Ο ασεβής πλάτανος

Οι δυνάμεις που απαιτούνται για να ολοκληρωθεί ένα καρπούζι τον Αύγουστο είναι κατά πολύ ανώτερες απ? τις άλλες, που συντρέχουν για να συντελεστεί ένα κακούργημα?
Οδυσσέας Ελύτης (Εκ του πλησίον)

Νύχτα έγινε το κακό. Και ήταν προμελετημένο. Ξαφνικά, γρήγορα, οργανωμένα έδρασε η ομάδα κρούσης. Ο πλάτανος τεράστιος έφερνε πάνω και το βάρος του χρόνου και την ευθύνη για τον ίσκιο του Αγιου και τον γειτόνων. Τι κι αν διαμαρτυρήθηκαν τι κι αν φώναζαν οι γύρω κάτοικοι. Το κακό έγινε. Για να μην φέρει καμιά αντίσταση ο πλάτανος μπήκε στη δούλεψή τους και η τεχνολογία. Ενας γερανός με τη δύναμή του καθυπόταξε το δέντρο, που αντιστεκόταν και στο τέλος έπεσε μουγκρίζοντας.
Τα πουλιά τρομαγμένα πρόσφυγες ξεσπιτωμένοι οργάνωσαν αμέσως τη διαμαρτυρία τους με τους κελαϊδισμούς πετώντας στον αέρα γύρω – γύρω.
Το αλυσοπρίονο γρήγορο, αποτελεσματικό, φονικό τεμάχισε το σώμα του δέντρου. Τα φύλλα και τα κλαδιά του σκόρπισαν στον δρόμο. Επιτήδεια, βιαστικά τα μάζεψαν, τα φόρτωσαν στο 4Χ4 και τα εξαφάνισαν.
Στο τέλος δεν έμεινε τίποτα για να θυμίζει το γερω – πλάτανο. Ετσι νομίζουν, γιατί απέμεινε η βάση του δέντρου σαν μαρτυρία ως σώμα του εγκλήματος τεράστια μελαγχολική αλλά και αναστοχαστική.
Τι να ?ναι ο άνθρωπος άραγε; Θα επικαλεστούν λόγους για το κόψιμο του δέντρου δήθεν ασφάλειας, επικινδυνότητας, ότι ήταν ασεβής απλώνοντας τις ρίζες του αλλά ο συμπαγής μέχρι το κέντρο κορμός του θα τους διαψεύδει. Ο παπα – Μανόλης, αν είναι ο εμπνευστής της επιχείρησης, πρέπει να είναι πολύ αμαρτωλός κατά τη γνώμη του οικουμενικού πατριάρχη Βαρθολομαίου, ο οποίος προ ετών είχε πει ότι: ´Η αμαρτία πρέπει να επαναπροσδιοριστεί ως προς την έννοιά της και το περιεχόμενό της. Ενα οικολογικό έγκλημα δεν μπορεί παρά να αποτελεί αμαρτία στους καιρούς μας, που έχει τόσο αναδειχθεί το πρόβλημα του περιβάλλοντος´.
Τώρα τι λέει ο πατριάρχης για τον παπά του Αϊ – Γιάννη και τι λέει ο επίσκοπος Χανίων; Λέτε να επιβεβαιωθεί το λαϊκό ρητό θεωρία επισκόπου και καρδία μυλωνά;
Η συγχορδία των ψαλμών με το θρόισμα του πλατάνου δεν θα ξαναϋπάρξει και ο ψαλμός με το θυμίαμα πώς θα ανεβαίνει προς τον ουρανό άγιε πατέρα του Αϊ  – Γιάννη;
Ο πλάτανος δεν ξαναγίνεται. Ποτέ. Γιατί τον μεγάλωσαν οι φωνές των παιδιών που έπαιξαν στον ίσκιο του, οι ευχές των πιστών που ακούγονταν μετά το τέλος της Λειτουργίας, οι κάτοικοι που δροσίστηκαν στον ίσκιο του. Μια γριά από τη γειτονιά μού είπε: Παιδί μου ο Αγιος θα κάνει το θαύμα του αλλά επειδή δεν είναι τιμωρός στα τζάκια που θα καίγεται ο τεμαχισμένος κορμός του θα ακούγονται ψαλμωδίες. Θα γίνει προσάναμμα στην ορθοφροσύνη. Αμήν.
Καλά. Ο Αγιος δεν είναι τιμωρός αλλά η Πολιτεία αφήνει ανέλεγκτη κάθε παραβατικότητα και κάθε αυθαιρεσία;