Στην αυλή της Αιγύπτου

Στην Αίγυπτο, όπως και σε όλα τα σκληρά και εν πολλοίς ανελεύθερα καθεστώτα, επικρατεί η αντίληψη ότι οι ποταμοί δεν γυρίζουν προς τα οπίσω. Αυτήν την αντίληψη είχε και ο ισχυρός ανήρ της Αιγύπτου Μουμπάρακ, ο οποίος ατένιζε τον Νείλο και κοιμόταν ήσυχος ότι κανείς δεν μπορούσε να του κάνει τη ζωή δύσκολη. Μέχρι πριν μια βδομάδα, στρατιά ειδικών, μεταξύ των οποίων ο κορυφαίος αναλυτής επί τα της Αιγύπτου Μπένζαμιν μπεν Ελιέζερ, έλεγε ότι «όλα είναι υπό έλεγχο», ότι η Αίγυπτος δεν είναι Τυνησία και ότι ο Μουμπάρακ είναι πανίσχυρος. Και ξάφνου ο Νείλος εστράφη προς τα οπίσω. Το βράδυ της Παρασκευής όλα άλλαξαν. Ο λαός της Αιγύπτου μίλησε και πλέον, όπως γράφει στη «Χααρέτζ» ο Γκιντεόν Λεβί (και αναπαράγει στην Ελλάδα ο «Ελεύθερος Τύπος») «όχι μόνο η Δαμασκός και το Αμάν, η Τρίπολη και το Ραμπάτ, η Τεχεράνη και η Πιονγιάνγκ αλλά και η Ραμάλα και η Γάζα πρόκειται να δεχθούν κλυδωνισμούς. Δεν πρόκειται να καταρρεύσει μόνο το καθεστώς της Φατάχ στη Ραμάλα και της Χαμάς στη Γάζα αλλά ίσως μία μέρα και η ισραηλινή κατοχή που πληροί τις προδιαγραφές μιας εγκληματικής τυραννίας. Διότι καθώς οι μάζες στην Αίγυπτο και ολόκληρο τον αραβικό κόσμο εξακολουθούν να βλέπουν εικόνες τυραννίας και βίας από τα κατεχόμενα εδάφη, το Ισραήλ δεν πρόκειται να παραμείνει στο απυρόβλητο». Ισχύει βλέπετε αυτό της λαϊκής σοφίας «όταν ακούς κτύπους στην αυλή του γείτονα, ετοιμάσου να τους ακούσεις και στη δικιά σου».
ΑΕΣ