Δεν είναι λίγες οι ειδήσεις και τα σχόλια για επεισόδια μεταξύ κάποιων διαμαρτυρόμενων (συνήθως κατευθυνόμενων) ομάδων και κάποιων κυβερνητικών (και όχι μόνο) στελεχών, που προκειμένου να μην έλθουν αντιμέτωποι με κάποια από αυτές τις ομάδες, προτιμούν να περιορίσουν τις δημόσιες παρουσίες τους. Ο υφυπουργός Εθνικής Aμυνας, κ. Π. Μπεγλίτης, δεν ανήκει στους πολιτικούς που λόγω του φόβου μήπως και τον αποδοκιμάσουν αποφεύγουν τις δη?όσιες ε?φανίσεις. Προχθές, είχε προγραμματίσει να πάει στην Ελληνική Βιομηχανία Oπλων για να κόψει την πίτα του Συλλόγου εργαζομένων παρά την πληροφορία ότι μερικοί εξ αυτών, ανήκοντες στο σκληρό αριστερό τμήμα τους, είχε προγραμματίσει να τον αναγκάσουν να αναβάλλει την επίσκεψή του ετοιμάζοντάς του άγριο κράξιμο. Ο κ. Μπεγλίτης δεν έδωσε στους σκληρούς συνδικαλιστές την ευκαιρία καταγάγουν θρίαμβο αναβάλλοντας την επίσκεψή του. Μέσα σε μια ατμόσφαιρα που είχε απ? όλα τα σχετικά ντεσσού ανάλογων περιστατικών, συνθήματα κατά της τρόικας, του Μνημονίου και της κυβέρνησης, φωνές, γιουχαΐσματα, πλακάτ, ?πουκάλια νερού κ.ά. ο υφυπουργός πήγε να κάνει διάλογο. Αδύνατο. Σαν είδε πως δεν τα κατάφερνε, δανείστηκε ?ια ντουντούκα για να ακουστεί από τους συγκεντρωμένους και ενώ στην αρχή δεν έβγαζε άκρη, κατάφερε σιγά – σιγά να κάνει πέρα όσους δεν τον άφηναν να μιλήσει και στο τέλος να πάρει ?ε το μέρος του τους υπόλοιπους. Το συμπέρασμα είναι ότι υπάρχουν πολιτικά στελέχη που δεν φοβούνται να βγουν απέναντι και να αναλάβουν με την εμφάνισή τους το λεγόμενο «πολιτικό κόστος», τολμούν να πάνε κόντρα στις δυναμικές μειοψηφίες που η ένταση της φωνής τους, δεν επιτρέπουν πολλές φορές να ακουστεί η φωνή της λογικής και τελικά να αποδείξουν ότι δεν είναι όλοι ίδιοι. Γιατί για να πούμε και των πολιτικών το δίκιο, δεν είναι όλοι τους άχρηστοι και λαμόγια όπως με αυτοϊκανοποίηση αποκαλούμε συλλήβδην όλους εκείνους που εμείς οι ίδιοι αναδεικνύουμε ως αντιπροσώπους μας. Στο κάτω – κάτω, εικόνα μας είναι και μας μοιάζουνε?!
ΑΕΣ
