ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ένα κράτος «μπάχαλο», στο οποίο μισθωτοί και συνταξιούχοι είναι τα μονίμως και αγρίως φορολογούμενα υποζύγια, προς δόξαν των «εχόντων και κατεχόντων», αιωνίως φοροδιαφευγόντων και ουδέποτε συλλαμβανομένων? Όταν για να υπάρχουν τα βασικά αγαθά της δωρεάν Παιδείας, Υγείας, Ασφάλειας κ.ά., χρειάζεται όλοι ανεξαιρέτως να συνεισφέρουμε κατά τις δυνάμεις μας, αλλά δεν συνεισφέρουμε? Όταν κι αυτοί που δεν συνεισφέρουν καταφεύγουν στα? δημόσια Νοσοκομεία, εις βάρος ημών των κορόιδων που πληρώνουμε ανελλιπώς τους φόρους μας?, έ, τότε η «σαπίλα» σ? αυτό κράτος είναι απροσμέτρητη? Τότε, γιατί να μη φτάσουμε και στο σημείο του «αλληλοκαρφώματος», όπως αναφέρει η είδηση;
ΜΕ ΡΥΘΜΟ περίπου 100 αναφορών την ημέρα (18/1) κινούνται οι ενυπόγραφες ή ανυπόγραφες καταγγελίες των πολιτών για παρανομίες που αφορούν
– συγγενείς να καταγγέλλουν συγγενείς,
– υπαλλήλους να καταγγέλλουν εργοδότες,
– ασθενείς τους γιατρούς τους (για φακελάκι),
– συνεταίρους τους συνεταίρους τους,
– εν διαστάσει συζύγους να καταγγέλλουν τους συζύγους τους κ.λπ.
ΠΟΙΕΣ είναι αυτές οι καταγγελίες; «Σημειώματα» ή ανοιχτές αναφορές για φοροδιαφυγή, διαφυγόντα κέρδη, αδικαιολόγητο πλουτισμό, αυθαίρετα κ.λπ. Πρόκειται για καινούργια «μόδα» ή μήπως μια συνειδητοποίηση των πολλών αδικιών που μας περιβάλλουν και πρέπει να αποκαλυφθούν; Μήπως πάλι, είναι άλλος ένας τρόπος αντεκδίκησης λόγω φθόνου ή ένας άλλος εμπορικός πόλεμος στον οποίο οι ανταγωνιστές αλληλο-καταγγέλλονται για ίδιον όφελος;   
ΟΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ περιλαμβάνουν οτιδήποτε. Οι «ράμπο» του ΣΔΟΕ εντυπωσιάζονται από το μέγεθος του φαινομένου, άσχετα αν είναι -από τον νόμο- υποχρεωμένοι να εξετάζουν κάθε είδους καταγγελία. Όλες οι περιπτώσεις περνούν από το κόσκινο, ακόμη και οι ανώνυμες. Οι επώνυμες συνοδεύονται από αποδεικτικά στοιχεία?
ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ προ νέων καταστάσεων, ασυνήθιστων για την ελληνική νοοτροπία; Μέχρι τώρα υπήρχε η συνήθεια να αποσιωπάται κάθε παρανομία. Κάθε δε καταγγέλλων εθεωρείτο «ρουφιάνος»! Κι αυτό, επειδή και ο ίδιος (ο καταγγέλλων) θα ήθελε να παρανομήσει με την ανοχή του άλλου! Πάρτε για παράδειγμα το ποσοστό των αυθαιρέτων κτισμάτων στα Χανιά. Αλλά και το πόσοι πολιτικοί επενέβησαν, κάθε φορά που μια απ? αυτές τις περιπτώσεις πήγαινε στα δικαστήρια? Εξάλλου πόσοι, άραγε, είναι οι δικηγόροι που «εξειδικεύτηκαν» στη νομιμοποίηση παράνομων υποθέσεων;
ΦΑΝΤΑΣΘΕΙΤΕ τη ζημιά του κράτους από την παρανομία και τη διαπλοκή που «ανθούσαν» δεκαετίες, σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Στη Γερμανία -την τόσο μισητή τώρα από εμάς- ο απλός πολίτης καταγγέλλει αμέσως στην Αστυνομία οτιδήποτε παράνομο υποπέσει στην αντίληψή του. Κι αυτό διότι έχει συνειδητοποιήσει ότι η τήρηση του νόμου και της ευνομίας είναι και δική του υπόθεση, όχι μόνον του κράτους. Ότι πληρώνει φόρους για να έχει και κράτος?
Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr