Κουρεύοντας άτακτα μαλλιά

Οπως  γράψαμε και σε προηγούμενα σχόλιά μας,  η συζήτηση για τεχνικές μείωσης του δημόσιου χρέους καλά κρατούν, παρά τις διαψεύσεις της πολιτικής ηγεσίας μας  η οποία παίζει τον ρόλο του εξ ανάγκης «σέρνετέ με κι ας κλαίω». Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, κ. Παπακωνσταντίνου, παραδέχθηκε στο Νταβός ότι «συζητείται η ιδέα η Ελλάδα να επαναγοράσει το χρέος της» και η διάψευση του κ. Παπανδρέου ότι η Ελλάδα «δεν συζητεί αναδιάρθρωση» είναι ασφαλώς ειλικρινής, μόνο υπό την έννοια ότι η Αθήνα δεν σκοπεύει να «κουρέψει» μονομερώς την αξία των ομολόγων της. Δεν μπορεί πάντως, ούτε την συμφέρει να αρνηθεί μείωση της συνολικής δανειακής επιβάρυνσης, αν αυτή προκύψει «συναινετικά» στο πρότυπο του «Βrady Ρlan» που διέσωσε το Μεξικό και άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής το 1989. Το εν λόγω σχέδιο «συναινετικής αναδιάρθρωσης», το εφηύρε ο υπουργός Οικονομικών κ. Νίκολας Μπρέιντι στην κυβέρνηση του πατρός Μπους και στηριζόταν στην ελεύθερη επιλογή από ένα σύνολο λύσεων του οποίου βασικές επιλογές ήταν οι εξής τρεις: α. Ανταλλαγή υφιστάμενων δανείων με νέα ομόλογα στο 65% της αξίας των παλαιών, β. Ανταλλαγή δανείων με 30ετή ομόλογα με χαμηλότερο επιτόκιο, γ. Νέα δάνεια για τη χρηματοδότηση της οικονομίας ύψους ως 25% επιπλέον εκείνων που είχαν ήδη δοθεί. Αν και κορυφαίες κυβερνητικές και τραπεζικές πηγές αμφισβητούν ότι η «επανεκκίνηση της ανάπτυξης» θα συμβεί άμεσα ακόμα κι αν πετύχει μια παραλλαγή του Βrady Ρlan για την Ελλάδα, δεν αποκλείεται να απαιτηθεί Συνταγματική μεταρρύθμιση, αλλαγή η οποία προϋποθέτει τη συναίνεση της αντιπολίτευσης που σύμφωνα με ασφαλείς πηγές ο κ. Αντ. Σαμαράς φέρεται αποφασισμένος να παραχωρήσει, εφόσον η συνταγματική τροποποίηση ισχύσει για όλες τις χώρες.                                 
ΑΕΣ