2010 ΕΓΧ 101?)
Περιπέτεια φαντασίας, βασισμένη στους χαρακτήρες του Ρόμπερτ Χάουαρντ.
Σκην.: Μάικλ Μπάσετ. Μουσ: Κλάους Μπάντελντ. Ηθ.: Τζέιμς Πιούρφοϊ, Πιτ Πόστλθγουεϊτ, Μαξ Φον Σίντοφ, Ρέιτσελ Χαρντ-Χουντ.
Ο μισθοφόρος μαχητής Σόλομον Κέιν, άλλοτε σκληρός πολεμιστής που έχει αφαιρέσει εκατοντάδες ζωές, βρίσκεται ένα σκαλοπάτι πριν τον δικό του θάνατο. Έτσι, έρχεται σε μια ιδιότυπη συμφωνία με μια σατανική υπερφυσική δύναμη, συμφωνία που λέει ότι: προκειμένου να συνεχίσει να ζει πρέπει να ορκιστεί αιώνια πίστη στις ηθικές αρχές, καταθέτοντας ταυτόχρονα τα όπλα.
Όμως, τα πράγματα ποτέ δεν πάνε όπως κανείς τα έχει σχεδιάσει? Ο Σόλομον Κέιν, μόλις έναν χρόνο αργότερα, υποχρεώνεται να καταπατήσει τον όρκο του καθώς γίνεται μάρτυρας της σφαγής μιας καλοκάγαθης οικογένειας, από τις φονικές ορδές του διαβολικού Μαλοκάι. Μοναδικός τρόπος να εξιλεωθεί στο όνομα της μιας και μοναδικής αληθινής πίστης, είναι να εντοπίσει την όμορφη κόρη τους, που οι παραμορφωμένοι εγκληματίες έχουν απαγάγει?
Η ταινία χωρίς να βασίζεται σε καμία από τις ιστορίες του Ρόμπερτ Χάουαρντ, αλλά σε χαρακτήρες του γενικότερα, προσπαθεί να αναβιώσει το είδος του επικού, φανταστικού κινηματογράφου των ?80s, τότε που οι παραγωγοί ακροβατούσαν κινηματογραφικά με περισσή σοβαροφάνεια στους, εξω-πραγματικο-μεταφυσικούς μύθους («ΕΞΚΑΛΙΜΠΕΡ», «ΚΡΟΥΛ», «ΝΤΙΟΥΝ», «ΤΣΕΡΙ 2000» και τόσες άλλες παραγωγές, με αποκορύφωμα ασφαλώς την εξαιρετική δουλειά του Τζον Μίλιους στο «ΚΟΝΑΝ Ο ΒΑΡΒΑΡΟΣ», ταινία που σηματοδότησε και αποτέλεσε το άλλοθι μιας ολόκληρη γενιάς, με τον Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ, σε μεγάλες δόξες.
Στο «SOLOMON KANE», ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Μ. Μπάσετ, προσπαθεί να οδηγήσει τον μύθο εκ του ασφαλούς, ανάγοντας τη δράση στο σκηνικό χώρο ενός κοινωνικο-πολιτικο-θρησκευτικά διφορούμενου και ταυτόχρονα λησμονημένου κινηματογραφικά αιώνα, στον 16ο, τότε που ο κόσμος βίωνε μια διαρκή κοινωνική αναταραχή. Περίοδος της πουριτανικής Ευρώπης, μια εποχή που διήρκησε πολλά χρόνια με τις δεισιδαιμονίες να βρίσκονταν στο ?πικ? και τις διώξεις κάθε λογής ?μάγων? μια συνηθισμένη και σχεδόν καθημερινή διαδικασία. Το γεγονός ότι ο ήρωας ?κινείται? σε σχετικά πραγματικό αιώνα και όχι σε καμιά μυθική εποχή, δηλώνει πιθανώς κάποιο αφηγηματικό ρεαλισμό, ωστόσο όλα τα υπόλοιπα υστερούν, αφού πρωτίστως αδυνατούν να ξεφύγουν από τα χιλιο-χιλιοειπωμένα κλισέ του είδους. Η ψηφιακή φωτογραφία δεν μπορεί να καλύψει τα παιδαριώδη λάθη στα σκριπτ -όπως π.χ. οι φωτογραφίες στα περιδέραια των ?μεσαιωνισμένων? κομπάρσων και μη- ούτε όμως και να συγχρονιστεί με θετικές αποχρώσεις και να δημιουργήσει αντίστοιχες ίριδες στα άτεχνα ζωγραφισμένα σκηνικά.
Στα συν της ταινίας η μικρή πλην σημειολογική συμμετοχή του Μαξ Βον Σίντοου, η μορφή του οποίου, πολύ πιθανόν να δημιουργήσει πεδίο αναμνήσεων από την εποχή του μεγάλου Κόναν του Βάρβαρου, τότε που το σπαθί και ο σωματικός όγκος, έπαιζαν τον πρώτο ρόλο
Τελικά, μια μεταφυσικού επιπέδου ίντριγκα σε ένα ανακατωμένο τοπίο βασιλιάδων, ιπποτών, ορκς και διαφόρων άλλων φρικιών, που με γεμάτο στομάχι και καλή διάθεση, εεε ίσως και να αντέχεται ως επιδόρπιο?
