωσε με πάθος όλη τη ζωή για τη διάσωση και διάδοση της ελληνικής γλώσσας και σκέψης στα σχολεία της Μ.Ε. στη Γαλλία- και όχι μόνο, η Ζακλίν ντε Ρομιγί, «έφυγε» το Σάββατο (18/12) σε ηλικία 97 ετών?
ΥΠΗΡΞΕ Ακαδημαϊκός και «πρέσβειρα της Αρχαίας Αθήνας στον σύγχρονο κόσμο». «Είμαι φανατικά Αθηναία?», έλεγε. Άφησε πίσω της πληθώρα έργων, ειδικότερα αναφερομένων στην Αθήνα του 5ου αι. π.Χ. απ? όπου, όπως έλεγε, «ξεκίνησαν τα πάντα: δημοκρατία, φιλοσοφία, ιστορία, τραγωδία, κωμωδία, σοφιστική, «έλλογη σκέψη»? Μικρή, μελέτησε πολύ τον Θουκυδίδη και μπήκε στο πνεύμα του όσο ελάχιστοι φιλόλογοι στον κόσμο? Διατέλεσε διδάκτωρ σε μερικά από τα μεγαλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου (Οξφόρδης, Αθηνών, Δουβλίνου, Μόντρεαλ, Γέιλ?). Το 1995 της δόθηκε η ελληνική υπηκοότητα, το 2001 ανακηρύχθηκε πρέσβειρα του Ελληνισμού, ενώ τιμήθηκε -στην Πνύκα- με το βραβείο Ωνάση.
ΟΣΟΙ συναντήσαμε, έστω για λίγο την Ζακλίν ντε Ρομιγί -μικροκαμωμένη, δυναμική γυναίκα με γλυκύτατο πρόσωπο, λευκά μαλλιά και εύθραυστο κορμί- διαπιστώσαμε ότι τα ελληνικά (γλώσσα και πολιτισμός) την έκαναν ευτυχισμένη! Η βαθειά εσωτερική γαλήνη και η καθαρότητα της σκέψης της απέπνεαν βαθύτατο σεβασμό και θαυμασμό σε όλους. Σχεδόν τυφλή στα τελευταία χρόνια της ζωής της, δεν έπαψε να εργάζεται σκληρά χαρίζοντάς μας αποστάγματα από την απέραντη, ανεξάντλητη «ελληνική» σοφία της. Χαρακτηριστική η απάντησή της στο ερώτημα (και βιβλίο), «Γιατί η Ελλάδα;» (Pourquoi la Grece?) ήταν η επιλογή της; «Για να σας το εξηγήσω -είπε- πρέπει να σας εξηγήσω όλη μου τη ζωή»! Με τέτοιες απώλειες φτωχαίνουμε όχι μόνο ως Έλληνες αλλά και ως άνθρωποι. Μάλιστα, βυθισμένοι σ? έναν «νέο» κόσμο όχι μόνο «αμήχανο» και «σκοτεινό» αλλά και πλήρη βαρβαρότητας.
Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr
