Γράφει ο ΑΝΕΣΤΗΣ ΚΑΖΑΖΗΣ, ankaz2011@hotmail.com
Αν ο Πάμπλο Πικάσο ήταν εν ζωή και αποφάσιζε να ζωγραφίσει άλλη μία Γκουέρνικα, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα επέλεγε ως θέμα του την Ελλάδα.
Βραχονησίδα παρατημένη στο έλεος καιρού και γειτόνων. Χρηματιστηριακή φούσκα που εκρήγνυται, όπως τα τρομοκρατικά δέματα σε οικίες συμμάχων πρεσβευτών. Ο «στρατηγός άνεμος» καίει τα σπαρτά και η Ολυμπιακή φλόγα καρφωμένη στον αττικό ουρανό. Μοναχικό καμπαναριό και γύρω λίμνες και οικόπεδα προς πώληση. Ασημένιο κύπελλο ποδοσφαιρικής δόξας και ευφάνταστες φιγούρες της Ελενας Παπαρίζου. Το 2005 φωνάζαμε δυνατά και «Eurovisio-νικά» ότι είμαστε «Νούμερο» και μάλιστα το 1. Φαίνεται, ότι κανείς δεν μας πίστεψε.
Το 2001, η Μαλβίνα Κάραλη χρησιμοποιούσε το επίθετο «δυσοίωνος», όταν αναφερόταν στον Κώστα Σημίτη. Η μεγάλη κατηφόρα της ΟΝΕ ανοιγόταν μπροστά μας. Ομως στο γλέντι, αρνητικές σκέψεις δεν χωρούσαν. Η Ελλάδα άλλαζε ρούχα. Ξεπερνούσε φουστανέλες και επιστήθια άρματα ηρωικών μπούστων. Η ευρωπαία του νότου αποδείκνυε ότι εκτός από μαγιό και θορυβώδη τσοκαράκια, μπορούσε να φορέσει και το μακρύ φόρεμα της δημοσιονομικής επιτυχίας. Το κόκκινο χαλί ξεδιπλώθηκε για κείνη, μπαλωμένο από λογιστικές αλχημείες και πειραγμένα στατιστικά.
Το 2002 η Ελλάδα ντύθηκε αστυνομικός. Ηρωίδα γκανγκστερικής ταινίας που ξημεροβραδιαζόταν σε αυτοκίνητα ασφαλείας με συμβατικές πινακίδες. Η 17η Νοέμβρη ανέβαινε τα σκαλιά των φυλακών και η χώρα ανέπνεε τον απαλλαγμένο από υψηλά επίπεδα καυσαερίου και τρομοκρατίας αέρα. Τον Ιούνιο του 2003, επέστρεψε στα σαλόνια της Ευρώπης. Απαστράπτουσα προεδρεύουσα. Με επίσημο ένδυμα μοίρασε για έξι μήνες τα διπλωματικά της γλυκίσματα, διασφαλίζοντας τις συνομιλίες περί Ευρωπαϊκού Συντάγματος, διαχειριζόμενη άψογα, την κρίση του πολέμου στο Ιράκ.
Το 2004 η χώρα ψήλωσε και πάχυνε ευκρινώς. Η κούπα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου ντύθηκε γαλανόλευκα, ενώ ο νέος πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, άνοιγε τα κουμπιά απ? το σακάκι και το παντελόνι για να πανηγυρίσει δεόντως. Η Ελλάδα ντύθηκε έρωτας και κρεμάστηκε πάνω απ? την ιστορία της και τους χιλιάδες θεατές, που καλωσόριζαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο σπίτι τους. Το Έθνος ντοπαρίστηκε. Το ίδιο έκαναν και αρκετοί αθλητές. Αλλά το μπουζούκι απ? τα μεγάφωνα κάλυπτε τα πάντα και τα όποια ψήγματα ντροπής παρασύρθηκαν από ιδρώτες καταπιεσμένης χιλιόχρονης υπερηφάνειας.
Στις 6 Οκτωβρίου του 2005 ο Κώστας Καραμανλής, μιλώντας σε βουλευτές του κόμματος ανέφερε: «Πέντε συντεχνίες και πέντε νταβατζήδες κυβερνούν τον τόπο». Η δήλωση δεν έγινε στη Βουλή αλλά σε σουβλατζίδικο στο Μοναστηράκι. ´Σεμνά, ταπεινά´ και με μπόλικο τζατζίκι. Εκτοτε, αγνοείται η τύχη των συντεχνιών, των νταβατζήδων καθώς και του τέως πρωθυπουργού. Η χώρα έναν χρόνο μετά, ντύνεται εκ νέου μυστικός πράκτορας για να ξεσκεπάσει κύκλωμα υποκλοπών. Ποτέ δεν μάθαμε ποιοι μιλούσαν, τι έλεγαν και ποιοι κρυφάκουγαν.
Στις 28 Ιουνίου του 2007, η Ελλάδα μετατάχθηκε από την Αστυνομία στην Πυροσβεστική. Χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία έβαλε κράνος και πήρε τη μάνικα. 84 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, αφού ξέχασε ότι δεν υπήρχε ούτε αρκετό νερό ούτε επίσης δρόμος, ώστε να φτάσει στο σημείο της «λαίλαπας». 4,5 εκατομμύρια ελαιόδεντρα κάηκαν. 60,000 ζώα αποτεφρώθηκαν. Η χώρα ζούσε σε κατάσταση θριλερικής τσικνοπέμπτης, μεσούντος καλοκαιριού, κανακεμένη από τριχίλιαρες υποσχέσεις αποκατάστασης ζημιών.
Τον Δεκέμβρη του 2007, γενικός γραμματέας Υπουργείου πέφτει απ? το μπαλκόνι, ενώ την επόμενη χρονιά η Ελλάδα ντύθηκε ηλεκτρολόγος κι έπεσε με τα μούτρα στα κυκλώματα της Siemens. Το επίμαχο dvd που ενοχοποιούσε σεξουαλικά τον πρώτο δεν το είδαμε ποτέ. Οπως επίσης δεν μάθαμε πόσο πληρώσαμε τον λογαριασμό του ηλεκτρικού της δεύτερης. Στο τέλος της χρονιάς, η χώρα σοβαρεύεται περισσότερο και ντύνεται μοναχή. Με χρηματιστηριακές αναζητήσεις και off shore εταιρείες, μετατρέπεται σιγά – σιγά από μοναχή σε τελείως «μόνη».
Μια σφαίρα ακολουθεί περίεργη εξοστρακισμένη πορεία σκοτώνοντας δεκαεξάχρονο μαθητή κι έναν χρόνο μετά ο λαός αποφασίζει να εξοστρακίσει με τη σειρά του την κυβέρνηση Καραμανλή.
Οσο για το 2009 και το 2010, τα πράγματα είναι γνωστά και νωπά. Η χώρα ντύθηκε λιτά και πέρασε το κατώφλι των ξένων Τραπεζών, με ύφος «αμάρτησα για το παιδί μου». Χήρα που τη βρήκε το κακό στο άνθος της ηλικίας της. Και που ξαπλώνει τώρα νωχελικά σε βρεγμένα γρασίδια. Με ασυγκράτητους χαρταετούς, πατροπαράδοτα κούλουμα και παραδοσιακές νηστείες, επικαιροποιημένων συνταγών.
