Γράφει ο: ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
´ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ βέβαιη ότι η χρονιά που έρχεται θα είναι η ομορφότερη των τελευταίων χρόνων. Θα πρωταγωνιστήσει η ανθρωπιά και τα πράγματα θα πάρουν την πραγματική τους διάσταση. Ισως και να συνέλθουμε από την ανοησία που μας έχει κυριεύσει… Και οι ασκελετούρες θα πάρουν τη θέση τους ξανά, γιατί τα τελευταία χρόνια νομίζαμε ότι δεν τις χρειαζόμασταν και τις είχαμε αντικαταστήσει με τα ξενόφερτα «γκι», τα οποία τελικά φαίνεται πως τύχη δεν μας έφεραν´.
ΑΠ´ ΤΗ ΦΙΛΗ Σοφία Χατζή το παραπάνω σχόλιο για τα πρωτοχρονιάτικα ´Πεταχτά´, στη σελίδα μου στο φέισμπουκ. Στο ίδιο μήκος κύματος και η δική μας Νανώ Κουτσάκη. Σημειώνει, μεταξύ άλλων, στο δικό της σχόλιο, την ίδια μέρα: ´Κι εγώ πιστεύω και πολλοί άλλοι συνάνθρωποί μας και στις μεταξύ μας συζητήσεις αλλά τώρα βγαίνουν και σε δημόσια φόρα και το δηλώνουν ότι η κρίση θα μας φέρει όλους πιο κοντά. Γενικά. Και ως ανθρώπους και ως πολίτες αυτής της χώρας. Θα ενωθούν περισσότερο οι οικογένειες, ακόμα και λόγω της… τρομάρας που πήραν και έτσι θα ξαναγαπήσουμε τις δικές μας παραδόσεις´.
ΚΑΙ ΓΙΑ το έθιμο της ασκελετούρας, με το οποίο έκανα ποδαρικό ασχολήθηκε και μάλιστα διεξοδικά η Νανώ. Δεν ήταν μόνο αυτή και η Σοφία. Την περί… ασκελετούρας κουβέντα την άνοιξε, ωστόσο, η επίσης φίλη Νίκη Θεοδωράκη για να την συνεχίσουν αρκετοί άλλοι.
´ΜΗΠΩΣ ΝΑ δημοσιεύσετε και μια φωτογραφία της ασκελετούρας για να την (ανα)γνωρίσουν και οι νεότεροι;´, αναρωτήθηκε αμέσως μετά μια άλλη φίλη, η Χρυσούλα Καζάκου. Αμ? έπος αμ? έργον, η Νίκη, ανήρτησε έναν σύνδεσμο και η φωτογραφία της ασκελετούρας έκανε την εμφάνισή της!
ΝΑ ΜΗΝ αναφερθώ, όμως, σε άλλα περί ασκελετούρας αλλά και διαφορετικά σχόλια εκείνης της ημέρας. Πρέπει να κάνω κουμάντο να χωρέσει η μαντινάδα που μου έστειλε ο μαντιναδολόγος μας, ο Ηλίας ο Σταματάκης, ανήμερα την Πρωτοχρονιά και μου ξώμεινε.
ΛEει: Ευχές σάς έκαμα μικρές, κάνω και μια μεγάλη/ αχ Θε μου το Μνημόνιο το χρόνο να μη βγάλει. Λέω: Αμήν!
ΑΧ ΑΥΤΟΣ ο… δαίμων του τυπογραφείου. Περισσότερο απ´ το μισό προτελευταίο πρωτοχρονιάτικο ´πεταχτό´ που αναφερόταν στον Αγιο Βασίλειο εξαφάνισε. Ε, όχι και να περάσει το δικό του! Επ´ ευκαιρία ´Λεύκα´ και όχι ´Λευκά´ είναι ο τίτλος του ποιήματος της Βικτωρίας Θεοδώρου, απόσπασμα του οποίου δημοσιεύθηκε (23 Δεκεμβρίου 2010) στη στήλη.
´ΕΧΩ ΕΝΤΟΛΗ να σου δημεύσω την περιουσία´, είπε με σηκωμένο φρύδι ο έπαρχος Μόδεστος στον επίσκοπο της Καισάρειας Βασίλειο (το δικό μας Αγιο Βασίλη). ´Η περιουσία μου είναι στα χέρια των φτωχών. Δικά μου δεν είναι παρά μερικά βιβλία και το τριμμένο ράσο που φορώ´. ´Τότε θα σε εξορίσω´, του είπε. ´Ολη η γη του Θεού είναι. Δεν έχω πρόβλημα όπου κι αν με πάεις´, απάντησε ο Ιεράρχης. ´Μπορώ, όμως, να σε σκοτώσω´, επέμενε. ´Τότε θα σου οφείλω ευγνωμοσύνη, γιατί θα με ενώσεις με τον Θεό´, του απάντησε. ´Πρώτη φορά συναντώ επίσκοπο που να μου λέει αυτά τα λόγια´, μουρμούρισε έκπληκτος ο έπαρχος. ´Φαίνεται πως πρώτη φορά συναντάς αληθινό επίσκοπο´, ήταν το σχόλιο του Αγίου.
´Την αρμονία ν´ ακούσω ζητώ/ τη μουσική της γαλήνης/ όπως απ´ τα λιβάδια ακούγεται/ την ώρα που τ´ άστρα δακρύζουν/ και την πρωινή πάχνη υφαίνουν./ Τότε αναδείχνεται του αγκαθιού το φύλλο/ σαν ασημένιο κέντημα πάνω στο χώμα/ η εύνοια τ´ ουρανού προσγειώνεται και προστατεύει τον ύπνο του σπόρου […]».
Από το ποίημα ´Την αρμονία ζητώ´ της Βικτωρίας Θεοδώρου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
