Οι συζητήσεις για τα «κλειστά» επαγγέλματα στα πρωινάδικα των καναλιών, στις ειδήσεις και στα στρογγυλά τραπέζια και η ανάγκη να «ανοίξουν» και να πάψουν να προστατεύονται από χαριστικές προνομιακές ρυθμίσεις του κράτους, παφλάζουν καθημερινά σαν ποταμός που πλημμυρίζει. Τα πληροφοριακά ρεπορτάζ των ΜΜΕ δίνουν τις απόψεις των κομμάτων και των εκπροσώπων των ενδιαφερομένων επαγγελματικών ομάδων, αλλά παρά τις φιλότιμες προσπάθειες να χαϊδέψουν τους κομματικούς πελάτες, κανείς τους δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αναγκαιότητα της συζητούμενης αλλαγής. Εδώ που τα λέμε: ποιος, εκτός από τους έχοντες στενό ίδιον συμφέρον, θα θέσει σε αμφισβήτηση την αναγκαιότητα π.χ. της κατάργησης του προνομίου των δικηγόρων να παρίστανται υποχρεωτικά στην αγοραπωλησίες; Ποιος θα συμφωνήσει με την παραχώρηση ειδικού καθεστώτος προστασίας σε κάποιες επαγγελματικές κατηγορίες, με τη διοικητική ρύθμιση των αμοιβών κάποιων άλλων, με τους περιορισμούς στην πρόσβαση στο ένα ή στο άλλο επάγγελμα, με τη διατήρηση προνομίων επαγγελματικών ομάδων όπως οι φαρμακοποιοί, που επιμένουν μετά την συνταξιοδότηση τους να κληροδοτούν στα τέκνα τους την άδεια του φαρμακείου (η οποία ανήκει στο κράτος); Έστω κι αν κάποιοι υποδεικνύουν για λόγους ποιότητας να διατηρηθούν κάποιες ελάχιστες αμοιβές, ώστε ο άγριος ανταγωνισμός να μην εξαφανίσει κάθε εγγύηση καλής εκτέλεσης π.χ. ενός έργου, όλοι πρέπει να συμφωνούν με το άνοιγμα. Όμως δεν συμφωνούν «όλοι». Παραδόξως οι δυνάμεις της Αριστεράς φέρονται -όπως αφήνουν να εννοηθούν οι δηλώσεις των εκπροσώπων της στον Τύπο- να θεωρούν ότι, η απελευθέρωση των επαγγελμάτων δεν είναι παρά το «πρόσχημα», το οποίο «οδηγεί στη φτωχοποίηση» των επαγγελματιών. Αχ Κάρολε?! Το σωστό σύνθημα είναι: «Προνομιούχοι όλων των χώρων ενωθείτε»!
ΑΕΣ
