Απ? τη Χιροσίμα στη Φουκουσίμα;

Γράφει ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΛΕΣΣΑΣ

Υπερβάλλει τον εαυτό του ο άνθρωπος. Ενεργεί στη Φύση υπέρμετρα κατά τέτοιον τρόπο, που τ´ αποτελέσματα των προσπαθειών του έρχονται στιγμές να επιδεινώνουν αντί να βελτιώνουν την κατάσταση που θα περίμενε.
Θεώρησε την ύπαρξή του ανεξέλεγκτη και προχώρησε να υποδουλώσει τα μυστικά της Φύσεως, να δαμάσει τις δυνάμεις της και να εκμηδενίσει τους κινδύνους, που προέρχονται απ? την οργή της, επειδή την κακοποιούσε. Κατασκεύασε μηχανές να καταβροχθίζουν την ύλη και να του παρέχουν αγαθά, χωρίς να τον βλάπτουν, αλλά ξέχασε ότι και αυτός από ύλη αποτελείται και κάποτε θα ?ρθει η ώρα του να φαγωθεί κι ο ίδιος.
Επαιξαν οι άνθρωποι με την πυρηνική ενέργεια για στρατιωτικά συμφέροντα και έσπειραν τον όλεθρο απ? την απελευθερωμένη ενέργεια. Μετά τη διάσπαση του ατόμου, τις επιπτώσεις του ραδιενεργού νέφους τις υπέστησαν οι ´εχθροί´ Ιάπωνες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι. Είπαν: Μπορεί να εξολοθρεύει η πυρηνική ενέργεια, εμείς θα τη δαμάσουμε και θα τη χρησιμοποιήσουμε για οικονομικούς σκοπούς, για τα συμφέροντα της ανθρωπότητας. Εφτιαξαν πυρηνικούς αντιδραστήρες και παρήγαγαν ενέργεια για τις βιομηχανίες, τα υποβρύχια, τα αεροπλανοφόρα και για ηλεκτροφωτισμό. Φύτρωσαν σ? όλο τον κόσμο αμέτρητους αντιδραστήρες, πολλούς δε, 55 τον αριθμό, στην άκρως σεισμογενή Ιαπωνία. Που είναι η πρώτη χώρα, ο πληθυσμός της οποίας υπέστη θανάσιμη έκθεση της ραδιενεργού ακτινοβολίας και όχι μόνον.
Πολλοί επιστήμονες θεώρησαν ότι ήταν μια διέξοδος και λύση ανάγκης η ατομική ενέργεια απ? τη χρήση της οποίας τα κράτη αντλούν έσοδα. Αλλά υπήρξαν και οι διαφωνούντες, οι υποστηρικτές των ήπιων μορφών ενέργειας, που έλεγαν ότι πρόκειται για παράνοια. Οτι μπορεί να ξεφύγει ο έλεγχος να μην μπορέσει ο άνθρωπος να δαμάσει τη γιγαντιαία δύναμη και να διαταραχθεί η ζωή στον πλανήτη. Εχουμε απτά περιστατικά στο Θρι Άιλαντ το 1979 και στο Τσερνόμπιλ τον Απρίλιο του 1986.
Οι Ιάπωνες υπερεκτιμώντας τις τεχνολογικές επιτυχίες ισχυρίζονται ότι τα εργοστάσιά τους είναι υψίστης ασφαλείας. Αλλά ήρθε ο σεισμός των 8,9 Ρίχτερ και το τσουνάμι, που αποκάλυψαν την τραγικότητα της κατάστασης σε όλο της το μέγεθος(!), για να επιβεβαιωθεί ο νόμος του Μέρφι, ότι: ´Οταν κάτι πάει στραβά, αυτό θα συμβεί την πλέον ακατάλληλη στιγμή´. Κατά το αρχαιοελληνικό ´ενός κακού δοθέντος, μύρια έπονται´.
Οι ´πυρηνοκινούμενες´ χώρες προβληματίστηκαν και το θέμα των πυρηνικών επανέρχεται στην επικαιρότητα σαν εφιάλτης, ξυπνώντας μνήμες ολέθρου απ? την ολοκληρωτική καταστροφή μετά την έκρηξη του Τσερνόμπιλ. Εάν μια ίδια έκρηξη γίνει και στη Φουκουσίμα, η διαρροή της ραδιενέργειας θα είναι πολλαπλάσια του Τσερνόμπιλ, όπως εκτιμούν οι πυρηνικοί επιστήμονες και οι επιπτώσεις στον άνθρωπο και το περιβάλλον τεράστιες. Ο Ντανιέλ Κον Μπετίτ, ο γνωστός ´πράσινος´ ευρωβουλευτής, ο μοναδικός που κατηγόρησε την Ε.Ε. ότι με τον ´Μηχανισμό Στήριξης κάνουμε λεφτά στην πλάτη της Ελλάδας´, υποστήριξε στη ´Μοντ´, πως η Ιαπωνία δείχνει ότι μηδενικός κίνδυνος απ? την πυρηνική ενέργεια δεν υπάρχει.
Το Τσερνόμπιλ ήταν μακριά μας κι όμως το ραδιενεργό νέφος δεν μας άφησε ανέγγιχτους. Το Κοσλοντούι στη Βουλγαρία δουλεύει.
Στη γειτονιά μας οι Αλβανοί το σκέπτονται, στο Κόσοβο το συζητούν και οι Σκοπιανοί το σχεδιάζουν. Στην Τουρκία δίπλα μας το υπό κατασκευή στο Ακούγιου. Και ο κ. Ερντογάν επιμένει με τους Ρώσους στην κατασκευή του πυρηνικού αυτού σταθμού με  τέσσερις αντιδραστήρες συνολικής ισχύος 4.800 Μεγαβάτ, λέγοντας ότι ´δεν υπάρχει επένδυση χωρίς κίνδυνο´.
Οι υπεύθυνοι πάντοτε χρυσώνουν το χάπι, με όσες πληροφορίες τους επιτρέπεται, ώστε να συνηθίσει ο κόσμος την ιδέα ότι μπορεί να υποστεί θυσίες, αλλά θα υπάρξει στο τέλος η ανάλογη ωφέλεια(;). Κινδυνολογία θα μου πείτε! Οχι. Τα γεγονός αψευδείς μάρτυρες.