Ενα ?ατομικό?? πυρηνικό ατύχημα

Ο ένας μετά τον άλλο οι πυρηνικοί σταθμοί στη Φουκουσίμα καίγονται με τον πυρηνικό εφιάλτη να πλησιάζει. Λίγες φορές σε καιρό ειρήνης συμβαίνουν τέτοια περιστατικά που μας φέρνουν τόσο κοντά στο ενδεχόμενο για χιλιάδες άμεσους και εκατομμύρια μελλοντικούς θανάτους. Φαινομενικά η πυρηνική έκρηξη, αντιπροσωπεύει στο μυαλό των απλών ανθρώπων τον μέγιστο κίνδυνο. Γιατί φαινομενικά; Γιατί ο πραγματικός θάνατος ξεχωριστά και σε μικρές ποσότητες δεν πουλάει στην τηλεόραση. Σεισμοί, πλημμύρες, πυρκαγιές, τσουνάμι και μετά ένα πυρηνικό ατύχημα είναι ένα σενάριο που κανένα Μ.Μ.Ε. δεν μπορεί να αγνοήσει. Κι όσο αν όλοι μας αυτό τον καιρό νιώθουμε και Ιάπωνες, εδώ είναι που τρελαίνουμε την Στατιστική. Δεν δίνουμε καμιά σημασία στα εκατομμύρια ατομικούς «πυρηνικούς αντιδραστήρες» που παίζουμε στα δάκτυλά μας. Ενα τσιγαράκι για να πάνε πέρα τα σεκλέτια λέμε. Επιτρέψτε μου ως παθόντος, αλλά ακαίρως και αναποτελεσματικώς μαθόντος, να υπενθυμίσω ότι το πολυχρόνιο κάπνισμα ακολουθείται εκτός των άλλων από μια αθεράπευτη, επιδεινούμενη, ακόμη και μετά τη διακοπή του, βασανιστική πάθηση, τη Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια). Η Χ.Α.Π. σε μια δεκαετία, λέει η Στατιστική, θα είναι η πρώτη αιτία θανάτου στον κόσμο?! Θα είναι ένα διαρκώς επεκτεινόμενο τσουνάμι. Θα μου πείτε ότι, ο θάνατος για κάθε άνθρωπο είναι ένα «ατομικό»? πυρηνικό ατύχημα  και έχετε δίκιο. Είναι. Και πρέπει να το αποφύγουν τουλάχιστον τα παιδιά μας.
ΑΕΣ