?Φρένο? στη λευχαιμία

Τα νεότερα δεδομένα για τη θεραπεία του Μυελοδυσπλαστικού Συνδρόμου, μια μορφή προ λευχαιμικής κατάστασης, που, αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, οδηγεί σε οξεία λευχαιμία, αναλύθηκαν κατά τη διάρκεια της επιστημονικής ημερίδας, που διοργάνωσε, προχθές, το Τμήμα Μυελοδυσπλαστικών Συνδρόμων και Μυελικής Ανεπάρκειας της Ελληνικής Αιματολογικής Εταιρείας, στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου.
Τονίστηκε ότι την τελευταία τριετία έχουν κυκλοφορήσει νέα φάρμακα για τα Μυελοδυσπλαστικά Σύνδρομα, που φαίνονται να επιβραδύνουν την εξέλιξη του νοσήματος σε οξεία λευχαιμία.
Οπως ανέφερε η πρόεδρος του Τμήματος Μυελοδυσπλαστικών Συνδρόμων της Ελληνικής Αιματολογικής Εταιρείας, καθηγήτρια Αιματολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης και διευθύντρια της Αιματολογικής Κλινικής στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο, κα Ελένη Παπαδάκη, ´τα Μυελοδυσπλαστικά Σύνδρομα αποτελούν πολύ συχνό νόσημα, με το οποίο ο κόσμος δεν είναι εξοικειωμένος, ίσως γιατί είναι δύσκολη η ονομασία του. Πρόκειται για μια προ λευχαιμική κατάσταση, ένα νόσημα που κατά κανόνα ταλαιπωρεί τις μεγάλες ηλικίες, σπάνια εμφανίζεται σε άτομα κάτω των σαράντα ετών και σπανιότερα σε νεότερη ή παιδική ηλικία´.
Σύμφωνα με την κα Παπαδάκη, το συγκεκριμένο νόσημα οφείλεται στην ανεπάρκεια του μυελού των οστών να παράγει αίμα σε φυσιολογική μορφή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα κύτταρα που γεννιούνται στον μυελό των οστών να πεθαίνουν μέσα στον μυελό και να μην μπορούν να βγουν στην περιφέρεια, στο αίμα.
Το νόσημα εκδηλώνεται αρχικά, συνήθως με αναιμία. Γι? αυτό, όπως υπογράμμισε η κα Παπαδάκη, ´πρέπει να είναι περισσότερο ευαισθητοποιημένοι για την αρχική διάγνωση οι παθολόγοι και οι γενικοί γιατροί, όταν διαπιστώσουν οποιαδήποτε ανεξήγητη αναιμία κυρίως σε άτομα μεγάλης ηλικίας. Διότι, δυστυχώς, η εξέλιξη του νοσήματος αυτού είναι η οξεία λευχαιμία´.
Η συχνότητα της ασθένειας, ανέφερε η κα Παπαδάκη, είναι πέντε καινούργιες περιπτώσεις ανά εκατό χιλιάδες κατοίκους τον χρόνο.
´Αυτό είναι ένα μεγάλο ποσοστό, γιατί πρόκειται για πέντε νέες περιπτώσεις ανά έτος. Αν κανείς αθροίσει τα καινούργια περιστατικά  που προστίθενται κάθε χρόνο, καταλαβαίνει πόσο συχνό είναι αυτό το νόσημα´, σημείωσε.
Οσον αφορά τις αιτίες εκδήλωσης της νόσου, αν και εξετάζονται ορισμένοι περιβαλλοντικοί παράγοντες, όπως η αύξηση των περιστατικών μετά την ατομική βόμβα, δεν υπάρχουν επίσημα δεδομένα.
Ριζική θεραπεία του νοσήματος δεν υπάρχει, εκτός από τη μεταμόσχευση, επεσήμανε η πρόεδρος του Τμήματος Μυελοδυσπλαστικών Συνδρόμων της Ελληνικής Αιματολογικής Εταιρείας.
Ωστόσο, η κα Παπαδάκη τόνισε ότι, ενώ μέχρι σήμερα η μεταμόσχευση ήταν απαγορευτική λόγω της μεγάλης ηλικίας των πασχόντων, τώρα πλέον με τις νεότερες θεραπευτικές προσεγγίσεις, ακόμα και ασθενείς μεγάλης ηλικίας, όταν τηρούν κάποιες προϋποθέσεις, μπορούν να προχωρήσουν σε επέμβαση.
Εκτός από τη βελτίωση των τεχνικών μεταμόσχευσης, η ίδια ανέφερε πως υπάρχουν νέα φάρμακα που την τελευταία τριετία έχουν κυκλοφορήσει για τα Μυελοδυσπλαστικά Σύνδρομα, που φαίνονται να επιβραδύνουν την εξέλιξη του νοσήματος σε οξεία λευχαιμία.