(2011 ΕΓΧ 96?)
Περιπέτεια εποχής.
Σκην.: Ντομινίκ Σένα. Μουσ.: Άτλι Όρβανσον. Ηθ.: Νίκολας Κέιτζ, Ρον Πέρλμαν, Κλερ Φόι, Στέφεν Γκράχαμ, Κρίστοφερ Λι.
Τα χρόνια των άγριων πολέμων στο όνομα του Θεού έχουν αφαιρέσει από τον Μπέμεν το ενδιαφέρον για αιματοχυσία και μαζί την αφοσίωση του στην Εκκλησία. Ενώ ο Μπέμεν και ο Φέλσον αναζητούν τον τρόπο για μια ήρεμη αποχώρηση από την ενεργό δράση, βρίσκουν τον τόπο τους εγκαταλελειμμένο, χωρίς να γνωρίζουν ότι η Ευρώπη έχει αποδεκατιστεί από τη Μαύρη Πανώλη. Την ώρα που ψάχνουν για τρόφιμα και προμήθειες στο Παλάτι του Μάρμπουργκ, ο ετοιμοθάνατος Καρδινάλιος τους απειλεί με φυλάκιση για λιποταξία, εκτός κι αν συμφωνήσουν σε μια παράτολμη αποστολή: στα μπουντρούμια του Καρδινάλιου κρατείται μια πανέμορφη νεαρή γυναίκα, που κατηγορείται ως μάγισσα, υπεύθυνη για την επιδημία της Πανώλης. Οι δυο ιππότες, μπορούν να εξιλεωθούν, μόνο αν συνοδεύσουν το κορίτσι σε ένα απομακρυσμένο αβαείο για να διεξαχθεί με νόμιμο τρόπο η δίκη της. Η διαδρομή τους, μακρινή και επίπονη, εξελίσσεται σε ακόμη δυσκολότερη υπόθεση, καθώς η αποστολή, τους επιφυλάσσει κακές εκπλήξεις σε αχαρτογράφητες περιοχές, διαμέσου απότομων φαραγγιών και άγριων δασών. Κι ενώ ένας, ένας, οι συνταξιδιώτες τους βρίσκουν άσχημο τέλος, ο ετοιμοπόλεμος Σταυροφόρος βρίσκεται αντιμέτωπος με τον χειρότερό του αντίπαλο.
Κάποτε τολμούν κι οι δυνατοί? αυτό μάλλον πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται ο Ν. Κέιτζ καθώς, τα στραβοπατήματά του πλέον οδηγούν την καριέρα του σε συνεχή και μαθηματικά αποδεδειγμένο, βέβαιο κατήφορο. Μια ακόμη φιλόδοξη παραγωγή, που δυστυχώς παραμένει εκεί, τοποθετημένη στη μαύρη περίοδο της Ευρωπαϊκής ιστορίας, με ιερο-εξεταστές και μάγισσες, με σαδιστικές τιμωρίες και απαγχονισμούς, με ανελέητο κυνηγητό αθώων ανθρώπων κι όλα αυτά φουλ σε αβυσσαλέες σεναριακές αφέλειες, φτηνά εφέ και διάφορα ανόητα κρεσέντο περί «αναγέννησης του κόσμου από σοβαροφανείς ιππότες». Συμμέτοχος λοιπόν και ο Κέιτζ, ψάχνει τη ουσιαστική λύτρωση, που ωστόσο δεν την βρίσκει ούτε και αυτή τη φορά. Μια άστοχη μεταφυσική περιπέτεια εποχής, με λαξεμένη σκηνοθετική αντίληψη περί αναγεννησιακής αισθητικής, τόσο σε ατμόσφαιρα όσο και σε μεταφορά?
