Ημερολόγιο Λωτοφάγου

Δεμένοι χειροπόδαρα – Περί χρέους
Την ώρα που η τρόικα επέστρεψε για να κλείσει τα τελευταία ανοικτά ζητήματα ενός μνημονίου που για πρώτη φορά κυβέρνηση εφαρμόζει σχεδόν ολόκληρο, η συζήτηση που διεξάγεται στην Ευρώπη αναφορικά με τη χώρα μας είναι ενδεικτική του εμπαιγμού που συνιστούν οι απανωτές «διασώσεις» των τελευταίων ετών.
Από τις αποφάσεις των Eurogroup του 2012 έχουν περάσει έξι χρόνια. Κι ας μοιάζουν πολλαπλάσια. Τότε, οι δανειστές φρόντιζαν να δώσουν τις πρώτες υποσχέσεις για τη ημίμετρα. Υποσχέσεις που επανέλαβαν με το τρίτο μνημόνιο, με το «μεταμελημένο» για λάθη του ΔΝΤ να δηλώνει υπέρ τέτοιων αισθητών παρεμβάσεων.
Τρεις μήνες πριν την εκπνοή της δανειακής σύμβασης, τίποτα δεν δείχνει πως οι δανειστές έχουν αποφασίσει να τηρήσουν αυτούς τους όρους, αφού μέχρι σήμερα έχουν κάνει ελάχιστα για την «ανακούφιση» του χρέους. Παράλληλα, η συμμετοχή του Ταμείου έχει λάβει διαστάσεις «εκτάκτου ανάγκης» για τον εγχώριο Τύπο, θαρρείς και δεν είναι αυτό που εδώ και δεκαετίες το συναντούσε κανείς μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες.
Η αλήθεια είναι μία Ετούτη η κυβέρνηση, με σημαία το χρέος και τη Δικαιοσύνη -υποτίθεται- αποφάσισε να ολοκληρώσει ένα σκληρό πρόγραμμα λιτότητας. Και το πράττει, με το κόστος του να το σηκώνουν συγκεκριμένα κοινωνικά στρώματα.
Στρώματα που ζουν στο πετσί τους όλη αυτή τη συζήτηση περί πλεονασμάτων, που ήδη έχει αποφασιστεί πως για τις επόμενες δεκαετίες θα διαφεντεύουν τις κυβερνήσεις, την οικονομία και τους πολίτες της χώρας. Τα περιβόητα «υπέρογκα πρωτογενή πλεονάσματα».
Κάπως έτσι, η καθημερινότητα συναντά το χρέος.
Και κάπως έτσι, γίνεται κατανοητό πως χωρίς ουσιαστική ελάφρυνσή του, είτε με μνημόνιο, είτε με «μεταμνημονιακό πρόγραμμα», είτε με πιστοληπτική γραμμή, η οικονομία θα παραμένει δεμένη με έναν ζουρλομανδύα.
********
Το φάρμακο της δικαιοσύνης – Μαδούρο, αγάπη μου
Την Παρασκευή, στην αίθουσα της Βουλής έπεσαν τίτλοι τέλους στη γνωστή ιστορία του σκανδάλου παράνομων πληρωμών της μεγάλης φαρμακευτικής εταιρείας, εν μέσω πρωτοφανών εντάσεων και κατηγοριών.
Θα έλεγε κανείς, η ιστορία ολοκληρώθηκε ως προς τον πρώτο κύκλο της, με τη συνέχεια να αναμένεται να δοθεί από την Δικαιοσύνη, η οποία έχει αποδείξει πως έχει τους ρυθμούς της. Ωστόσο, οι παραστάσεις που δόθηκαν στη Βουλή προσφέρονται για μερικά διδακτικά… ερωτήματα.
Είναι γεγονός και το καταμαρτυρούν και σχεδόν όλοι οι ελεγχόμενοι για την εμπλοκή τους πολιτικοί, αλλά και όχι μόνο, στη χώρα έλαβε χώρα για πολλά χρόνια ένα τεράστιο πάρτι στον χώρο του φαρμάκου. Μάλιστα, η βεβαιότητα με την οποία αντιμετωπίζει αυτή την «πραγματικότητα» καταντάει εξοργιστική σε συνδυασμό με το γεγονός πως όλα αυτά τα χρόνια δεν τιμωρήθηκε ούτε μία αντίστοιχη υπόθεση.
Η διεθνής συγκυρία, αυτή των τελευταίων χρόνων, έφερε στο διάβα της χώρας μία σκανδαλώδη υπόθεση διεθνών διαστάσεων. Με βάση δε τα δεδομένα, η χώρα μας εντοπίζεται στην καρδιά της διαφθοράς του συστήματος που νέμεται το φάρμακο.
Η υπόθεση της συγκεκριμένης πολυεθνικής έχει τιμωρήσει αρκετό κόσμο σε διάφορες χώρες. Ελάχιστους, όπως λέγεται, πολιτικούς. Από την άλλη, η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες που με πολιτικές αποφάσεις ήταν (και είναι) σε θέση να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τα κέρδη, τόσο της κατηγορούμενης εταιρείας, όσο και άλλων.
Το παραπάνω, είναι απλώς το βασικό περίγραμμα του μεγαλύτερου -μέχρι σήμερα- σκανδάλου στον χώρο της Υγείας στη χώρα μας. Και για να λέμε την αλήθεια, είναι και η μεγαλύτερη υπόθεση στα χρόνια τα μνημονιακά, της χρεοκοπίας, για την οποία ακόμα κανένας και σε κανένα επίπεδο δεν έχει τιμωρηθεί.
Πως είναι δυνατόν να συζητά κανείς σήμερα το ενδεχόμενο να μην πάει αυτή η υπόθεση μέχρι τέλους στην Δικαιοσύνη; Και πως είναι δυνατόν το ίδιο το γεγονός πως η Δικαιοσύνη θα την εξετάσει να αντιμετωπίζεται ως «κατάλυση του κράτους Δικαίου»;
Εάν είναι έτσι, στη Γαλλία που φυλακίστηκε για δύο χρόνια υπουργός του πρώην πρωθυπουργού Ολάντ, μήπως έχουν καταλυθεί οι δημοκρατικοί θεσμοί;
* λωτοφάγος