Χρέος εν γωνία, άρα? Μνημόνιο

Ο συγγραφέας και καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς, κ. Ν. Κοτζιάς, διατυπώνει ένα σενάριο για την υποχρέωσή μας να υπακούσουμε στις επιταγές του Μνημονίου αρχίζοντας από μια εύλογη απορία: Πώς είναι δυνατόν μια δεκαπενταριά μεσαίοι υπάλληλοι υπερεθνικών οργανισμών και πέντε πιο υψηλόβαθμοι υπάλληλοι της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, άσχετοι μέχρι πριν από λίγους μήνες για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα, να καταστρώνουν από μόνοι τους ένα τόσο λεπτομερές σχέδιο όπως το Μνημόνιο. Ακόμα κι αν οι 20 της τρόικας ήταν νομπελίστες και οι καλύτεροι πολιτικοί του κόσμου, λέει ο κ. Κοτζιάς, δεν θα μπορούσαν να κατασκευάσουν εντός λίγων μηνών, για μια χώρα που δεν γνώριζαν μέχρι προχθές, δεκάδες νόμους με χιλιάδες σελίδες οδηγιών και απαιτήσεων. Αν σκεφτεί κανείς θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η τρόικα έχει μεν μερικές βασικές ιδέες, διαθέτει τη δυνατότητα ελέγχου των συμφωνηθέντων, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να κατασκευάσει μόνη της το Μνημόνιο.
Πρέπει να λαμβάνει πληροφορίες από κάποια κέντρα και ως τέτοια ο κ. Κοτζιάς θεωρεί α) μεγάλα ελληνικά δικηγορικά γραφεία που συνδέονται με τη διαπλοκή και έχουν αναλάβει να ενημερώνουν για το τι γίνεται στην ελληνική πολιτεία και την κοινωνία, β) την Τράπεζα της Ελλάδας και γ) ομάδα εμπειρογνωμόνων και συμβούλων, συνδεδεμένων με το Υπουργείο Οικονομικών. Αυτά τα κέντρα, λέει ο καθηγητής,  δίνουν πληροφορίες στην τρόικα ιεραρχημένα και σε αντιστοιχία με τα άνομα και στενά συμφέροντα που υπηρετούν, μετατρέποντας τις ανάγκες και τις επιθυμίες των αφεντικών τους σε «απαιτήσεις» για τη χώρα. Τις εμπεδώνουν στο μνημόνιο, το οποίο εγκρίνεται χωρίς πολλά – πολλά από του Μαξίμου, χάρη και στις επιμονές του οικονομικού επιτελείου και κατόπιν το εμφανίζουν ως μια σιδερένια απαίτηση στην οποία όλοι, από το κυβερνών κόμμα μέχρι και το συνδικαλιστικό κίνημα, οφείλουν να υποκλιθούν και να παραδοθούν.
Το σενάριο μπορεί να φαντάζει ευλογοφανές, αλλά δεν μπορώ να το αποδεχτώ επειδή αμέσως πρέπει να δεχτώ ότι οι εντόπιοι εμπνευστές του και όσοι το εφαρμόζουν τους κανόνες του Μνημονίου πρέπει να κηρυχτούν ένοχοι έσχατης προδοσίας. Αλλά, το δημόσιο χρέος που παραμονεύει στη γωνία δεν είναι εφεύρημα και παραφράζοντας το γνωστό «ράβδος εν γωνία άρα βρέχει» θα λέγαμε «χρέος εν γωνία, άρα? Μνημόνιο»?    
ΑΕΣ