Ενα χωριό με λίγους αλλά νοικοκύρηδες ανθρώπους

Τα Περβόλια των Εννιά Χωριών Κισάμου ακούγονται και ως χωριό του ήρωα οπλαρχηγού, γενικού αρχηγού της επαρχίας και πρώτου προέδρου της Κρητικής Βουλής, Αναγνώστη Σκαλίδη, γεγονός που κάνει τους κατοίκους να αισθάνονται περήφανοι, γι? αυτό και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Περβολίων φέρει τ? ονοματεπώνυμό του.
Από την πρόσφατη επίσκεψή μας, είχαμε την ευκαιρία να συναντηθούμε και να μιλήσουμε με αρκετούς κατοίκους του μικρού όμορφου χωριού καθώς επίσης με τον πρώην γραμματέα της Κοινότητας κ. Θεοχάρη Σπερελάκη, την επίτροπο της Ενορίας κα Μαρία Καρτσωνάκη και τον πρόεδρο του Τοπικού Συμβουλίου κ. Ζαχαρία Παπαδάκη, οι οποίοι μας ξενάγησαν στο χωριό για να μας πουν, μεταξύ άλλων, τη σημασία που έχει γι? αυτούς, ο Πολιτιστικός Σύλλογος, η ´Στέγη των Προγόνων´ και το αρχηγείο του οπλαρχηγού Αναγνώστη Σκαλίδη.
Ζαχαρίας Παπαδάκης: ´Εχω σπουδάσει Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, αλλά το 2003 αποφάσισα να ενταχθώ στο πρόγραμμα νέων γεωργών και ν? ασχοληθώ με το χωριό κάνοντας όλες τις αγροτικές δουλειές με κύρια τη μελισσοκομία. Η ζωή του χωριού είναι πολύ καλύτερη από αυτή που έκανα στην πόλη στην οποία μπορώ να πηγαινοέρχομαι όταν θέλω. Από το πρόγραμμα, όμως, ήθελα περισσότερη βοήθεια και τα χρήματα να δίνονταν πιο γρήγορα και όχι μετά από 4 – 5 χρόνια. Η επένδυση αυτή αξίζει να προβληθεί γιατί πριν την ανακαίνιση, οι ισόγειοι χώροι που βλέπετε αποτελούσαν έναν στάβλο και πιο παλιά ακόμα τη φάμπρικα της γειτονιάς, ενώ από πάνω ήταν το σπίτι, το οποίο και αυτό αναπαλαίωσα διατηρώντας το χρώμα της παράδοσης. Για όλα αυτά βέβαια είχα και την συγκατάθεση της κοπέλας μου, Μαρίνας, που είναι φιλόλογος στο Γυμνάσιο του Καστελλίου. Ο πατέρας μου, ο Βασίλης, ήταν δάσκαλος όπως και ο παππούς μου ο Ζαχαρίας που έχω τ? όνομά του. Το χωριό, τη δεκαετία του 1950 για παράδειγμα ήταν στην καλή του περίοδο και είχε περίπου 250 κατοίκους, δικό του Δημοτικό Σχολείο που? άντεξε μέχρι το 1988 και Κοινότητα που παρέμεινε μέχρι την υποχρεωτική συνένωση Δήμων και Κοινοτήτων της νομοθεσίας του «Καποδίστρια». Σήμερα είμαστε τριάντα περίπου μόνιμοι κάτοικοι αλλά τα Σαββατοκύριακα τριπλασιαζόμαστε γιατί έρχονται πάρα πολλοί χωριανοί που μένουν στα Χανιά. Οι περιουσίες είναι όλες νοικοκυρεμένες και τα σπίτια το ίδιο. Πρόκειται για ένα χωριό με αγαπημένο κόσμο, δίχως αυτό να σημαίνει ότι είμαστε κοινωνία αγγέλων, αλλά οι όποιες παρεξηγήσεις και να γίνουν, δεν κρατούν πολύ. Με την κτηνοτροφία έχουμε μόνιμα προβλήματα που χρειάζονται τη λύση τους, αφού και οι κτηνοτρόφοι συμφωνούν μαζί μας. Πρέπει να τους βοηθήσει όμως το κράτος για να φτιαχτούν πάρκα βόσκησης στα βουνά όπως υπάρχουν και στην Ευρώπη. Αυτή είναι η λύση. Αξιόλογη είναι η δραστηριότητα του Πολιτιστικού μας Συλλόγου, ο οποίος, αν και ιδρύθηκε το 2007 έχει αναπτύξει σημαντική δράση με σκοπό την πολιτιστική ανάπτυξη του χωριού και της περιοχής. Εχουμε την «Στέγη Προγόνων» την οποία οραματίσθηκε και δημιούργησε ο μακαρίτης ε.α. αντιστράτηγος Γρηγόρης Καρτσωνάκης συγκεντρώνοντας αντικείμενα καθημερινής χρήσης, που αξιοποιούσαν τα χρόνια που ο ίδιος ήταν παιδί αλλά και πιο παλιά ακόμα. Το Αρχηγείο του ήρωα Αναγνώστη Σκαλίδη, αρχηγού της Κισάμου και πρώτου προέδρου της Βουλής επί Κρητικής Πολιτείας είναι στο χωριό μας και είναι τιμή για εμάς να έχουμε τον ήρωα χωριανό μας. Οι δραστηριότητες των κατοίκων στρέφονται στη γεωργία και την κτηνοτροφία. Από τη γεωργία σημαντική είναι η «τσουνάτη» ελιά, η οποία πέρα από το εξαιρετικό λάδι βγάζει και τη βρώσιμη ελιά που είναι στην πράσινη η τσακιστολιά, η κοφτή, η ξυδάτη και η αλατσολιά στην ώριμη, που βγαίνουν όλες από τις τσουνάτες ελιές. Δυστυχώς, όμως, το πρόβλημα με τον δάκο και με τον τρόπο αντιμετώπισής του μας κάνει να χάνουμε το μεγαλύτερο μέρος από το εισόδημά μας. Παρά τις όποιες αντιξοότητες, μ? αρέσει το χωριό και αισθάνομαι την ανάγκη να παραμείνω, ν? αγωνισθώ και να δημιουργήσω τη δική μου οικογένεια´.
