Ζούμε έναν εφιάλτη

Για τις εφιαλτικές στιγμές που ζει με την οικογένειά της στην Ιαπωνία μίλησε στα ´Χανιώτικα νέα´ η Ερασμία Ηλιάκη – Σμιθ, η οποία κατάγεται από τα Χανιά και ζει στην ασιατική χώρα, η οποία επλήγη από τη φονική φυσική καταστροφή.

– Πώς ζήσατε τον σεισμό που χτύπησε την Ιαπωνία;
Αυτή τη στιγμή αισθάνομαι ότι βλέπω έναν εφιάλτη. Εύχομαι να ξυπνήσω πολύ σύντομα! Ο σεισμός της περασμένης Παρασκευής και οι υπόλοιποι που ακολούθησαν μας τρόμαξαν όλους. Ηταν πολύ ισχυροί. Το διώροφο σπίτι μας στα περίχωρα του Τόκιο σείστηκε ασταμάτητα πολλές φορές. Ευτυχώς εδώ δεν υπήρχαν καταστροφές και είμαστε όλοι καλά. Και οι αγαπημένοι μας φίλοι, ακόμα και τα τρία σκυλάκια μας.
Είμαι συντετριμμένη? Το παιδί μου, ο άντρας μου, οι φίλοι μου, τα σκυλάκια μου, το σπίτι μου, η δουλειά μου? Η ζωή μου ολόκληρη? Ολα εδώ! Ολα κινδυνεύουν!

– Πώς αντιμετώπισαν οι Αρχές εκεί την καταστροφή;
Η τεχνολογία και η εκπαίδευση των Γιαπωνέζων είναι καταπληκτική. Μας βοήθησαν πολύ. Μας ενημερώνουν για την κατάσταση και με μηνύματα στα κινητά μας τηλέφωνα. Μακάρι, όμως, να μπορούσαμε να ξέρουμε και για τα χειρότερα που μπορεί να έρθουν? Σήμερα είναι μια ηλιόλουστη μέρα. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τι μας επιφυλάσσει το μέλλον ή τι συμβαίνει 400 χιλιόμετρα μακριά μας.

– Ξαναβρίσκει τους κανονικούς του ρυθμούς το Τόκιο;
Ολα γύρω μας είναι ´business as usual´? Το μόνο που ίσως διαφέρει είναι η μειωμένη κυκλοφορία στους δρόμους, ένα όνειρο για αυτή την πόλη (λέει αστειευόμενη η κα Ηλιάκη – Smith), λόγω της έλλειψης καυσίμων. Τα ράφια στα σούπερ μάρκετ άδειασαν αμέσως μετά τον πρώτο σεισμό, ενώ μεγάλο πρόβλημα αποτελούν και οι καθημερινές διακοπές ρεύματος. Ολα τα υπομένουμε και προσευχόμαστε για αίσιο τέλος σε αυτή την τραγωδία? Αρκετά ως εδώ!  

– Υπάρχει επικοινωνία με τις Ελληνικές Αρχές;
Προσπαθούμε να μιλάμε και να καθησυχάζουμε τους δικούς μας, αλλά είναι μάταιο. Επίσης προσπαθώ να κρατήσω επαφή με την πρεσβεία της Ελλάδας που αμέσως μας έστειλε e-mail επικοινωνίας και αυτή τη στιγμή προσπαθεί να μας βγάλει από τη χώρα. Τους ευχαριστούμε ολόψυχα.

– Ζουν άλλοι Κρητικοί στην περιοχή σας;
Απ? ό,τι γνωρίζω είμαι η μόνη Χανιώτισσα ίσως και η μόνη Κρητικιά στην περιοχή. Γνωρίζω Ελληνες όμως που έχουν καταγωγή από το νησί μας. Γίνονται προσπάθειες για να πάρουμε πτήσεις που φεύγουν την Κυριακή και τη Δευτέρα. Αν όλα πάνε καλά εγώ και το παιδί μου θα ταξιδέψουμε με το αζημίωτο βεβαίως. Δυστυχώς ο άντρας μου δεν μπορεί να έρθει μαζί μας λόγω της δουλειάς του, αλλά και της διαφορετικής υπηκοότητάς του.

– Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους δικούς σας ανθρώπους;
Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους φίλους και συγγενείς απ? όλη την Κρήτη αλλά και την Ελλάδα και το εξωτερικό για τα τηλέφωνα και τα e-mail που μας στέλνουν. Τον πατέρα μου π. Λεωνίδα Ηλιάκη, τη μητέρα μου Μαρία Ρεράκη – Ηλιάκη και τα αδέρφια μου Ευρυδίκη και Νίκο Πολυχρονάκη και Θοδωρή Ηλιάκη. Η αγάπη σας μας συγκινεί.
Θα ?θελα, όμως, να ευχαριστήσω και τα ´Χανιώτικα νέα´ για το ενδιαφέρον που δείξατε για εμάς, αλλά και την ενημέρωση που μας παρέχετε όλα αυτά τα χρόνια που μένουμε στο εξωτερικό μέσα από την ιστοσελίδα σας.

– Πώς βρεθήκατε στην Ιαπωνία;
Εχω γεννηθεί και μεγαλώσει στα Χανιά, με καταγωγή των γονιών μου από τον Αποκόρωνα και τον Μυλοπόταμο. Εφυγα από τα Χανιά για πρώτη φορά πριν 22 χρόνια ως φοιτήτρια για την Αγγλία. Το 2008 εγώ και ο άντρας μου, Σκοτ Σμιθ, μετακομίσαμε από την Αγγλία στα περίχωρα του Τόκιο. Αυτός εργάζεται σε στρατιωτική βάση και εγώ είμαι καθηγήτρια σε γιαπωνέζικα σχολεία, αλλά και αντιπρόεδρος της ομάδας ´Tanabata Dancers´, η οποία ασχολείται με την εκμάθηση παραδοσιακών χωρών (bon odori) για ξένους.

– Πώς ήταν η ζωή σας στην Ιαπωνία πριν την καταστροφή;
Η ζωή μας μέχρι πρόσφατα ήταν, χωρίς να περιαυτολογώ, τέλεια, μιας και ο Θεός πριν από τρεισίμισι μήνες μας ευλόγησε με ένα πανέμορφο αγοράκι, τον Λεωνίδα μας.

– Και η σχέση σας με τους Γιαπωνέζους;
Η αγάπη μας για αυτή τη χώρα και τους ανθρώπους της είναι μεγάλη. Ο άντρας μου, έχοντας ζήσει εδώ συνολικά 12 χρόνια, μιλώντας τη γλώσσα, έχει πολλούς καρδιακούς φίλους. Και εγώ μέσα από τη δουλειά μου έχω γνωρίσει πολλούς. Ακόμα και τώρα στα δύσκολα, όλοι μάς συμπαραστέκονται. Είναι πραγματικά ένας αξιόλογος λαός.

Από την άλλη άκρη της Γης, σε μια απρόσωπη επαφή μέσω διαδικτύου, η Ερασμία Ηλιάκη – Σμιθ, μεταδίδει τα συναισθήματα και την οδύνη του δράματος που βιώνει αυτές τις ημέρες η ασιατική χώρα. Και κλείνοντας ετούτη τη συζήτηση μας ζήτησε να μεταφέρουμε το εξής: ´Αγαπημένη μου οικογένεια, φίλοι και συμπατριώτες· οι γονείς μου με μεγάλωσαν να πιστεύω ότι η προσευχή έχει μεγάλη δύναμη. Θυμηθείτε την Ιαπωνία στις προσευχές σας σήμερα?´.