Ψευδαισθήσεις

Δεν είναι σπάνιο να χρωστάς (στον γείτονα, στον σύντεκνο, στο κράτος, οπουδήποτε τέλος πάντων) και να αδυνατείς να πληρώσεις, λόγω της οικονομικής συγκυρίας ή άλλων προτεραιοτήτων που έχεις. Λέγεσαι τότε οφειλέτης, ιδιότητα που τον τελευταίο καιρό αποκτούν με εντεινόμενους ρυθμούς όλο και περισσότεροι πολίτες για τους οποίους όμως κανείς άλλος δεν θα κληθεί να πληρώσει το χρέος τους παρά μόνο οι ίδιοι και μάλιστα φουσκωμένο με τόκους. Αντίθετα οι τσαμπατζήδες του «δεν πληρώνω» δεν αναγνωρίζουν κανένα χρέος και προσπαθούν να παρουσιάσουν τις δημόσιες υποδομές, νοσοκομεία, δρόμους, διόδια, Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ως υποχρεώσεις του κράτους που πρέπει να τους παρασχεθούν δωρεάν. Οχυρούμενοι πίσω από, δήθεν, ανιδιοτελή και απολιτικά, τάχατες, κινήματα (που ούτε ανιδιοτελή είναι ούτε όπως αποδεικνύεται απολιτικά) ανήκουν κατά πλειοψηφία σε μια κατηγορία ευτελών επιτήδειων που εξαπατούν, υπηρετώντας αλλότρια από τα δηλούμενα συμφέροντα, τους αφελείς πολίτες- χρήστες των υπηρεσιών αυτών, που έχουν κάθε δικαίωμα να διαμαρτύρονται. Καλλιεργούν την ψευδαίσθηση ότι υπάρχουν άλλοι τρόποι για να χρηματοδοτηθούν αυτές οι υπηρεσίες, χωρίς να πληρώσει κανείς από τους συνήθεις χρήστες, που δεν είναι το? Κεφάλαιο και η Ολιγαρχία. Οι επικεφαλής της «ανυπακοής» αποκρύπτουν ότι τα ελλείμματα που δημιουργεί η διόγκωση του κινήματος των, θα κληθούν να πληρώσουν οι συνήθεις χρήστες, μέσω της φορολογίας του ισχνού τους εισοδήματος και, την νησαν ποιούντες, δεν εξηγούν από πού θα προκύψει αύξηση του ΑΕΠ κατά 3 – 4% που απαιτείται για την δωρεάν χρήση αυτών των υπηρεσιών. Nα προσθέσουμε εδώ, προσυπογράφοντας άρθρο του οικονομολόγου Αρίστου Δοξιάδη στο «Βήμα» ότι «Υπάρχει γνήσια και δίκαιη οργή σε πολλές πράξεις ανυπακοής. Οι μισθωτοί και μεροκαματιάρηδες του ιδιωτικού τομέα και οι άνεργοι έχουν κάθε δίκιο να διαμαρτύρονται. Αλλά η οργή χωρίς στρατηγική δεν φέρνει δικαιοσύνη, φέρνει φασισμό».     
ΑΕΣ