Ο Διοικητής των τελευταίων γερμανικών δυνάμεων της Κρήτης, που συγκεκριμένα είχαν συγκεντρωθεί σε περιοχή των Χανίων, στρατηγός Πέντακ απηύθηνε την 6η Μαΐου 1945 διάγγελμα προς τον λαό των Χανίων που, νομίζω, αξίζει να καταχωρηθεί στις στήλες των “ΧΝ” γιατί μεταξύ των άλλων φανερώνει τον φανατισμό και την πίστη των Ναζί στον εγκληματία Χίτλερ παρ’ ό,τι είχε πλέον εκλείψει.
Aς σημειωθεί επίσης ότι κατά την αποχώρηση των τελευταίων Γερμανών στρατιωτών που τους παρέλαβαν βρετανικά πλοία για την αιχμαλωσία, υποτίθεται, ο Πέντακ επιβιβάστηκε τελευταίος στο πλοίο και στρέφοντας το σώμα του προς τη μεριά της Κρήτης χαιρέτισε στρατιωτικά και απο και αποχαιρέτησε τους “ηρωικούς” συντρόφους του που έμειναν για πάντα στο νησί μας.
«Προς τον πληθυσμόν των Χανίων
Οταν το 1941 ό γερμανικός στρατός κατέλαβε τήν Κρήτην, ο αγών μας δεν εστρέφετο εναντίον του κρητικού λαού, άλλα εναντίον των εχθρών μας, των Αγγλων, όπως και εις την Ηπειρωτικήν Ελλάδα.
Ο αρχηγός μας θέλων να αποδείξη αυτό το γεγονός, απεφάσισε νά στείλει πίσω στα σπίτια τους τους αιχμαλώτους Ελληνας στρατιώτας. Η πράξις αυτή δεν ήταν μόνον μία χειρονομία, αποσκοπούσα ένα ωρισμένο αποτέλεσμα. Οπισθεν αυτής ίστατο η ευγενής ψυχή ενός μεγάλου ανθρώπου.
Ο αρχηγός μας έπεσε την 1η Μαΐου ως στρατιώτης ενώπιον του εχθρού.
Είναι περιττόν νά λεχθή και μία μόνον λέξις σχετικώς με την διάσοσιν, ότι εδολοφονήθη από Γερμανούς στρατιώτας. Γι’ αυτούς τους διαδοσίας είναι άδυνατος η κατανόησις του όρκου πίστεως των Γερμανών.
Οι καρδιές μας είναι γεμάτες πένθος, αλλά μεγαλύτερη ακόμη είναι η περηφάνειά μας. Θα έλθη κάποτε ο καιρός, που δεν θα πενθή μόνον η Γερμανία γι’ αυτόν τον μεγάλον άνθρωπον, αλλά όλος εκείνος ο κόσμος ο οποίος θέλει νά θεωρήται ηθικός και πολιτισμένος.
Βασιλείς και δυνάσται επιφυλάσσουν δι’ εαυτούς το δικαίωμα να εγκαταλείπουν τους λαούς των σε στιγμές ανάγκης και δυστυχίας. Σε μας τους Γερμανούς ανήκει η τιμή ότι ο απλούς και από μας τους ίδιος διαλεγμένος αρχηγός μας έπεσε σαν στρατιώτης μπροστά στο λαό του, στον ηρωικόν αγώνα εναντίον του θανασίμου εχθρού όλου του πολιτισμένου κόσμου.
Επ’ ευκαιρία της ημέρας του Πάσχα των Ελλήνων απευθύνω αυτά τα λόγια εις τον λαόν των Χανίων. Είμαι Γερμανός πάντοτε, και μόνον Γερμανός.
Ο τίτλος του στρατηγού δεν είναι τίποτα άλλο από επίθετον.
Aλλά ως ευθύς άνδρας εκφράζω την ειλικρινή ευχήν, «ο έλληνικός λαός να ξαναβρή τον εαυτόν του μέσα είς τον πραγματικόν ελληνισμόν».
Μόνον έτσι θα μπορέση να συνεργασθή για τους μεγάλους σκοπούς του πολιτισμού. Βήμα προς βήμα θα εννοήση τότε, ότι ο πλούτος της σκέψεως του μεγάλου εκλιπόντος ανδρός Αδόλφου Χίτλερ θα χρησιμεύση, ως βάσις μεγάλων και θετικών έργων.
