(2011 ΕΓΧ)
Κωμωδία.
Σκην.: Νίκος Καλογερόπουλος. Μουσ.: Νίκος Καλογερόπουλος. ΗΘ.: Νίκος Καλογερόπουλος, Ηλίας Λογοθέτης, Τάκης Σπυριδάκης, Βάνα Μπάρμπα.
Ο Τηλέμαχος, ηθοποιός με ένδοξο παρελθόν και αβέβαιο μέλλον, εγκαταλείπει, στα πενήντα του, την Αθήνα για να γλυτώσει από τις Τράπεζες και με τη βοήθεια του Μπάμπη του «Φου», βρίσκει καταφύγιο σ? ένα ερημωμένο κάστρο κάπου στην ορεινή Μεσσηνία. Μοναδικοί κάτοικοι, δυο αδέρφια που δεν μιλιούνται και η Δημοκρατία, μια ανιψιά που τους βαρέθηκε κι έφυγε. Ο Τηλέμαχος τη συναντάει τυχαία και μαγεύεται. Λίγο τα σιρόπια του γιατρού για τα πνευμόνια του, που έχουν γίνει ορυχείο, λίγο τα τσίπουρα, λίγο οι «απαγορευμένες ουσίες» του Μπάμπη, οι θεοί βάζουν το χέρι τους κι η Δημοκρατία επιστρέφει στον τόπο της…
Ανατρεπτική κοινωνικοπολιτική σάτιρα στην οποία η αλληγορία κρατάει γερά τον πρώτο ρόλο. Οι Ιππείς της Πύλου, ήρωες απλοί, καθημερινοί χαρακτήρες που ο καθένας κουβαλάει το κάρμα του πακέτο με τις ιδιοτροπίες του. Θέματα συνείδησης και αυτογνωσίας που μπερδεύονται γλυκά. Οι Ιππείς της Πύλου είναι οι συνειδητοί πολίτες, οι πολίτες του κόσμου, οι κοσμοπολίτες που έλεγε και ο Αντισθένης ο φιλόσοφος, που οδηγούν την ταινία σε βαθιά βουτιά στο απρόοπτο, παρερμηνεύοντας τον αρχαίο μύθο του Προμηθέα που: χάρισε τη φωτιά στους ανθρώπους ώστε να ζεσταθούν και αυτοί οι ανόητοι κάηκαν.
Λαθρομετανάστης στην πατρίδα του ο Τηλέμαχος, δραπετεύει από την έδρα του προς άγνωστη κατεύθυνση για να γλυτώσει από Τειρεσία, τράπεζες, ΔΝΤ και τα ρέστα. Ουσιαστικά; Ένας αντί-ήρωας που μαθαίνει παθαίνοντας, που φεύγει ως κλέφτης στο σκοτάδι από το θέατρό του, που εγκαταλείπει την εστία του αφήνοντας πίσω του συντρίμμια, χρέη αλλά και όνειρα. Μήπως όμως προς τα εκεί δεν οδεύει το πράμα; Μήπως το βλέπουμε και αρνούμαστε να το αποδεχτούμε; Ίσως, γιατί τελικά άλλο πράμα ο κινηματογραφικός σουρεαλισμός κι άλλο ο γήινος παραλογισμός της καθημερινής πραγματικότητας?
