Επιμέλεια στήλης:
ΜηνAς ΒουλγαρIδης
Οσο βάρβαρο είναι για την ανθρωπότητα κάποιοι άνθρωποι να αντιμετωπίζουν το δίλημμα ανεργία και πείνα ή θάνατος άλλο τόσο φρικιαστικό είναι κάποιοι απ? αυτούς να επιλέγουν το δεύτερο? Τη φρίκη αυτή ζήσαμε τις τελευταίες με την τραγωδία των μεταναστών από το Μπαγκλαντές. Από τις πρώτες ώρες, μέλη των Γιατρών του Κόσμου έσπευσαν στο πλευρό τους.
Η 8η Μαρτίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Στη σημερινή πραγματικότητα, μπορεί η γυναίκα μέσα από τις μη κυβερνητικές οργανώσεις να συντονίσει τη πάλη της για ένα δίκαιο και ειρηνικό κόσμο;
Στο ερώτημα αυτό απαντά με πειστικά επιχειρήματα, μια γυναίκα, στέλεχος της Οργάνωσής μας?
Θα ήταν πολύ ωραίο για όλη την ανθρωπότητα, να έλθει κάποτε η εποχή εκείνη, που κάθε χρόνο στις 8 του Μάρτη τη μέρα που είναι αφιερωμένη στη γυναίκα, να μπορούμε να αναφερόμαστε απλά στη θέση της γυναίκας μέσα στην οικογένεια, στον ρόλο της μέσα σ? αυτήν, στην αγάπη που προσφέρει και που απολαμβάνει, και στον σεβασμό που της πρέπει.
Δυστυχώς, όμως, αυτή η εποχή δεν ήλθε ακόμα. Δίπλα μας σήμερα, κάποιοι αποφασίζουν με τα όπλα και με τον όλεθρο να επιβάλουν τη θέλησή τους διακυβεύοντας το σημαντικότερο ανθρώπινο δικαίωμα, το δικαίωμα της ζωής και της ελευθερίας. Το γεγονός αυτό δεν μας αφήνει περιθώρια ούτε να γιορτάσουμε αυτά που έχει κατακτήσει η γυναίκα αλλά ούτε και να μιλήσουμε γι? αυτά που πρέπει να διεκδικήσει στο μέλλον.
Ετσι, είμαστε αναγκασμένοι και σήμερα να αναφερθούμε στη μέρα της γυναίκας μέσα από το πρίσμα του πολέμου και της ειρήνης.
Ο πόλεμος είναι μεγάλο κακό και σύμβουλος ολέθρου. Ο αρχαίος ιστορικός Ηρόδοτος δίνει τον πιο χαρακτηριστικό και ουσιαστικό ορισμό του. Πόλεμος είναι, λέει, η κατάσταση εκείνη της κοινωνίας κατά την οποία οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους, ενώ στην ειρήνη τα παιδιά θάβουν τους γονείς τους.
Ολοι έχουμε μερτικό στα δεινά του αλλά ο πόνος της γυναίκας είναι πολλαπλός και γι? αυτό πιο βαρύς. Η γυναίκα ανησυχεί και πονάει ως μάνα, ως σύζυγος, ως αδερφή, ως κόρη.
Ο πόλεμος, ως κατάσταση κρίσης, αποδιοργανώνει τις κοινωνίες και ξαναβγάζει στην επιφάνεια με τον πιο οξύ τρόπο τον παραδοσιακό ´ρόλο´ των γυναικών. Που είναι βέβαια η αναπαραγωγή της ζωής, η οικογένεια, η φροντίδα των παιδιών και των ηλικιωμένων και η συντήρηση της ζωής σε δύσκολες συνθήκες.
Τα θύματα των σύγχρονων πολέμων δεν είναι πια κατά κύριο λόγο οι στρατιώτες αλλά και ο άμαχος πληθυσμός, δηλαδή οι γυναίκες, τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι. Αυτό λένε τουλάχιστον οι αριθμοί για τα θύματα. Για παράδειγμα, αναφέρεται ότι στη Λωρίδα της Γάζας εξαιτίας του εμπάργκο, που είχε προηγηθεί της πρόσφατης ισραηλινής επιδρομής, πέθαναν εκατοντάδες παιδιά λόγω έλλειψης φαρμάκων και σωστής διατροφής.
