(2011 ΕΓΧ 119?)
Περιπέτεια, βασισμένη στη ραδιοφωνική σειρά κόμικς (1936 – 1952) του Τζορτζ Τρεντλ.
Σκην.: Μισέλ Γκοντρί. Μουσ: Τζέιμς Νιούτον Χάουαρντ. Ηθ.: Κάμερον Ντιάζ, Σεθ Ρόγκεν, Κριστόφ Γουόλτζ, Τομ Γουίλκινσον, Τζέι Τσου.
O Μπριτ Ράιντ, γιος του μεγιστάνα των media στο Λος Άντζελες ζει ξένοιαστος μια πολυτελή ζωή ανάμεσα σε πάρτι, ξενύχτια και ωραίες γυναίκες, μέχρι που ο πατέρας του, βρίσκεται νεκρός. Καθώς ο Μπριτ, ως ο μοναδικός κληρονόμος, γίνεται ξαφνικά αποδέκτης μιας τεράστιας περιουσίας, έρχεται σε μια αναπάντεχη συμμαχία με τον Κάτο, τον πλέον εργατικό και εφευρετικό υπάλληλο του πατέρα του: να πολεμήσουν το έγκλημα, κάνοντας ταυτόχρονα κάτι σημαντικό για πρώτη φορά στη ζωή τους. Για να πετύχουν όμως το στόχο τους, αρχικά, πρέπει και οι ίδιοι να γίνουν εγκληματίες? Ο Μπριτ, γρήγορα μετατρέπεται σε μασκοφόρο εκδικητή, υπερασπιστή της δικαιοσύνης με κωδικό ?Πράσινη Σφήκα? και ο Κάτο, ο πολύτιμος βοηθός του, που χρησιμοποιώντας τις μοναδικές του εφευρετικές ικανότητες, κατασκευάζει το απόλυτο ρετρό όπλο, την ?Μαύρη Καλλονή?. Ένα άφθαρτο αμάξι, κινητό φρούριο, με το οποίο χτυπάνε τους κακούς, το σύνολο των οποίων, αντιπροσωπεύεται από τον Μπέντζαμιν Τσουντνόφσκι, σημαντικό πρόσωπο, που ελέγχει απόλυτα τον υπόκοσμο του Λος Άντζελες?
Ταινία βασισμένη σε σειρά αμερικάνικων ραδιοφωνικών εκπομπών που ξεκίνησε στις 31 Ιανουαρίου του 1936 στο ραδιοφωνικό σταθμό WXYZ του Ντιτρόιτ και συνεχίστηκε μέχρι και το 1952, πάνω σε μία ιδέα του Τζορτζ Τρεντλ, δημιουργού του επίσης γνωστού ήρωα Lone Ranger, ενώ αργότερα μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, με πρωταγωνιστές τους Βαν Γουίλιαμς και Μπρους Λι, παραγωγές που ανέβασαν τον Λι στην κορυφή της διασημότητας.
Ο βραβευμένος με όσκαρ για το σενάριο της ταινίας του, «Η ΑΙΩΝΙΑ ΛΙΑΚΑΔΑ ΕΝΟΣ ΚΑΘΑΡΟΥ ΜΥΑΛΟΥ» (2004), δείχνει να ξεκουράζεται και να μην ενδιαφέρεται για περαιτέρω διερεύνηση των χαρακτήρων του, εμμένοντας σταθερά σε μια και μόνον θέση: προσπάθεια ταύτισης του θεατή με έναν τύπο που ?σώζει τον κόσμο?? μια καρικατούρα γεμάτη ελαττώματα και χιούμορ. Γρήγορη περιπέτεια με δεσπόζουσα συνιστώσα, την υπερβολή που χαρακτηρίζει τα κόμικς, σε υπερθετικό βαθμό, ενώ το 3D, ενισχύει περισσότερο την τηλε-μεταφορά στο σκηνικό χώρο. Μέχρι εδώ όμως εεε; Ασφαλώς και υπογράφετε την ευθύνη της επιλογής σας?
