Γράφει ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΖΑΧΑΡΗΣ
Ο καταστροφικός σεισμός στην Ιαπωνία και το τεράστιο πρόβλημα με τα πυρηνικά εργοστάσια ξαναφέρνουν στην επιφάνεια τη μεγάλη ανασφάλεια που επικρατεί αναφορικά με τη λειτουργία τους και το κατά πόσο οι κυβερνήσεις διακινδυνεύουν τους πληθυσμούς τους που είναι εκτεθειμένοι ανά πάσα στιγμή στην διαρροή ραδιενέργειας.
Το πρόβλημα δεν είναι τωρινό. Ούτε τα ατυχήματα αυτά είναι τα μοναδικά στην ιστορία. Οι μεγάλες κατ? ευφημισμόν δυνάμεις, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις επιστημόνων, οργανώσεων και κάθε λογής ειδικών, προχωρούν στον δήθεν «εκσυγχρονισμό» της τεχνολογίας των πυρηνικών εργοστασίων, με στόχο τη διαιώνισή τους για «ειρηνικούς σκοπούς». Η Ιαπωνία δεν θα μπορούσε παρά να ανήκει στο κλαμπ των ισχυρών που αδιαφορούν για τις τύχες των πολιτών μπροστά στα κολοσσιαία συμφέροντα των κάθε είδους τραστ. Γιατί η πυρηνική ενέργεια σχετίζεται με πολλά και ισχυρά συμφέροντα. Ο σεισμός στην Ιαπωνία που ξύπνησε παράλληλα και μνήμες πυρηνικού ολέθρου, προκάλεσε παράλληλα και ένα σοκ στις αγορές, ξέχωρα την τεράστια ζημιά στην οικονομία της εν λόγω χώρας. Τα στοιχεία κάνουν λόγο για ζημιές ύψους 34,6 δισ. δολαρίων. Σε αυτό τον πρόχειρο απολογισμό, να τονίσουμε, δεν έχουν συμπεριληφθεί ακόμη οι ζημιές από το τσουνάμι. Με λίγα λόγια, γίνεται λόγος ακόμη και για την μεγαλύτερη καταστροφή από σεισμό που έχει γίνει ποτέ. Αυτά είναι όμως τα πρώτα στοιχεία. Ακόμη δεν μπορεί να υπολογιστεί σχεδόν τίποτα. Το ενδιαφέρον προς το παρόν έχει εστιαστεί στη διαρροή ραδιενέργειας από τα ιαπωνικά πυρηνικά εργοστάσια. Από την Greenpeace εκφράζεται έντονη ανησυχία για την κατάληξη του πυρηνικού θρίλερ. Συγκεκριμένα ο επικεφαλής της εκστρατείας για τα πυρηνικά της Greenpeace International, Jan Beranek, δήλωσε ότι αντίθετα με τις διαβεβαιώσεις της Ιαπωνικής κυβέρνησης, η κρίση στον πυρηνικό σταθμό Φουκουσίμα συνεχίζει να είναι ένας αγώνας ενάντια στον χρόνο. «Υπάρχουν συνεχείς αναφορές για νέα προβλήματα με τα συστήματα ψύξης σε τουλάχιστον δύο αντιδραστήρες του. Ο ένας χρησιμοποιεί καύσιμο μικτού οξειδίου (πλουτώνιο και ουράνιο) με αποτέλεσμα να εκπέμπει πολύ μεγαλύτερες ποσότητες θερμότητας σε σχέση με άλλους αντιδραστήρες. Σε περίπτωση τήξης του πυρήνα, θα εκλυθούν πολλαπλάσιες ποσότητες ραδιενέργειας στην ατμόσφαιρα συγκριτικά με αντιδραστήρα με καύσιμο το ουράνιο». Όπως βλέπουμε λοιπόν, η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή. Ο βομβαρδισμός με ανεξέλεγκτες ειδήσεις από την Ιαπωνία, η προσπάθεια απόκρυψης της πραγματικής διάστασης του προβλήματος, το μόνο που μπορούν να επιφέρουν είναι αναστάτωση και παραπληροφόρηση. Οι παρενέργειες στο περιβάλλον όμως είναι ήδη πολύ μεγάλες. Και τα πυρηνικά εργοστάσια εξακολουθούν να κατασκευάζονται πυρετωδώς, σε μια χώρα που το σεισμολογικό παρελθόν της είναι έντονο, με 20% συμμετοχή στην παγκόσμια σεισμική δραστηριότητα! Για τους οραματιστές του λαμπρού πυρηνικού μέλλοντος είναι εξαιρετικά αφιερωμένο το ακόλουθο χρονικό. Που τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν για να καλύψουν τα εγκλήματα κατά του ιαπωνικού λαού . Για όλους αυτούς που επιμένουν ακόμη να σχεδιάζουν την κατασκευή και άλλων βραδυφλεγών βομβών στο σαθρό έδαφος της νήσου.
