(2010 ΕΓΧ 103?)
Περιπέτεια
Σκην.: Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ. Μουσ: Τζέιμς Νιούτον Χάουαρντ. Ηθ.: Αντζελίνα Τζολί, Τζόνι Ντεπ, Πολ Μπέτανι, Τίμοθι Ντάλτον, Ρούφους Σίουελ.
Η Ελίζ Κλίφτον Γουόρντ, είναι μια πανέμορφη, μυστηριώδης γυναίκα, που διατηρεί ερωτική σχέση με τον Αλεξάντερ Πιρς, έναν διεθνή φυγά, καταζητούμενο από την Ιντερπόλ. Υπό την αυστηρή επίβλεψη της μαφίας, της Αστυνομίας αλλά και το άγρυπνο βλέμμα του επιθεωρητή Έικσον, η Ελίζ δέχεται γραπτό μήνυμα από τον Πιρς, που της δίνει ακριβείς οδηγίες για τη συνάντησή τους. Η Ελίζ ανεβαίνει στο τρένο της γραμμής Παρίσι – Βενετία ψάχνοντας για κάποιον άνδρα τα χαρακτηριστικά του οποίου να μοιάζουν σε αυτά του Πιρς, με σκοπό να μπερδέψει τους διώκτες του?
Η Ελίζ βρίσκεται φάτσα κάρτα με τον Φρανκ Τούπιλο, έναν Αμερικάνο καθηγητή Μαθηματικών, απόλυτα φυσιολογικό άνθρωπο και? η περιπέτεια ξεκινά. Η γνωριμία τους γρήγορα μπαίνει σε απρόσμενη τροχιά καθώς οι δυο τους βρίσκονται πλέον αντιμέτωποι με απίστευτες καταστάσεις, παίκτες σ? ένα συνεχές κι ανελέητο κυνηγητό ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο?
Μια ταινία εντυπωσιακή αλλά και ταυτόχρονα διασκεδαστική, μια ιστορία που συνεπαίρνει τον θεατή χωρίς να προβληματίζει ή να θέτει φιλοσοφικά ερωτήματα και διλήμματα. Η απόλυτη διασκέδαση σ? ένα είδος κινηματογράφου που τουλάχιστον η Α. Τζολί έχει υπηρετήσει πιστά μέχρι σήμερα. Αναμφισβήτητα, ο Τζ. Ντεπ και η Α. Τζολί, είναι δύο από τους πιο ταλαντούχους και χαρισματικούς ηθοποιούς του Χόλιγουντ.
Ο ρόλος της Τζολί σε αυτήν την ταινία είναι διαφορετικός από οποιονδήποτε άλλον έχει επιχειρήσει μέχρι σήμερα με εξαίρεση, ίσως, αυτόν της Έβελιν Σολτ στην ομότιτλη ταινία του Φίλιπ Νόις. Η βασική διαφορά με τον «ΤΟΥΡΙΣΤΑ», έγκειται στη διαχείριση -και τελικά- στην ερμηνεία του ρόλου της κατασκόπου της CIA. Στην πρώτη περίπτωση είναι γρήγορη, δυναμική, ακαταμάχητη, φορτωμένη με όλα τα ειδικά κινηματογραφικά χαρακτηριστικά μιας σούπερ κατασκόπου, ενώ στη δεύτερη, ερμηνεύει τον ίδιο ρόλο με απλούστερη φόρμα. Μια πρώην(;) κατάσκοπος χαλαρή, άνετη χωρίς την ένταση της ?τσίλιας? γύρω της, μια γυναίκα, που με την πρώτη ματιά φαίνεται πως ανήκει στον κόσμο της πολυτέλειας και της κομψότητας.
Ο ρόλος του Ντεπ, αντίθετα, παραπέμπει σε έναν απόλυτα φυσιολογικό και συνηθισμένο άνθρωπο, ευφυή, ετοιμόλογο μεν, με αρκετές, ωστόσο, ατέλειες και ιδιορρυθμίες, ένας τύπος, γενικότερα, που δείχνει ότι δεν έχει ζήσει τη ζωή του, χαρακτήρας, στον οποίο ο Ντεπ, δεν είχε εμβαθύνει ποτέ.
Η ταινία κινείται σε γρήγορους κι ανάλαφρους αφηγηματικούς ρυθμούς, με αρκετές ανατροπές, πλούσιο χιούμορ, έξυπνους διαλόγους και ασφαλώς διάφορα σεναριακά τεχνάσματα, που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή. Ένα συνεχές παιχνίδι εναλλαγών με τα όρια της υπομονής του κοινού στη σκοτεινή αίθουσα καθώς το σενάριο διαθέτει την αρετή, ώστε να σκανδαλίζει τα αισθητήρια της περιέργειας, προκειμένου να μάθει επιτέλους ο θεατής: μα ποιος είναι τελικά αυτός ο Αλεξάντερ Πιρς, μυστήριο που ο σκηνοθέτης καταφέρνει να διατηρήσει πολύ καλά προφυλαγμένο στον φακό της κάμερας, μυστικό που αποκαλύπτεται μόλις, στα τελευταία πλάνα της ταινίας? Δείτε την και δεν θα χάσετε?
