(2010 ΕΓΧ 109?)
Κοινωνική περιπέτεια, βασισμένη σε αληθινή ιστορία.
Σκην.: Νίκος Τζήμας. Μουσ: Λουκάς Θάνος. Ηθ.: Τζέιμς Ντ? Άρσι, Αλίσια Γουίτ, Γιάννης Βούρος, Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Ρένος Χαραλαμπίδης.
Φοιτητής στο Πολυτεχνείο, ο Αλέξης ήταν επαναστάτης, παθιασμένος με τη ζωή, τη φύση, τον έρωτα. Στην πορεία της ζωής του, όμως, καταλήγει να γίνει ένα ακόμη ?golden boy? μιας πολυεθνικής εταιρείας, γρανάζι στον μηχανισμό που ο ίδιος πολεμούσε στο παρελθόν. Έτσι, παρασυρμένος από την επιτυχία, αφήνει πίσω του αξίες, φίλους, αλλά ακόμα και την ίδια του την οικογένεια. Η ζωή του παίρνει τραγική τροπή, όταν η απληστία της εταιρείας, στην οποία είναι στέλεχος, γίνεται η αιτία για μια μεγάλη οικολογική καταστροφή, με πολλά ανθρώπινα θύματα. Ο Αλέξης συνταράσσεται, αντιδρά και γρήγορα έρχεται αντιμέτωπος με τα μεγάλα συμφέροντα. Επιθυμία του πλέον; Να επανακτήσει όλα όσα κάποτε διεκδικούσε που τώρα έχει χάσει? την ίδια του τη ζωή… Κι ενώ τριγύρω του εξελίσσεται ένα θρίλερ για την απόδοση ευθυνών, ο Αλέξης νοιώθει παγιδευμένος και σύντομα οδηγείται σε μια αδυσώπητη σύγκρουση?
Ο Νίκος Τζήμας υπηρετεί ως σκηνοθέτης από αρκετές δεκαετίες πίσω και είναι ευρύτερα γνωστός το ?80 από τον «Άνθρωπο με το γαρύφαλλο». Στην τελευταία του αυτή ταινία, καταθέτει ?δημιουργία ζωής?, μια σύνοψη των ιδεολογικών του απόψεων αλλά και των κοινωνικών του προβληματισμών.
Η σκηνοθεσία βαδίζει πάνω σε δοκιμασμένα σχήματα και οικειοποιείται τα στερεότυπα του κοσμοπολίτικου θρίλερ, αλλά και του παλιού ελληνικού, κοινωνικού μελοδράματος. Οικιστικά σκάνδαλα, διαπλοκές πολιτικών, μεγαλοδημοσιογράφων, τηλεόρασης και επενδυτών κυριαρχούν, ενώ οι αναφορές σε σύγχρονες, γνωστές, παραβατικές ιστορίες είναι φανερές. Ωστόσο, δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στα ξένα κέντρα αποφάσεων. Όσο για μεγάλο μέρος των αγωνιστών του Πολυτεχνείου τους καταλογίζεται η γνωστή μομφή πως: «Εξαργύρωσαν για τα καλά το τίμημα της Αντίστασης».
Το πέταγμα του κύκνου είναι το πέταγμα της ψυχής στην ελευθερία, στην ομορφιά, στη μαγεία της φύσης και του έρωτα. Είναι μια αναφορά σε ότι χάνουμε στη δίνη του σύγχρονου τρόπου ζωής, κάπου ανάμεσα στις συμπληγάδες της καριέρας και της οικονομικής επιτυχίας.
Η αφηγηματική τεχνική του Ν. Τζήμα βασίζεται σε μια επική ελληνική τραγωδία, που στηρίζεται στο ένδοξο, ιδεολογικό παρελθόν και προεκτείνεται στις σύγχρονες, υστερόβουλες αξίες, που προκάλεσαν μια λάθος αντίληψη ζωής καθώς και ένα ανάπηρο λάιφ στάιλ.
Η ταινία ακολουθεί τους νόμους του Αριστοτέλη περί τραγωδίας. Αρχή, μέση, τέλος. Αντίθεση, σύγκρουση, ποιοτική μεταβολή, λύτρωση. Οι καταστάσεις φτάνουν στα άκρα και οι ήρωες μεταλλάσσονται αργά μα σταθερά, σε τραγικά σύμβολα της εποχής τους. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη, στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, δεν επέρχεται μεταξύ καλών και κακών -όπως συνηθίζεται στον κινηματογράφο της ηθογραφίας- αλλά μεταξύ του ήρωα και ενός απρόσωπου συστήματος. Ο Αλέξης προκαλεί τη μοίρα του με τα λάθη του, την αλαζονεία του αλλά και την ασέβειά του στις μεγάλες αξίες, που υπηρέτησε ιδεολογικά στα φοιτητικά του χρόνια και η νομοτέλεια με τη μορφή ?κουτί της Πανδώρας?, τιμωρεί, ανοίγοντας αχόρταγα τις πύλες της.
Μια ταινία πάνω στα κοινωνικά και οικολογικά προβλήματα των ημερών της παγκοσμιοποίησης, που τσουρουφλίζουν την ηθική και σημειολογούν σε αρχέτυπες εννοιολογικές αξίες όπως: έρωτας, αγάπη, φιλία, φύση, θάνατος. Έννοιες που, αν τελικά απαξιωθούν πλήρως, κινδυνεύει ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή, με το αντίστοιχο τίμημα: την κοινωνική εξαθλίωση.
