(2010 ΕΓΧ 109?)
Βιογραφία, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα.
Υποψηφιότητες Οσκαρ: Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Μοντάζ, Β? Ανδρικού Ρόλου (Κρ. Μπέιλ), Β? Γυναικείου Ρόλου (Ε. Άνταμς & Μ. Λίο).
Σκην.: Ντέιβιντ Ράσελ. Μουσ: Μάικλ Μπρουκ. Ηθ.: Μαρκ Γουόλμπεργκ, Κρίστιαν Μπέιλ, Έιμι Άνταμς, Μελίσα Λίο.
Δεκαετία ?80? ο Ντίκι, το καμάρι της πόλης που κάποτε αναμετρήθηκε με τον Σούγκαρ Ρέι Λέοναρντ, περνά δύσκολες στιγμές. Στο μεταξύ, ο Μίκι έχει εξελιχτεί ως ο βασικός πυγμάχος στην οικογένεια, με τη μητέρα του Άλις, να μανατζάρει την ανερχόμενη καριέρα του. Παρά, όμως, το δυνατό αριστερό του χτύπημα, πάντα βγαίνει χαμένος από το ρινγκ. Σε έναν από τους τελευταίους του αγώνες, ο Μίκι, κινδυνεύοντας να χάσει τη ζωή του, πείθεται από τη Σαρλίν, τη δυναμική του σύντροφο, ώστε να κάνει το αδιανόητο: να μείνει μακριά από την οικογένειά του, να κοιτάξει το συμφέρον του και να ξεκινήσει προπονήσεις χωρίς τον προβληματικό του αδερφό?
Η πραγματική ιστορία της δύσκολης και αναπάντεχης ανέλιξης του Μίκι Γουόρντ, σε έναν θρύλο του αθλήματος, είναι σαν ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα. Η αντίστοιχη μεταφορά της ιστορίας, λοιπόν, και προκειμένου να δείχνει αρκετά πειστική στη μεγάλη οθόνη, απαιτεί το ίδιο πάθος, την ίδια αφοσίωση και σκληρή δουλειά από το σύνολο των συντελεστών, αλλά κυρίως από τον ίδιο το Μίκι στον αγώνα του να κερδίσει τον τίτλο του πρωταθλήματος?
Γενικά το μποξ και τα παρεμφερή του αθλήματα τα απεχθάνομαι. Ενοχλούμαι, να στήνομαι και να παρακολουθώ ανθρώπους να ?αλληλοσκοτώνονται? για την πρωτιά. Αφήστε που ολόκληρος αυτός ο μύθος, καταρρέει πίσω από το παρασκήνιο των στοιχημάτων και των στημένων αγώνων, αλληλουχία πράξεων που οδηγεί αυστηρά προς μία κατεύθυνση, μονόδρομο ιδεολογικής παρακμής?
Η ταινία, όμως, επικεντρώνεται αλλού, στο κομμάτι της ζωής και του δράματος που βιώνει ο πρωταγωνιστής τοποθετώντας το αγωνιστικό μέρος, σε 2ο επίπεδο. Ο Ντ. Ράσελ, κερδίζει το στοίχημα και καταφέρνει να αναδύσει, όλη τη δυσοσμία που αποπνέεται από τον περίγυρο αλλά και από το ίδιο το άθλημα. Σε έναν τόπο και με ανθρώπους βγαλμένους, από την καρδιά των ?80s, ο πρωταγωνιστής, προσπαθεί να κτίσει τη ζωή του και να καταφέρει να γίνει κάτι, να εξελιχθεί σε κάποιος. Εκεί επεμβαίνει, λοιπόν, ο Ράσελ, ασκώντας έντονη κριτική, στον τρόπο λειτουργίας όλου αυτού του επιχειρήματος. Ολόκληρη η πόλη, οι άνθρωποί της, η νοοτροπία τους, τα πάντα επιδρούν με έναν αρνητικό τρόπο πάνω στον ήρωα, καλώντας τον ουσιαστικά να αποκαταστήσει τη σχέση του, με όλα αυτά που τον κρατάνε δέσμιο.
Ήρεμη δύναμη της ταινίας ο Γουόλμπεργκ που αντεπεξέρχεται επάξια στο ρόλο του. Η αποκάλυψη όμως είναι ο Κ. Μπέιλ, ως ναρκομανής αδελφός. Φάντασμα του εαυτού του, με την υπερβολική απώλεια βάρους, το αποστεωμένο πρόσωπο, τα τεράστια μάτια με το τρελό βλέμμα και τα αραιωμένα μαλλιά. Διαρκώς ´φτιαγμένος´ και ιδρωμένος, με ένα μόνιμα αλαφιασμένο βλέμμα και συχνά, χωρίς καμία επαφή με την πραγματικότητα είναι απλά υπέροχος. Σαρωτικός, σπαρακτικός, βυθισμένος μέσα στην απόλυτη παρακμή του εαυτού του, ένα ειλικρινές ´κουρέλι´, που έχει ήδη πάρει το Όσκαρ και απλά δε το ξέρει ακόμα?
