Η ΠΤΩΣΗ

ΟΣΟ πιο σκληρά συμπεριφέρεται ένας ηγέτης στον λαό του τόσο πιο σύντομη είναι και η πτώση του. Σχετικά με τη φύση των καθεστώτων της Β. Αφρικής, που σαν ντόμινο ακολουθούν το ένα το άλλο στην πτώση τους, ελάχιστα γνωρίζαμε. Απλά οι ελληνικές κυβερνήσεις, ειδικά οι σοσιαλιστικές των Παπανδρέου, είχαν κάνει μεγάλα διπλωματικά ανοίγματα στον αραβικό κόσμο. Δεν ήταν καθόλου κακό αυτό, αφού έτσι στήθηκαν γέφυρες επικοινωνίας της Ε.Ε. με το Ισλάμ. Ουδέποτε, όμως, και καμία ελληνική κυβέρνηση δεν μίλησε για ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες σ? αυτές τις χώρες. Τα μεγάλα προβλήματα και ελλείμματα δημοκρατίας φαίνονται τώρα?
ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ, ο Καντάφι (23/2) δεν διστάζει να ποντάρει  ακόμη και σε έναν εμφύλιο πόλεμο στη χώρα του προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία. Ο ίδιος απευθύνθηκε για πρώτη φορά στους πολίτες της χώρας του με διάγγελμα από το οποίο φάνηκε ξεκάθαρα ότι -στα 68 του χρόνια!- ο ηγέτης της Λιβύης έχει χάσει κάτι περισσότερο από τον έλεγχο της χώρας την οποία κυβερνά με σιδηρά πυγμή για περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες (42 χρόνια!). Xρησι?οποιεί, σύμφωνα με πληροφορίες ξένων πρακτορείων αλλά και τις εικόνες σφαγής αμάχων από ελικόπτερο που είδαμε στις τηλεοράσεις, μισθοφόρους στρατολογημένους  απελπισ?ένους της Υποσαχάριας Αφρικής για να εξοντώσει τους διαδηλωτές της πατρίδας του!
ΜΑΤΑΙΗ η προσπάθεια καταστολής μιας λαϊκής εξέγερσης με σφαγές. Αργά ή γρήγορα η πτώση θα έλθει. Όταν μάλιστα σε διπλανές χώρες (Τυνησία, Αίγυπτο κ.λπ.) το παρόμοιο καθεστώς έχει αλλάξει και με ηπιότερους τρόπους ή λιγότερους νεκρούς. Οι δε «ηγέτες» τους αυτοεξορίστηκαν ή απομονώθηκαν.
ΣΕ ΤΕΤΟΙΕΣ περιπτώσεις η Ιστορία δύσκολα αλλάζει τη ροή της? Το αίτημα των λαών για δημοκρατία και ελευθερία δεν είναι ποτέ «δοτά», αλλά κερδίζονται με αίμα. Ούτε φυσικά η δημοκρατία (όπως την εννοούν, ας πούμε οι ΗΠΑ) είναι «εξαγώγιμο» είδος επιβαλλόμενο με πόλεμο (Ιράκ). Όλα αυτά είναι αποτελέσματα των ίδιων των λαών. Αρκεί η ωρίμανσή τους και ο κατάλληλος χρόνος?