Η Ιαπωνία και εμείς

Αυτές τις ημέρες ίσως πολλοί λαοί στον πλανήτη μας παίρνουν ένα μάθημα θάρρους, καρτερίας και ανθρώπινης πειθαρχίας και εντιμότητας από τον ιαπωνικό λαό. Με απίστευτο θάρρος και μοναδική πειθαρχία ιθύνοντες και λαός προσπαθούν να αντεπεξέλθουν στις αλλεπάλληλες καταστροφές από τον σεισμό, το τσουνάμι, το πυρηνικό εργοστάσιο.
Φυσικά δεν έχω πρόθεση ως ένας πολίτης αυτού του τόπου να τον κατηγορήσω, αλλά η πραγματικότητα μιλά από μόνη της. Αν ο σεισμός αυτός γινόταν στην Ελλάδα, ελάχιστα κτήρια θα είχαν μείνει όρθια και τα θύματα θα ήταν δεκάδες χιλιάδες.
Στα πρωινάδικα της τηλεόρασης θα κυριαρχούσε και πάλι η τρομολαγνία, όπως με τη γρίπη πέρυσι που είχε προαναγγελθεί και πόσα εκατομμύρια Ελληνες θα νοσήσουν. Από μεριά Αντιπολίτευσης οι αρχηγοί κομμάτων θα συναγωνιζόταν ποιος θα εκτοξεύσει περισσότερες κατηγορίες στην όποια κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία για ανικανότητα, παραλείψεις και? εγκληματική αμέλεια.
Είναι απορίας άξιο, όμως, γιατί η Ιαπωνία, που στο πρώτο μετά τη Χιροσίμα Σύνταγμά της είχε δεσμευθεί ότι ουδέποτε και για οποιονδήποτε λόγο και σκοπό θα χρησιμοποιήσει ατομική – πυρηνική ενέργεια, σήμερα έχει κάπου πενήντα τέτοια εργοστάσια. Και τώρα για τα δικά μας. Πέρα από μερικές, ακατανόητες για τους περισσότερους, πινακίδες σε κάποια σημεία πόλεων και που έχουν καταστραφεί από βάρβαρους τι άλλο έχει γίνει.
Οι σεισμολόγοι ανέφεραν κατά την παρουσία τους στις τηλεοράσεις ότι από δεκαετίας είναι να υπάρξει σύστημα προειδοποίησης για τσουνάμι και δεν μπορεί να προχωρήσει γιατί, όπως συμβαίνει από χρόνια, τρώγωνται μεταξύ τους ποιος θα το αναλάβει. Και εδώ δηλαδή πρώτα η τσέπη και μετά τα άλλα. Καμιά ενημέρωση. Ενημερωτικές εκπομπές από τηλεόραση ή με φυλλάδια δεν έχουν υπάρξει. Κάποιες ιδιαίτερες ασκήσεις σε σχολεία και πολίτες τίποτα.
Ο,τι φωτίσει τον καθένα την ώρα εκείνη ο νους του και υπό το κράτος πανικού αυτό θα πράξει. Π.χ. να έχει πάντα έναν φακό στο προσκεφάλι του, να μην έχει αντικείμενα ή να μην υπάρχουν επικίνδυνα υλικά και κατασκευές που επικρέμονται και αμέτρητα άλλα.
Και να σκεφθεί κανείς πως είμεθα από τις πρώτες σεισμογενείς χώρες στην Ευρώπη.