Ιαπωνία και σεισμικό ιστορικό
Στις 15 Ιουνίου του 1896, στην περιοχή Σανρίκου, στις ακτές του Ειρηνικού, 27.122 άτομα έχασαν τη ζωή τους, κυρίως από τα παλιρροϊκά κύματα που προκλήθηκαν μετά το σεισμό μεγέθους 7,6 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Την 1η Σεπτεμβρίου του 1923, στο Τόκιο και τα περίχωρά του, 142.807 άτομα έχασαν τη ζωή τους ή θεωρήθηκαν αγνοούμενα και 103.733 τραυματίστηκαν μετά το σεισμό μεγέθους 7,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Στις 7 Μαρτίου του 1927, στο Τάνγκο, κοντά στο Κιότο, 2.925 άτομα έχασαν τη ζωή τους μετά το σεισμό μεγέθους 7,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Στις 3 Μαρτίου του 1933, στο Σανρίκου, στις ακτές του Ειρηνικού, 3.008 άτομα σκοτώθηκαν από σεισμό μεγέθους 8,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Στις 10 Σεπτεμβρίου του 1943, στο Τοτόρι, της νήσου Χονσού, 1.083 άτομα έχασαν τη ζωή τους από σεισμική δόνηση μεγέθους 7,2 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Στις 7 Δεκεμβρίου του 1944, στα παράλια του Ειρηνικού στην κεντρική Ιαπωνία, 1.223 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από σεισμό μεγέθους 7,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Στις 13 Ιανουαρίου του 1945, στη Μικάουα, της νήσου Χονσού, σεισμός μεγέθους 7,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ στοίχισε τη ζωή σε 2.306 ανθρώπους. Στις 21 Δεκεμβρίου του 1946, στη Δυτική Ιαπωνία κατεγράφησαν 1.432 νεκροί ή αγνοούμενοι από σεισμό μεγέθους 8,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Στις 21 Ιουνίου του 1948, στο Φουκούι, δυτικά του Τόκιο, σεισμός μεγέθους 7,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ προκάλεσε το θάνατο 3.895 ατόμων. Στις 16 Μαΐου του 1968, στη νήσο Χοκάιντο, 52 άτομα έχασαν τη ζωή τους από σεισμό μεγέθους 7,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Στις 9 Μαΐου του 1974, 38 άτομα έχασαν τη ζωή τους από σεισμό μεγέθους 6,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, στη χερσόνησο Ιζού. Στις 26 Μάιου του 1983, στη Βόρειο Ιαπωνία 104 άτομα έχασαν τη ζωή τους από τα παλιρροϊκά κύματα που προκλήθηκαν μετά το σεισμό μεγέθους 7,7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Στις 12 Ιουλίου του 1993, στο Οκουσίρι της Βόρειας Ιαπωνίας, 229 άτομα έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια των παλιρροϊκών κυμάτων που προκλήθηκαν ύστερα από σεισμό μεγέθους 7,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Στις 17 Ιανουαρίου 1995, 6.430 άνθρωποι σκοτώθηκαν από τον σεισμό μεγέθους 7,2 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ στην πόλη Κόμπε. Στις 23 Οκτωβρίου 2004, 40 άνθρωποι σκοτώθηκαν από σεισμό μεγέθους 6,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ που έπληξε την πόλη Νιγκάτα. Τέλος, στις 16 Νοεμβρίου 2007, σεισμός μεγέθους 6,8 βαθμών στην πόλη Κασιουτζάκι προκάλεσε τον θάνατο 10 ανθρώπων. Αυτά τα ολίγα για όσους ακόμη δεν κάμπτονται από τα πυρηνικά ατυχήματα σε μια χώρα που το έδαφός της τρέμει κάθε λίγο και λιγάκι και που το μόνο που κάνουν είναι να αναμένουν εναγωνίως τις μετεωρολογικές συνθήκες, προκειμένου να απομακρυνθούν από κατοικημένες περιοχές τα ραδιενεργά σύννεφα. Για όλους αυτούς που εξακολουθούν να μιλούν για «ειρηνική χρήση» της πυρηνικής ενέργειας.
