Μια δεύτερη 25η Μαρτίου?

Μπορεί να έχουν ψηφιστεί σημαντικοί νόμοι, που κατά τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης, θα ανάγκαζαν όλους τους πολίτες να συμβάλλουν στην έξοδο από την κρίση, ανάλογα με το μερτικό τους στον δημόσιο πλούτο, αλλά, όπως αποδείχτηκε, η εφαρμογή των νόμων αυτών καθυστερεί εκεί που θίγονται ή παίζονται μεγάλα συμφέροντα. Η διάψευση των διακηρύξεων της κυβέρνησης κλονίζει όλο και πιο πολύ την αξιοπιστία της, μέχρι που κάποιοι βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ να αποστασιοποιούνται και να αποφεύγουν να στηρίξουν της επιλογές της που επιβαρύνουν τις λαϊκές μάζες. Η ελπίδα για μια επιτυχία στο εξωτερικό, όπως οι ευνοϊκές ρυθμίσεις για επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης του δανείου των 110 δισ. ευρώ, η μείωση των επιτοκίων δανεισμού, η έκδοση ευρωομόλογου, μέτρα που θα απέτρεπαν τους κερδοσκόπους να παίζουν παιχνίδια εις βάρος της χώρας μας και να μας επιτρέψουν να γυρίσουμε γρήγορα στις αγορές, μάλλον διαψεύδονται. Αποτέλεσμα, η απαισιοδοξία που διαχέεται από την κυβέρνηση να κυριεύει και να επηρεάζει αρνητικά όλο και περισσότερους πολίτες, κάθε ελληνική οικογένεια και όλες τις κοινωνικές ομάδες που πλήττονται από την κρίση και την πολιτική του Μνημονίου. Τα αρνητικά μηνύματα που εκπέμπονται από το επίσημο βήμα της Βουλής από τον υπουργό Οικονομικών και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό (άρα τι χρεία έχουμε άλλων μαρτύρων;) εκφράζουν αμφιβολία, αν θα βρούμε τη συμπαράσταση που αναμένουμε από τις Βρυξέλλες. Και μας χρειάζεται τόσο μια δεύτερη 25η Μαρτίου?!
ΑΕΣ