Με άλλα λόγια, το ιδανικό της γυναίκας δεν είναι το παράσημο της πολεμικής ανδρείας αλλά η ειρηνική οικογενειακή ζωή και η ευτυχία. Φυσιολογικά η πρώτη, η άμεση στάση της απέναντι στον πόλεμο είναι αρνητική και η ίδια στέκεται ανασταλτικός παράγοντας για τον άνδρα που αποφασίζει ή δέχεται την προσταγή από την οργανωμένη Πολιτεία να πολεμήσει. Η γυναίκα δε θέλει τον πόλεμο και αν μπορεί θα τον αποτρέψει. Οταν πάλι πεισθεί πως αυτό είναι αδύνατο δεν θα διστάσει να μπει στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Σήμερα βιώνουμε την πιο σκληρή συμμετοχή και παρουσία της γυναίκας στον πόλεμο και στον αγώνα κάποιων λαών να βρουν το δίκιο που τους το αρνούνται οι ισχυροί της γης. Ποιος μπορεί να ξεχάσει πως ανάμεσα ακόμα και σε Παλαιστίνιους καμικάζι υπήρξαν γυναίκες;
Αυτό συνθέτει και την ιστορική αντίθεση που χαρακτηρίζει σήμερα τα φεμινιστικά κινήματα για τον ρόλο των γυναικών στον πόλεμο.
Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ και δεκαπέντε περίπου χρόνια, έχει δημιουργηθεί το γυναικείο αντιπολεμικό δίκτυο ´Γυναίκες στα Μαύρα´ ενάντια στον πόλεμο και τον εθνικισμό, το οποίο έχει δυναμώσει κυρίως σε κοινωνίες με εθνοτικές συγκρούσεις, όπως σήμερα το Ισραήλ – Παλαιστίνη και παλαιότερα η πρώην Γιουγκοσλαβία.
Αλλά δεν είναι μόνο οι ´Γυναίκες στα Μαύρα´ που επιδίδονται σήμερα σε αντιπολεμικές δραστηριότητες. Πολλές μη κυβερνητικές οργανώσεις αλλά και κινήσεις, με κορμό πρωτίστως τις γυναίκες, δραστηριοποιούνται στην αντιπολεμική προσπάθεια.
Οι οργανώσεις αυτές με επώνυμες γυναικείες παρουσίες στις δραστηριότητές τους, πολλές φορές δεν περιορίζονται στον μικρό δικό τους χώρο, αγκαλιάζουν τον κόσμο όλο και φτάνουν όπου υπάρχει ανάγκη (στρατόπεδα προσφύγων, Τρίτος Κόσμος, Εμπόλεμες περιοχές). Γιατί θεωρούν πως παντού -από τη γειτονιά μας και ως τα μακρινά σύνορα του κόσμου- η πείνα, οι αρρώστιες, η καταπάτηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, η εκμετάλλευση του αδύνατου από τον δυνατό περισσεύουν και ζητούν την ενεργό συμμετοχή όλων μας, γυναικών και ανδρών.
Μια από αυτές τις οργανώσεις που δραστηριοποιείται έντονα στη χώρα μας αλλά και στην τοπική μας κοινωνία τα τελευταία χρόνια, είναι οι Γιατροί του Κόσμου, οργάνωση που διαθέτει εκατοντάδες γυναίκες – μέλη, που συμμετέχουν σε διάφορες αποστολές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Η μεγάλη συμμετοχή των γυναικών στην οργάνωσή μας δεν είναι τυχαία. Οφείλεται στο γεγονός πως οι Γιατροί του Κόσμου, δεν έχουν καμιά κομματική ή θρησκευτική δέσμευση και δίνουν τη δυνατότητα έκφρασης στη γυναίκα που παλεύει για όλα αυτά που προανέφερα. Είναι γνωστό πως οι επιλογές και οι προτεραιότητες της οργάνωσης καθορίζονται αποκλειστικά από τις ανάγκες του συνάνθρωπου και εφόσον, φυσικά, οι υποκειμενικές δυνατότητες το επιτρέπουν. Το γεγονός αυτό δεν εκφράζει απλά τη στάση της γυναίκας στη σημερινή κοινωνία αλλά δίνει και διέξοδο στη θέληση της να αγωνισθεί για ένα καλύτερο κόσμο, ειρηνικό και δίκαιο?
