Οδύσσεια

Αν και ακόμη δεν έχει ξεκαθαριστεί ποιος κάνει τα σχέδια και ποιος έχει τα «κουμάντα» στην επιχείρηση «Αυγή της Οδύσσειας» εναντίον του Λίβυου δικτάτορα, ο Ομπάμα για να μην έχει, όπως ο Κλίντον, μια νέα Ρουάντα στην αυλή του ΝΑΤΟ, έδωσε στον Σαρκοζί τη δυνατότητα να το παίξει Ναπολέων και να ανεβάσει τα ποσοστά του στην προεκλογική μάχη της Γαλλίας που έχει αρχίσει πριν από τον φονικό εμφύλιο στη Λιβύη.
Το περίεργο πάντως είναι ότι το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. δεν πήραν σαφείς αποφάσεις συμμετοχής στην επιχείρηση (με αποτέλεσμα η συμμαχία τους να ονομάζεται «συμμαχία των απρόθυμων») αλλά ούτε ένιωσαν την ανάγκη να απολογηθούν στους λαούς τους για τους μέχρι χθες στενούς δεσμούς και τις πλούσιες οικονομικές σχέσεις με την οικογένεια του «ηγέτη».
Το πρόβλημα με τους δικτάτορες είναι ότι κανείς δεν τους αγαπά, αλλά όλοι τους? λατρεύουν και αυτή τη συνταγή τη? μαγειρέψαμε κι εμείς. Διεθνείς σχέσεις θα μου πείτε και δεν ξέρω πόσο, εν ονόματι της μη επέμβασης στα εσωτερικά μιας χώρας που σκοτώνει τους αντικαθεστωτικούς της, μπορείς να μείνεις αμέτοχος.
Η συμμετοχή πάντως της χώρας μας, συμμετοχή, κατά τον κ. Βενιζέλο, περιφερειακή και εκτός στρατιωτικών επιχειρήσεων, πρέπει να αποσκοπεί να δείξει ότι, τώρα που σε άλλους τομείς χρειαζόμαστε τις συμμαχίες μας στη Δύση, δεν σφυρίζουμε αδιάφορα στους σχεδιασμούς της, αλλά ταυτόχρονα παρόντες στις εξελίξεις πρέπει να δηλώνουμε συνεχώς και εκ των έσω ότι, ως χώρα σε άμεση γειτονία με τη Λιβύη επιθυμούμε την ενεργοποίηση της διπλωματίας για την εκτόνωση της κρίσης. Να ευχηθούμε η Οδύσσεια της λύσης να μην είναι μακριά.
ΑΕΣ