Γράφει η ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΕΓΡΕΔΑΚΗ
´Κοπέλες απ? το Δίστομο,
φέρτε νερό και ξίδι…´
(Ν. Καββαδίας)
Νερό και ξίδι…
Αφθονο νερό και ξίδι, για να πλυθούν τα σώματα τα αγιασμένα…
Τα σώματα των εκτελεσθέντων. Στο μαρτυρικό κεφαλοχώρι, στις 10 του Ιούνη στα 1944.
…Η αντίσταση ανδρώνεται. Το πείσμα των πατριωτών ανθίζει ´ενοχλητικό´ και ένοπλο κατά της Γερμανικής κατοχής. Σαμποτάζ, δολιοφθορές, μάχες. Η οργή των Ναζί, βρήκε τον άμαχο πληθυσμό, να εκτονωθεί δίχως έλεος! Είχε προηγηθεί το έγκλημα των φονιάδων στα Καλάβρυτα, τον Δεκέμβρη του ?43.
Το Δίστομο, το χωριό το βοιωτικό, το όμορφο, ανάμεσα σε Παρνασσό και Ελικώνα, με τα δύο ´ανοίγματα´ που του ?δωσαν τ? όνομα, ματώνει, ματώνει συγκλονιστικά.
Ολο το ´άμαχο αίμα του´, ρέει αδίκως…
Ολο το αίμα του, ως ερυθρός ποταμός, φόρος πικρός, φόρος βαρύς και σημαδεύει τον χρόνο… εμβληματικά.
Το Δίστομο, συνώνυμο της ´Αμαχης Σπονδής´ για την Ελευθερία, δικαιούνται την αναφορά μας και το μικρό αγιοκέρι του σεβασμού μαζί και για κάποιον άλλο σημαντικό λόγο…
Εναν λόγο, που συνιστά ιστορική περγαμηνή εξαιρετικής πρωτοβουλίας του πρωθυπουργού της χώρας, που έλαβε την πρωτοβουλία παρέμβασης στη Χάγη, για το μέγα ζήτημα του Διστόμου, επιτέλους για πρώτη φορά Ελληνας πρωθυπουργός. Ζήτημα βέβαια, που, άμεσα αφορά και άλλους μαρτυρικούς τόπους ολοκαυτωμάτων (Βιάννος, Ανώγεια, Κάντανος δικά μας, αλλά και Λιδορίκι, Κλεισούρα, Καλάβρυτα ασφαλώς, Κομμένο Αρτας και άλλα…).
Υπόθεση υψίστης σημασίας και συμβολισμών, αλλά και τιμή σε κείνους που θυσιάστηκαν για την πατρίδα χαρακτήρισε ο κ. Παπανδρέου την επικείμενη παρέμβαση (στις 14/1 έληγε η προθεσμία δυνατότητας παρέμβασης).
Η διαμάχη Γερμανίας και Ιταλίας για το θέμα είναι γνωστή και βρίσκεται σε εξέλιξη, είναι λοιπόν συνθήκη πρόσφορη, τούτες οι μέρες.
Τα τελευταία δέκα χρόνια, οι κυβερνήσεις της χώρας, έδιναν προτεραιότητα στην ισορροπία των διπλωματικών σχέσεων κι έτσι οι πολύχρονες αποδύσεις των Διστομιτών με μπροστάρη τον αείμνηστο δικηγόρο Ιω. Σταμούλη, απέβαιναν άκαρπες.
Τώρα, με την ευκαιρία της Χάγης και της γενναίας πρωτοβουλίας του κ. Παπανδρέου μπορεί να μπει και η ελληνική διεκδίκηση στο ´Δικαστικό κάδρο´ και ν? ανοίξει ο δρόμος.
Ιδωμεν. Ευχόμεθα.
Το όνειδος τούτο των Γερμανών κατακτητών, το πολλοστό έγκλημα πολέμου σε βάρος αμάχων της χιλιοβασανισμένης πατρίδας, παραμένει και θα παραμένει στον καιρό, όποια δικαίωση και αν λάβουν οι απόγονοι των θυμάτων και η χώρα.
Ομως, είναι μια μεγάλη παρηγοριά να καταβληθεί το οικονομικό μέρος· μια μερική αποζημίωση για το αίμα, το δάκρυ, τις λεηλασίες, τους βιασμούς, τις βρεφοκτονίες…
Αλλα και τις παραφρονήσεις ακόμη, που οδηγούσαν οι αχρείοι τις ψυχές, αφού δεν άντεχαν την ανείπωτη φρίκη…, σ? αυτό το χώμα…
´Το χώμα το πικρό του Διστόμου´… θα ?λεγε και ο συγκλονισμένος ποιητής του Επιτάφιου.
Το χώμα τούτο το πικρό κι αιματοποτισμένο, που έγειραν λέει εξακόσιες ψυχές, συνολικά με τις δολοφονίες και της ευρύτερης περιοχής.
…Ο θρήνος και ο κοπετός για την ξεκληρισμένη ζωή στη ματωμένη Βοιωτία και όπου αλλού της κατακτημένης επικράτειας, ´απόηχοι´ του χρόνου ως ελεγείες άνωθεν της Ιστορικής Γραφής, καρτερούν το Δίκαιό της! Είμαστε κοντά, θα δούμε.