Το έργον του θα αποσύρη την Ευρώπην από το χείλος της αβύσσου, επί του όποιου παραπαίει, και αν όχι σήμερα, οπωσδήποτε τελικώς.
Η πρωτεύουσά σας εγνώρισε καί υπέφερε τον μπολσεβικισμόν, έστω και μόνον στις πρώτες του αρχές. Αν κατορθώση ούτος να εξακολουθή αχαλίνωτος, θα σβύση, μαζύ μέ κάθε πολιτισμόν, και εκείνον της πατρίδας σας. Γι’ αυτό πρέπει ο αγών να συνεχισθή, και η Γερμανία θα είναι ο πρωτοπόρος του, εφ’ όσον τα χέρια ενός και μόνον Γερμανού θα είναι εις θέσιν νά κρατούν τό όπλον.
Πόλεμος σημαίνει τρόμο, θάνατο καί δυστυχία! Κανένας τόπος, όπου μαίνεται ο πόλεμος, δέν γλυτώνει από τα δεινά του. Και η πατρίδα σας τα ύπέστη. Τα δεινά του πολέμου όμως είναι πολύ μεγαλύτερα εις την δικήν μας πατρίδα.
Ήναγκάσθην, διά να τιμωρήσω εγκλήματα ύπουλα καί άτιμα κατά του γερμανικού στρατού, νά λάβω σκληρά μέτρα. Αι αποφάσεις μου και εις το μέλλον θά ρυθμίζωνται από τις αυτές άρχές, διότι καθήκον μου είναι νά προστατεύσω τούς στρατιώτας μου. ‘Η Κρήτη είχε, παρ’ όλην τήν δυστυχίαν καί τό βάρος μιας κατοχής, καί τήν τύχην νά έχη γερμανικόν στρατόν κατοχής.
Προσέξετε τήν στάσιν τών στρατιωτών μου!
Είναι άριστοι Γερμανοί στρατιώται, οί όποιοι έν γνώσει τής δυνάμεώς των υποτάσσονται προθύμως είς τούς νόμους τής ύπακοής καί τής πειθαρχίας. Είμαι ευτυχής, γιατί στέκομαι μπροστά ως άρχηγός τους. Είναι οι άνδρες μου καί έγώ ό στρατηγός τους. Ολοι μας υπηρετούμε τήν Γερμανίαν. Η Γερμανία όμως είναι η κοιτίς τής τάξεως, ο τόπος του πραγματικώς άξιου τών άνθρώπων σοσιαλισμού. Η δυστυχία μας μάς έξυψώνει υπεράνω όλων τών άλλων λαών. Δέν θά παύσωμε νά πολεμούμε, γιά νά έλευθερώσωμε τήν Εύρώπην άπό τήν Ασιατικήν πανώλην, γιά νά βρή τήν εύτυχίαν, καί μαζύ της καί ή Γερμανία, ή πατρίδα μας.
Ξέρω, ότι τά λόγια μου, μόλις γνωσθούν, θά γίνουν άντικείμενον κακόπιστου διαστρεβλώσεως. θά παραμορφωθοϋν καί θά διασυρθοϋν. Θά συζητηθούν Ερμηνείες μεταξύ τών γραμμών, γιατί ή άλήθεια του πραγματικού περιεχομένου δέν έπιτρέπει έρμηνείαν. Αύτό δέν μέ συγκινεί, δέν έπηρεάζει τήν τιμιότητα των λόγων μου, Οι άνθρωποι αυτοί θα είναι τα ίδια έκείνα ύποκείμενα, διά τά όποια κάθε μέσον καί κάθε ψεύδος είναι ευπρόσδεκτα, γιά νά έξωθούν είς τά άκρα καί νά σπείρουν μίσος, γιατί μόνον στόν βούρκο αναπτύσσεται η σαπίλα, ο μπολσεβικισμός. Γνώρισμά τους οι πράξεις τους. Εύχομαι είς τόν Κρητικόν λαόν, η ήμέρα της Αναστάσεως να είναι γι’ αυτόν σύμβολον διά το μέλλον.
Σύμβολον δικό μας είναι η πίστις μας εις τον νεκρόν – αρχηγό μας Αδόλφον Χίτλερ.
Ο Διοικητής της “οχυράς θέσεως” Κρήτης
Στρατηγός ΠΕΝΤΑΚ
