Οι αγορές, απάνθρωπες και άπληστες ομάδες στενών οικονομικών συμφερόντων (κρατών, Τραπεζών και ιδιωτών κεφαλαιούχων) με μια λογική που ξεπερνά τις πολιτικές, όχι μόνο κάθε χώρας ξεχωριστά αλλά και των Βρυξελλών, χτύπησαν πάλι τη χώρα μας με νέα υποβάθμιση. Κλείνοντας τον μπεζαχτά τους στη χώρα (και όχι μόνο στη δική μας) και κρατώντας τον κλειστό, χωρίς να ξέρουμε ακόμη για πόσο καιρό, χωρίς να συγκινούνται ούτε να ενδιαφέρονται για τις καλές προθέσεις των κυβερνήσεων (όπως τις διαφημίζουν με δηλώσεις τους κυβερνητικά στελέχη), ιδιαίτερα όταν οι αριθ?οί δείχνουν ότι οι εθνικές πολιτικές κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που υποδεικνύουν. Ετσι, για παράδειγμα, στην περίπτωσή μας αξιώνουν από την ελληνική κυβέρνηση να ρίξει το χρέος 22 ?ονάδες κάτω, αναλα?βάνοντας τη δέσ?ευση να αποκομίσει από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας (με εκποίηση, αξιοποίηση, παραχώρηση;) έσοδα 50 δισ. ευρώ ή να συρρικνώσει μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες για να γίνει ανταγωνιστική και πλεονασματική η ελληνική οικονο?ία. Μέχρι τότε τα ευαγή Ιδρύματά τους, οι Οίκοι Αξιολόγησης, παίζουν τρίλιζα στην κασίδα μας, αλλάζοντας σύμβολα στις αξιολογήσεις των ομολόγων μας, αποδυναμώνοντας την ανταλλακτική αξία τους και οδηγώντας μας βαθύτερα στο πηγάδι που, κατά Στρος Καν, έχουμε πέσει?
ΑΕΣ
