Είναι προφανές ότι αυτό τον καιρό η Ευρωζώνη αναζητά την ισορροπία μεταξύ της αλληλεγγύης που πρέπει να επιδείξουν τα ισχυρά κράτη – μέλη και της λιτότητας που θα επιβληθεί εκ των πραγμάτων στις αδύναμες και υπερχρεωμένες χώρες της Ενωσης. Μια σοβαρή ένδειξη αν θα βρεθεί η ζητούμενη ισορροπία μεταξύ αλληλεγγύης και λιτότητας, θα υπάρξει στις 25 του Μάρτη, οπότε οι ηγέτες της Ευρώπης θα αποκαλύψουν, αν το σχέδιό τους επιδιώκει να συνδυάσει τη λιγότερη δυνατή αλληλεγγύη με την αυστηρότερη δυνατή οικονομική πολιτική ή το αντίστροφο.
Προφανώς, μεταξύ των δυο αυτών ακραίων ορίων υπάρχουν ενδιάμεσες θέσεις, στις οποίες μπορούν να συμφωνήσουν, επειδή ευτυχώς, οι εύρωστες εξ αυτών χώρες έχουν αντιληφθεί ότι η έξοδος μιας υπερχρεωμένης χώρας από το ευρώ θα είναι καταστροφική όχι μόνο για την ίδια, αλλά θα σημάνει και την αρχή του τέλους της Ευρωζώνης και της Ε.Ε., πράγμα που αναγνωρίζεται πλέον και από τους γερμανούς αξιωματούχους και την κα Μέρκελ.
Από την πλευρά τους οι υπερχρεωμένες χώρες είναι διατεθειμένες να δεχτούν αρκετά απ? όσα προτείνονται για μια πιο αυστηρή οικονομική πολιτική, όχι μόνο για να αποσπάσουν μεγαλύτερα ανταλλάγματα αλλά και λόγω του φόβου επανάληψης στο μέλλον παρόμοιων φαινομένων όπως αυτά που τις έφεραν στο χείλος του γκρεμού. Εμείς, που είμαστε το «αδύναμο κρέας», δεν έχουμε παρά να ελπίσουμε ότι στο διήμερο 24 – 25 Μαρτίου θα επιτευχθεί ένας όσο γίνεται πιο ανώδυνος για τα λαϊκά στρώματα συμβιβασμός. Διότι, τελείως ανώδυνος, δεν θα είναι.
ΑΕΣ
