Αχ κυρία Πατουλίδου?

Οκτώ ώρες δουλειά, οκτώ ώρες ύπνος και οκτώ ώρες ελεύθερος χρόνος είναι ένας καλός  μερισμός της ημέρας, παραδεκτός σε όλες τις ανεπτυγμένες κοινωνίες, χωρίς να λείπουν καταπιεστικοί θύλακες ή άλλες κοινωνίες που παραβιάζουν ασύστολα το 8+8+8 και επιβάλλουν στους εργαζομένους περισσότερες ώρες απλήρωτης δουλειάς και λιγότερες ώρες ανάπαυσης και ύπνου. Δεν πρέπει να αποκλείσουμε βέβαια ότι, σε καιρό ειρήνης υπάρχει το ενδεχόμενο να καταστρατηγηθεί το 8+8+8 για λόγους ανωτέρας βίας και έκτακτων κινδύνων και αναγκών όπως για παράδειγμα, φυσικές καταστροφές (Ιαπωνία) και η κατάρρευση μιας οικονομίας όπως αυτή της χώρας μας. Ηδη στην άπω Ανατολή, οι απλοί πολίτες διαβεβαιώνουν καθημερινά ότι θα ξαναχτίσουν την πατρίδα τους, πράγμα που έχουν αρχίσει αμέσως μετά τον σεισμό, διαθέτοντας τον ελεύθερο χρόνο τους και μέρος του ύπνου τους για την ανασυγκρότηση της κατεστραμμένης χώρας τους. Εχουμε και στην Ευρώπη παραδείγματα λαών που έκαναν το ίδιο, όπως αμέσως μετά τον πόλεμο, όταν οι πολίτες της κατεστραμμένης και κατεδαφισμένης Γερμανίας δούλευαν 8 ώρες για τον εαυτό τους επί πληρωμή και 2 επιπλέον δωρεάν. Το ίδιο, στις αρχές της δεκαετίας του ?70, όταν ξέσπασε η πρώτη μεγάλη πετρελαϊκή κρίση, με τις τιμές να έχουν αφηνιάσει και τις οικονομίες της δύσης να βουλιάζουν στην ύφεση, τα συνδικάτα των εργαζομένων στη Μεγάλη Βρετανία αποφάσισαν να δουλεύουν πέρα από το ωράριο επί μια ώρα δωρεάν, «για τη χώρα μου» (όπως ήταν το σύνθημά τους) ή για την «Αγγλία ρε γαμώτο», που θα έλεγε και μια Αγγλίδα? Πατουλίδου. Τι λέτε, υπάρχει περίπτωση να γίνει αυτό και στη χώρα μας, έστω και μόνο από τους εργαζομένους του ευρύτερου δημόσιου τομέα?;
ΑΕΣ