Μαρία Καρτσωνάκη: ´Είμαστε δύο γυναίκες επίτροποι της Ενορίας και με τις εισφορές χωριανών και απανταχού ευρισκομένων Περβολιανών και άλλων πιστών προσπαθούμε να συντηρήσουμε όσο μπορούμε περισσότερο τις εκκλησίες μας δίνοντας βέβαια και στη Μητρόπολη ένα ποσό κάθε χρόνο, ενώ το έχουμε ανάγκη. Κεντρική εκκλησία είναι ο Αγιος Ιωάννης, του οποίου το καμπαναριό χρειάζεται επισκευή αλλά δεν έχει ακόμα ενταχθεί σε κάποιο πρόγραμμα. Μεγάλο πανηγύρι κάνουμε στην εορτή του Αγίου Φανουρίου το καλοκαίρι με μέριμνα και έξοδα του Πολιτιστικού Συλλόγου. Στην κορυφή του βουνού είναι ο Αγιος Δίκιος που κτίσθηκε από τον μακαριστό συγχωριανό μας τον Κοντοπυράκη αλλά το σημείο εκεί ψηλά το ορίζουν τρεις Ενορίες. Καλό θα είναι να συμμετέχουν από κοινού και να γίνεται το πανηγύρι την ημέρα που γιορτάζει ο Αγιος και όχι σε διαφορετική ημερομηνία´.        
Θεοχάρης Σπερελάκης: ´Νοσταλγώ τα χρόνια που το χωριό μας είχε τη δική του Κοινότητα, την οποία υπηρέτησα ως γραμματέας για 35 χρόνια. Με την κατάργησή της ανήκουμε στη Δημοτική Περιφέρεια του Δήμου Ιναχωρίου αλλά πιστεύω ότι δεν ωφελήθηκε το χωριό. Για παράδειγμα, αναφέρω δύο έργα που έγιναν. Το ένα αφορά τον ποταμό που διέρχεται μέσα από το χωριό για το οποίο δεν έγινε σωστή μελέτη με αποτέλεσμα ορισμένα σπίτια να λαμβάνουν προστατευτικά μέτρα σε περίπτωση βαρυχειμωνιάς και το άλλο με το μονοπάτι για τον Αϊ – Δίκιο. Επρεπε να γινόταν καλύτερο και να περνούσε από την πηγή με την ονομασία «Γητεμένο νερό» που πραγματικά όσοι έπιναν το ευχαριστιόντουσαν. Είμαστε μια μονιασμένη μικρή κοινωνία που ο ένας βοηθάει τον άλλο? Ορισμένοι νέοι ασχολούνται με τα θερμοκήπια στο Ελαφονήσι μα για να τα διατηρήσουν πρέπει να αυξηθεί η τιμή πώλησης των κηπευτικών που παράγουν ώστε να μείνουν στο χωριό?´.   
Στο καφενείο της κυρα – Αρτεμισίας Σπερελάκη που φιλοξενηθήκαμε απολαύσαμε γαστρονομικές νοστιμιές με αγνά δικά της προϊόντα. Χρυσοχέρα και εργατική εκείνη ανέλαβε -όπως είπε- τις υποχρεώσεις της ζωής από τα 17 που παντρεύτηκε και ήρθε νύφη στο χωριό από τη Σκλαβοπούλα Σελίνου για να επισημάνει ακόμα τα εξής: ´Να γράψετε και για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε με τη ΔΕΗ από την τακτική πτώση τάσεως που έχει σαν αποτέλεσμα να καίγονται οι ηλεκτρικές συσκευές´.