ΝΜ
Το δράμα των μεταναστών του Μπαγκλαντές
Νυχτερινή βουτιά στα κρύα νερά του κόλπου της Σούδας έκαναν 43 υπήκοοι του Μπαγκλαντές τα ξημερώματα της Κυριακής, από το πλοίο Ιonian King που τους μετέφερε από τη Λιβύη.
Λόγω του εμφύλιου πολέμου που ζει η χώρα, έπρεπε να απομακρυνθούν. Ετσι την ώρα που το σκάφος βρισκόταν στη διαδικασία για να δέσει, ορισμένοι από τους επιβάτες, χωρίς αρχικά να γίνουν αντιληπτοί, έπεσαν στη θάλασσα. O φόβος ήταν ότι θα εξαναγκαζόταν να επιστρέψουν στη χώρα τους, όπου οι ευκαιρίες για μια νέα θέση εργασίας είναι μηδαμινές έως ανύπαρκτες. Στην απόγνωσή τους, κάποιοι -49 σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση- αποφάσισαν να παίξουν κορώνα – γράμματα την ίδια τους τη ζωή πηδώντας στη θάλασσα. Μια τελευταία ευκαιρία, ένα τελευταίο όνειρο…
Για τρεις η ελπίδα χάθηκε αμέσως μέσα στην κρύα θάλασσα, για άλλους 21 το όνειρο έμεινε όνειρο ανεκπλήρωτο. Την ώρα αυτή βρίσκονται στο δρόμο της επιστροφής για την πατρίδα τους, αφού πρώτα νοσηλεύθηκαν στο Ναυτικό Νοσοκομείο της Σούδας και το Γενικό Νοσοκομείο Χανίων, υποθερμικοί και υποσιτισμένοι?
Μόλις έγινε γνωστή αυτή η τραγική περιπέτεια ομάδα των Γιατρών του Κόσμου, από τα Χανιά, βρέθηκε στο Ναυτικό Νοσοκομείο για να τους μοιράσει ρούχα και κλινοσκεπάσματα. Με την αγωνία και τη θλίψη ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους, μας εκμυστηρεύτηκαν ότι βούτηξαν στα νερά στην απελπισία τους και στην απόγνωσή τους, επειδή η επιστροφή στην πατρίδα τους σημαίνει γι? αυτούς και τις οικογένειες τους, ανεργία και πείνα. Δεν φοβήθηκαν να καταγγείλουν ότι πάνω στο πλοίο η τροφή ήταν ελάχιστη και το νερό λιγοστό. Και δεν ήταν μόνο αυτό που υπέφεραν αλλά δεν γνώριζαν τι θα συνέβαινε τις επόμενες ήμερες.
21 απ? αυτούς ήταν τυχεροί που επέζησαν, την ίδια στιγμή για τους άλλους 11 που είναι αγνοούμενοι, ώρα με την ώρα οι ελπίδες λιγοστεύουν?
ΕΜ
Η ΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΟΙΧΤΟΥ ΠΟΛΥΪΑΤΡΕΙΟΥ ΧΑΝΙΩΝ
Την εβδομάδα 28 Φεβρουαρίου έως 4 Μαρτίου 2011 στο Ανοικτό Πολυϊατρείο Χανίων εξετάσθηκαν 49 ασθενείς.
Αναλυτικά οι χώρες προέλευσης των ασθενών ήταν:
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 22
ΜΑΡΟΚΟ 11
ΑΛΓΕΡΙΑ 6
ΑΙΓΥΠΤΟΣ 2
ΕΛΛΑΔΑ 1
ΑΛΒΑΝΙΑ 1
ΜΑΥΡΙΤΑΝΙΑ 1
ΤΥΝΗΣΙΑ 1
ΙΟΡΔΑΝΙΑ 1
ΣΟΜΑΛΙΑ 1
ΣΥΡΙΑ 1
ΙΟΡΔΑΝΙΑ 1
Ευχαριστήριο
Το γραφείο Χανίων των Γιατρών του Κόσμου ευχαριστεί θερμά τον Βασίλη Ιγγλεζάκη, την Ερωφίλη Δημητρομανωλάκη, τον Γεώργιο Νικολιδάκη, την Παυλίνα Παραδομενάκη και τη Ματίνα Παπαδοκοκολάκη, που κατέθεσαν στα γραφεία μας χρηματικό ποσό για την ενίσχυση της δράσης μας. Ενέργειες σαν και αυτή μας δίνουν δύναμη και κουράγιο να συνεχίσουμε τον αγώνα μας.
