Αν έχεις τύχη διάβαινε…

Τη σπουδαιότητα της δημιουργίας Μονάδας Αυξημένης Φροντίδας Νεογνών στο Νοσοκομείο Χανίων επισημαίνει σε επιστολή του
με τίτλο ´Αν έχεις τύχη διάβαινε ή?´, αναγνώστης των ´Χ.Ν.´, που πριν είκοσι χρόνια, μάλλον, είχε ´τύχη βουνό´, όταν ο 20χρονος σήμερα γιος του γεννήθηκε πρόωρα και έχρηζε άμεσης μεταφοράς σε Νοσοκομείο του Ηρακλείου και της Αθήνας.

Είκοσι χρόνια μετά η κατάσταση στο Νοσοκομείο Χανίων ελάχιστα μοιάζει να έχει αλλάξει καθώς, λόγω της μη επαρκούς στελέχωσης της Μονάδας Νεογνών στα Χανιά, τα μωρά, που γεννιούνται πρόωρα, μεταφέρονται με C130 στις Νεογνολογικές Κλινικές της Θεσσαλονίκης και των Αθηνών.
Για το θέμα φαίνεται να παλεύουν ακόμη -καταβάλλοντας υπεράνθρωπες προσπάθειες- οι γιατροί, η προϊσταμένη της Μονάδας, κα Ελ. Απαζίδου, που σε πρόσφατη συνάντησή της με τον διοικητή της Υγειονομικής Περιφέρειας Κρήτης, κ. Μ. Φραγκιαδουλάκη, έλαβε υποσχέσεις για μελλοντική αναβάθμιση της Μονάδας από Ενδιάμεσης Νοσηλείας σε Εντατικής…
Μέχρι τότε… ´αν έχεις τύχη διάβαινε ή…´;
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Αν έχεις τύχη διάβαινε ή?
Θέλοντας και εγώ να συμβάλλω στην ενημέρωση καθώς και την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης της πόλης μας περί της σπουδαιότητας στη δημιουργία Μονάδας Αυξημένης Φροντίδας Νεογνών στο Νοσοκομείο Χανίων, κάτι που δεν είναι άσχετο με τη γενικότερη αντιμετώπιση του Νομού μας σε θέματα υγείας, παιδείας κ.λπ., ανασύρω από τη μνήμη μου το παρακάτω γεγονός? κι όσα έχει χάσει η θύμηση μένουν στον νου κρυμμένα, τ? άστρα τη μέρα αθώρητα δεν είναι άστρα σβησμένα.
Τον Μάρτη του 1990 η γυναίκα μου κυοφορούσε στον 9ο μήνα το δεύτερο παιδί μας, ώσπου σε κάποια άτυχη στιγμή έπεσε στο έδαφος, χτυπώντας ελαφρά αλλά με το τράνταγμα υπέστη ρήξη πλακούντα.
Τη μετέφερα σε ιδιωτική Κλινική της πόλης μας κοντά στον τόπο του συμβάντος, αλλά και γιατί εκεί είχε γραφείο ο γιατρός μας. Όταν φτάσαμε είχε χάσει σχεδόν τις αισθήσεις της και κινδύνευε σοβαρά η ζωή της καθώς επίσης και η ζωή του μωρού.
Απ? το προσωπικό της Κλινικής ειδοποιήθηκε ο γιατρός μας, ο Τάσος Σταματάκης, που έφθασε σε χρόνο ρεκόρ και μπήκε αμέσως στο χειρουργείο.
Αντιμετώπισε το περιστατικό με υπεράνθρωπη προσπάθεια, έσωσε τη γυναίκα μου και το μωρό, λέγοντάς μου ότι θα χρειαστεί παιδίατρος για το μωρό και ξενυχτώντας το βράδυ στην Κλινική.
Ειδοποιήθηκε ο παιδίατρος Μανώλης Αναγνωστάκης, ήρθε, έδωσε τις Α? βοήθειες στο μωρό, στην ουσία δηλαδή το έφερε στη ζωή?  και μας ενημερώνει ότι είναι απαραίτητη η μεταφορά του σε Ειδική Μονάδα που βρίσκεται στο Ηράκλειο με ασθενοφόρο συνοδεία γιατρού και σε θερμοκοιτίδα.
Στις 4 τα ξημερώματα δεν υπήρχε περίπτωση καμία να γίνουν αυτά καθώς η Κλινική δεν είχε αυτήν τη δυνατότητα αλλά και το Νοσοκομείο Χανίων τότε δεν φημιζόταν για τη σβελτάδα του σε παρόμοια περιστατικά.
Με παρέμβαση του παιδιάτρου μας κ. Αναγνωστάκη προς τη Διοίκηση του Γ.Ν. Χανίων βρέθηκαν τα παραπάνω και προετοιμάστηκε η μεταφορά του μωρού στο Ηράκλειο. Ο κύριος Αναγνωστάκης μου είπε κατά λέξη. ´Γιώργο να έχεις συγκρατημένη αισιοδοξία, το μωρό θα πάει καλά για 2 λόγους: είναι σχεδόν τελειόμηνο και δεν βγήκε μπλε´.
