ΟΤΑΝ ΤΑ παιδιά ήταν μικρά και τα πηγαίναμε βόλτα στους Τάφους των Βενιζέλων, πάντα έμεναν με μια απορία για τον τόπο? Πηγαίναμε στο πανέμορφο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία (φωτ. 1), προσκυνούσαμε και έπειτα παίζαμε στον τεράστιο χώρο με τα χαλίκια. Για να ξεκουραστούμε δε, αγναντεύαμε τα Χανιά με την πανοραμική και πανέμορφη θέα που προσφέρει ο τόπος. Αυτό γινόταν τακτικά: άναμμα κεριού στο εκκλησάκι – παίξιμο και «ξενάγηση» κάτω απ? τους Τάφους – επιστροφή? Στο υποσυνείδητο των παιδιών δεν είχε χώρο η πολιτική, αλλά η αγιοσύνη. Ετσι, όχι σπάνια, μας έλεγαν «Πότε θα πάμε στους? Αγίους Βενιζέλους;»! Αυτό είχε καταγραφεί κι αυτό έμεινε. Οχι, άδικα!
ΤΟ ΘΕΜΑ (ξανα)έθιξε πριν λίγο καιρό ο βουλευτής Χανίων του ΠΑΣΟΚ, κ. Σήφης Βαλυράκης. Ενα θέμα που απ? αυτές τις στήλες έχει αναφερθεί πολλές φορές. Πρόκειται για την κατάσταση του Εθνικού Σταδίου Χανίων, που είναι επιεικώς απαράδεκτη. Πότε θα αρχίσουν, έστω κάποιες στοιχειώδεις βελτιώσεις; Οπως για παράδειγμα οι ψηλές κολόνες φωτισμού που χρόνια τώρα παραμένουν χωρίς καμιά συντήρηση (φωτ. 2), έρμαιο των καιρών και της αδιαφορίας; Με όποιο κίνδυνο, φυσικά, συνεπάγεται μια τέτοια αμέλεια?
Η ΑΝΟΙΞΗ έρχεται ολοταχώς. Ηδη τα χελιδόνια έφτασαν, αλλά και τα πρώτα «χελιδόνια – τουρίστες» μας επισκέφτηκαν? Μήπως ο Δήμος Χανίων θα έπρεπε να σκεφτεί, πλην των άλλων «καλλωπισμών», να κάνει ένα «λίφτινγκ» στο παραμελημένο πάρκο Ειρήνης και Φιλίας των Λαών; Οι λαοί θα αρχίσουν να το επισκέπτονται και μόνο? φιλία δεν θα αισθάνονται αντικρίζοντας την κατάσταση αυτή (φωτ. 3).
Στ.Γ.Κ.
