BURLESQUE

(2010 ΕΓΧ 100?)
Μιούζικαλ.
Χρυσές Σφαίρες: Καλύτερο Πρωτότυπο Τραγούδι για το «You Haven´t Seen The Last Of Me» (ερμηνεία: Σερ, μουσική -στίχοι: Ντάιαν Γουόρεν).
Σκην.: Στίβεν Αντιν. Μουσ.: Κρίστοφ Μπεκ. Ηθ.: Κριστίνα Αγκιλέρα, Σερ, Στάνλεϊ Τούτσι, Κρίστεν Μπελ, Καμ Τζίγκαντετ, Αλαν Κάμινγκ, Ερικ Ντέιν, Τζούλιαν Χάου.
Η Αλι, μία επαρχιώτισσα του αμερικανικού νότου, με καταπληκτική φωνή και εξαιρετικές σκηνικές δυνατότητες, αποφασίζει να εγκαταλείψει την ανιαρή καθημερινότητα και το αβέβαιο μέλλον στη μικρή πόλη που ζει και ψιλο-εργάζεται κυνηγώντας τα όνειρά της στην πόλη των αγγέλων. Τυχαία, η Αλι βρίσκεται στο κλαμπ «Burlesque Lounge…», ένα μεγαλοπρεπές μουσικό θέατρο που ανεβάζει μια εμπνευσμένη -χωρίς ωστόσο ιδιαίτερη αναγνώριση από το κοινό- παράσταση, ένα πάλκο, που αναπνέει μέσα από την καλλιτεχνική έμπνευση της ιδιοκτήτριας, διευθύντριας, Τες. Η Αλι γνωρίζεται με την ιδιόρρυθμη Τες και αρχικά αναλαμβάνει καθήκοντα σερβιτόρας, μέχρι τη στιγμή που γίνεται το μεγάλο θαύμα? και η Αλι ανεβαίνει στο σανίδι?
Παλιότερα, στις ΗΠΑ, τα μπουρλέσκ ήταν κωμικά σόου με τραγούδι και χορό, μέχρι τη στιγμή που -εξαιτίας του διάσημου Μουλέν Ρουζ στο Παρίσι- ξεκίνησε η σύγχυση με τα στριπτίζ σόου, κάπου στις αρχές του 20ού αιώνα?
Γκροτέσκο εκδοχή της όπερας, με πληθώρα ανάλαφρων στοιχείων, το αυθεντικό μπουρλέσκ αποτελούσε είδος μαζικής διασκέδασης, κάτι σαν μια μεγάλη, αστεία, σέξι σκανταλιά, άλλοτε τολμηρό, άλλοτε σέξι, ποτέ, όμως, ιδιαίτερα προκλητικά αισθησιακό.
Στην ταινία ο Σ. Αντιν, προσπαθεί να προσδώσει μέσω του «Burlesque Lounge» μια δική του, ιδιαίτερη ματιά και ταυτόχρονα να αφηγηθεί μια πλούσια ιστορία. Να παρουσιάσει δηλαδή, έναν μαγικό χώρο, που μεταφέρει αυτόματα τους επισκέπτες του σε μια παράλληλη πραγματικότητα, σε ένα διαφορετικό και διάχυτα διασκεδαστικό σύμπαν. Οταν η Αλι μπαίνει για πρώτη φορά στον χώρο του κλαμπ, είναι σαν να πέφτει από τη λαγότρυπα, στον κόσμο της «Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων». Μουντή καπνισμένη ατμόσφαιρα, βελούδινος σκηνικός χώρος που παραπέμπει σε γκροτέσκο, συχνά αγγίζοντας οριακά στην ισορροπία του κιτς, φώτα που εστιάζουν άτεχνα σε γωνίες των κοριτσιών, χαρακτηριστικά γενικά, που παραπέμπουν στη δημιουργία ενός αναχρονιστικού εσωτερικού χώρου. Περιβάλλον εποχής, από γαλλικές μπρασερί, μπιστρό και εστιατόρια των αρχών του προηγούμενου αιώνα, ξεπεσμένο μεν, ταυτόχρονα, όμως, όμορφο και κομψό.
Εμφανέστατα μεταλλαγμένη από προσθαφαιρετικές επεμβάσεις, η Σερ, χάνοντας την υποκριτική της ικανότητα από αισθητική ακαμψία, επιστρέφει έπειτα από 7 χρόνια απουσίας από τον κινηματογράφο, στον ρόλο της Τες, της δυναμικής και εμπνευσμένης καλλιτεχνικά διευθύντριας του κλαμπ. Απέναντί της έχει την εξαιρετική και άκρως πεισματάρα Αλι, Κρ. Αγκιλέρα, που της δίνεται η αφορμή -για πρώτη φορά στον φακό- να ξεδιπλώσει απλόχερα το ερμηνευτικό της ταλέντο σε συνδυασμό με μια νέα γι? αυτήν μορφή τέχνης, όπως η υποκριτική. Το αμερικανικό όνειρο σε πρώτο πλάνο, σε μια ταινία που μπορεί να μην κλέβει στιγμές εντυπώσεων από τα σύγχρονα «Σικάγο» ή «Μουλέν Ρουζ», ωστόσο, διασκεδάζει, με οργανικό και ρεαλιστικό τρόπο.