Τούνελ

Σιγά – σιγά θα κατανοήσουμε το περιεχόμενο του «Σύμφωνου για το ευρώ» (το «euro plus»), το οποίο επέβαλε η Γερμανία στη σύνοδο της 25ης Μαρτίου στις Βρυξέλλες, για να περιορίσει τις όποιες μελλοντικές παρεκτροπές των «άτακτων» χωρών. Το «Σύμφωνο» προβλέπει διαρκή λιτότητα μέχρις ότου οι χώρες (όπως η Ελλάδα) να αποπληρώσουν τα χρέος τους (ή να το φέρουν σε διαχειρίσιμο επίπεδο) και να  ανακτήσουν την ανταγωνιστικότητά τους.
Η συνταγή: μειώσεις μισθών, πιο «ευέλικτη» αγορά εργασίας, αύξηση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση, περικοπή κοινωνικών δαπανών κ.ά. Ενώ αυτή η συνταγή έχει αρχίσει να εφαρμόζεται απαρέγκλιτα, ο μεν πρωθυπουργός διαβεβαιώνει ότι το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας «δεν σημαίνει νέα μέτρα στην Ελλάδα» γιατί «έχουμε κάνει ήδη ό,τι χρειάζεται», ο δε υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου ισχυρίζεται ότι υπάρχουν σημάδια πως «αρχίζουμε να βγαίνουμε από τη στενωπό».
Ο κ. Παπανδρέου μπορεί να παραβλέπει ίσως ως αμελητέες -μπροστά στις ανάγκες- τις μειώσεις αποδοχών που θα γίνουν (ανεξάρτητα αν αυτές είναι οριζόντιες ή όχι) π.χ. από το Ενιαίο Μισθολόγιο στους μισθούς ορισμένων κατηγοριών δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και αυτοί που θα υποστούν τις μειώσεις μπορούν να διατηρούν την δική τους αντίληψη για τα μεγέθη και να αντιδρούν.
Η δήλωση Παπακωνσταντίνου περί στενωπού, μπορεί να παραπέμπει σε παλαιότερη βεβαιότητα για «φως στο βάθος του τούνελ», μόνο που σήμερα το τούνελ είναι πιο μακρύ, πιο στενό και πιο σκοτεινό και δεν ξέρουμε αν το φως στο βάθος του είναι το φως εξόδου ή το φως του τραίνου που φορτωμένο με δανεικά έρχεται καταπάνω μας.
ΑΕΣ