«ΜΑ, ΠΟΥ πάμε, τέλος πάντων, με όλα αυτά;», του λέω. Παραμονή Χριστουγέννων, στο καφενείο. Ο συνομιλητής μου, ηλικιωμένος εκπαιδευτικός, με κοιτάζει με ένα ήρεμο ύφος. Βυθίζει το βλέμμα του στο φοβισμένο δικό μου και μου αποκρίνεται:
– «Όταν δεν ξέρεις πού πας, κοίτα από πού έρχεσαι! Πρέπει να διδάσκεσαι συνεχώς από το παρελθόν για να φτιάχνεις το μέλλον σου. Κάθε εμπειρία είναι καλή, όταν έχει να σου προσφέρει κάτι τι το θετικό. Προσωπικά, κοιτάζω από πού έρχομαι, βλέπω τις ανόδους και τις καθόδους μου, τους εύκολους, φωτεινούς, αλλά και τους δύσκολους και σκοτεινούς μου δρόμους. Για την ώρα, δεν ξέρω πού πάω. Πιθανόν, εκεί όπου τα βήματά μου θα με οδηγήσουν. Αλλά, εκεί όπου θα πάω, θα είναι και επιλογή μου?».
Στ.Γ.Κ.