Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
´ΠΑΙΔΕΙΑ ΔΕΝ σημαίνει μόνο γνώση αλλά -κυρίως- περιέργεια, αμφισβήτηση, απελευθέρωση. Και αυτό είναι το ζητούμενο της Παιδείας. Να μορφώσει ανεξάρτητους πολίτες με το θάρρος και τη δύναμη να λένε αυτό που βλέπουν, με τις αισθήσεις και τον νου και όχι να αναμασούν εκείνο που τους υποβάλλεται ή επιβάλλεται, έστω κι αν θίγεται το βραχυχρόνιο συμφέρον τους´. Γιάννης Α. Φίλης (από την ομιλία του στην Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης με θέμα ´Παιδεία και Ανθρωπος´).
ΔΕΙ ΔΗ ΠΑΙΔΕΙΑΣ και άνευ ταύτης ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων. Το σχόλιο στο προηγούμενο ´πεταχτό´. Για ν? αλλάξω δύο λέξεις σ? αυτό που είπε ο Δημοσθένης στους Αθηναίους στον Α? Ολυνθιακό.
ΠΕΝΤΕ ΕΚΑΤ. ευρώ την ημέρα μας στοιχίζει ο πόλεμός τους. Ο τίτλος του άρθρου που δημοσίευσε προχθές στην ηλεκτρονική του εφημερίδα (www.styx.gr) ο φίλος μου δημοσιογράφος, πρώην γενικός γραμματέας της ΕΣΥΕΑ Κώστας Μπετινάκης. Βγάλτε τον λογαριασμό και στείλτε τον τους να τον πληρώσουν.
ΠΑΡΑΤΑΣΗ ζωής ή μάλλον παράταση της αγωνίας για την οικονομική τύχη της Ελλάδας. Η 25η Μαρτίου μετακινήθηκε για τον Ιούνιο.
ΑΚΟΜΑ ΤΟ Εφετείο Κρήτης είναι εδώ! Τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που το γράφω. Ορκο δεν παίρνω, πάντως, ότι θα είναι εδώ και όταν εσείς θα διαβάζετε τη στήλη. Θέλει πολύ το κακό να γίνει φάντασμα;
ΟΤΑΝ ΚΛΕΙΝΟΥΝ τα σχολεία, ανοίγουν Εφετεία. ´Καλλικράτης´ εδώ… Κακοκράτης εκεί. Ή μήπως… Κακοκράτης κι εδώ κι εκεί;
ΣΥΝΕΧΑΡΗ, λέει, τον πρόεδρο του Ολυμπιακού, Βαγγέλη Μαρινάκη, για την κατάκτηση του πρωταθλήματος και εξήρε την αθλητική ατμόσφαιρα που επεκράτησε στο γήπεδο στον αγώνα εναντίον της ΑΕΚ, ο γενικός γραμματέας Αθλητισμού Παναγιώτης Μπιτσαξής. Μα μόνοι τους ήταν στις εξέδρες οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού και μόνοι τους έπαιζαν στο γήπεδο οι παίκτες τους, κύριε Γενικέ!
ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΣΤΡΟ λαμπερό, εις τ? ουρανού την άκρη/ όταν κυλήσει της χαράς του φεγγαριού το δάκρυ. Καλή, πολύ καλή κι αυτή σου η μαντινάδα Ηλία Σταματάκη. Θα συμφωνείς, ωστόσο, μαζί μου ότι το δάκρυ του φεγγαριού είναι από θλίψη για τα συμβαίνοντα στη γη, νομίζω…
ΠΑΥΛΟ Γ. Πολυχρονάκη, τ. διευθυντή Φυλακών – συγγραφέα: Ητανε να μην αρχίσω να διαβάζω το τελευταίο σου βιβλίο ´Ο πιο κακός ο μαθητής´, που είχες την καλοσύνη να μου δώσεις τις προάλλες. Οντως συναρπαστικές οι 50 ´παιδαγωγικές´ ιστορίες σου. Είσαι τόσο καλός στον πεζό όσο και στον ποιητικό σατιρικό λόγο. Και εις άλλα βιβλία με υγεία.
´-ΤΟ ΞΕΡΩ πως νομικά είσαι εντάξει, αλλά σαν φίλος δεν έπρεπε να μου το κάνεις αυτό. – Δε μου λες ρε Μαλά…ξιανέ, από τους πενήντα χιλιάδες ανθρώπους που έχουν διαβάσει το βιβλίο μέχρι στιγμής, σου είπε κανένας, ευθέως ή πλαγίως πως σε αναγνώρισε σε κάποια ιστορία; – Οχι! – Δηλαδή έκανες τις βλακείες σου και αντί να μου πεις ευχαριστώ που δεν σε κατονομάζω, αλλά σε προφύλαξα φορτώνοντάς τις σε άλλους, ζητάς και ρέστα;´. Από την ιστορία του Παύλου Πολυχρονάκη ´Οι πιο κακοί υπότροποι´.
´Ενα καλό συναίσθημα, τη χάρη την τιμάει,/ και ένα άλλο άχαρο, την χάρη την ξεχνάει. Το πρώτο είναι αρετή, το λεν Ευγνωμοσύνη/ Το δεύτερο ελάττωμα, είν? η Αγνωμοσύνη/ Αυτά σε κάθε άνθρωπο τα έβαλε η Φύση/ και αλληλοσκοτώνονται ποιο θα επικρατήσει, γιατί να συνυπάρχουνε δεν γίνεται καθόλου/ μια που ?ναι το ?να του Θεού και τ? άλλο του διαόλου´.
Από το ποίημα (ιστορία) του Παύλου Πολυχρονάκη
´Το πιο κακό ελάττωμα´.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)