Στη Μονάδα του Ηρακλείου (Βενιζέλειο) αντιμετωπίστηκε σαν ένα ακόμα βαρύ περιστατικό από τα πολλά που βρίσκονταν εκεί και η γιατρός που ήρθε μόνον μετά που πήγα εγώ εκεί 9 – 10 το πρωί και χωρίς καμιά σοβαρή αξιολόγηση μου λέει ότι το μωρό δεν έχει καμία ελπίδα να είναι ένα υγιές άτομο αύριο και ίσως χρειαστεί να πάρετε κάποιες αποφάσεις.
Της ζήτησα να δω τον διευθυντή του Τμήματος (Κυριακή μεσημέρι πια) και ερχόμενος του είπα ότι το μωρό το παίρνω απ? την Κλινική και φεύγω για Αθήνα.
Μου απαντά ότι είναι άδικος κόπος, ίσως και μάταιος.
Επέμεινα και υπογράφει τα χαρτιά, ασθενοφόρο, μαία, και θερμοκοιτίδα για το αεροδρόμιο μέχρι να πάω να φροντίσω εισιτήρια για την πτήση, 4 θέσεις, θερμοκοιτίδα 2, μαία και εγώ.
Ταξίδι στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα που λένε? και στο αεροπλάνο της ΟΑ η αεροσυνοδός κα Παπά μας βλέπει, θερμοκοιτίδες, μωρά, μου προσφέρει καφέ ρωτώντας με τι συνέβη. Της εξιστορώ, μου λέει και τώρα πού πάτε; Με κάποιο ταξί σε Νοσοκομείο της Αθήνας της απαντώ συνειδητοποιώντας ότι όντως δεν υπάρχει σχέδιο. Πήγε στον θάλαμο του κυβερνήτη και επικοινώνησε, άγνωστο σε μένα πού, έρχεται και μου λέει ότι κάτω στον διάδρομο θα μας περιμένει ασθενοφόρο ειδικά για την περίπτωση αυτήν με γιατρούς και ειδικό εξοπλισμό, οι οποίοι θα μεταφέρουν το μωρό σε Ειδική Μονάδα.
Κατεβαίνοντας ένα κινητό χειρουργείο μας περίμενε ακριβώς κάτω απ? το αεροπλάνο και παρέλαβαν το διασωληνωμένο μωρό με δικό τους εξοπλισμό λέγοντάς μου ότι θα είναι στη Β? ΜΕΝ του Νοσοκομείου «Αγία Σοφία» και να ακολουθήσω με άλλον τρόπο.
Φτάνοντας εκεί είχε ήδη γίνει η αξιολόγηση και η αντιμετώπιση του περιστατικού με βάσει κάποιο πρωτόκολλο και ζήτησαν πληροφορίες μόνον από εμένα. Στη Μονάδα Β? ΜΕΝ του Νοσοκομείου «Αγία Σοφία» νοσηλεύτηκε το μωρό μας 25 ημέρες. Κατόπιν η αξιολόγησή του θα γινόταν κάθε χρόνο στο Νοσοκομείο «Αγία Σοφία» από τον καθηγητή Γιουρούκο και τον επιμελητή  Σκιαδά Κώστα.
Σήμερα είναι ένα γερό αντράκι που το καμαρώνουμε μαζί με το πρώτο μας παιδί και όλα αυτά ήταν ένας εφιάλτης που πέρασε.
Σίγουρα το επαρχιακό Σύστημα Υγείας πάσχει και πάσχει σοβαρά. Από τι και τι θεραπεία χρειάζεται ας το βρουν αυτοί που κάνουν διοίκηση, δεν είμαι αρμόδιος να το απαντήσω αυτό, εγώ  και ο πολύς ο κόσμος είμαστε απλά οι αποδέκτες αυτών των υπηρεσιών.
Επίσης, παρακαλώ να μου επιτρέψετε με αφορμή την επιστολή αυτήν να ευχαριστήσω για μια φορά ακόμα τον γιατρό κ. Αναγνωστάκη Μανώλη, τον γιατρό Σταματάκη Τάσο, τον Κωστή Σκιαδά παιδονευρολόγο του «Αγία Σοφία» καθώς και την κυρία Παπά αεροσυνοδό της ΟΑ, που δεν είδα ποτέ ξανά ούτε ξέρω ποιο καλό πνεύμα την έστειλε κοντά μου κείνο το βράδυ.
Να ευχηθώ ακόμα όλα τα παρόμοια περιστατικά με ανοξικά μωρά να έχουν την ίδια τύχη που είχαμε εμείς και το δικό μας παιδί.
Ακόμα νομίζω ότι στα Χανιά έχουμε και τους ανθρώπους και τις υποδομές, για κάτι πολύ καλό στο θέμα της υγειονομικής περίθαλψης.
Τι άλλο πρέπει να αποκτήσουμε για να φθάσουμε σε ικανοποιητικό επίπεδο νοσηλευτικών υπηρεσιών σε ένα τόσο σημαντικό και ευαίσθητο θέμα;