Ενα τεράστιο έργο επραγματοποίησε μέχρι σήμερα το Ιδρυμα ´Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος´, χάρις στις προσπάθειες και τη σωστή εργασία ανθρώπων που η δράση τους τιμά την πόλη μας. Αποτελεί πλέον στολίδι για τα Χανιά και την Κρήτη το σπίτι του Ελευθερίου Βενιζέλου, μα και το πλησίον κτήριο του Ιδρύματος. Δίπλα σε όλα αυτά βρίσκεται ως γνωστόν ένα άλλο κλασικό κτίσμα με κάποια ιστορία που χρησίμευε σαν το ´παλάτι´ του Υπατου Αρμοστή Κρήτης, πρίγκιπα Γεωργίου.
Κτίσμα του 1882, μετά τον πρίγκιπα χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία του Ζαΐμη και του εκάστοτε Γενικού Διοικητή Κρήτης.
Το 1937 έως το 1940 ως Στρατιωτικό Νοσοκομείο και κατά την Κατοχή ως το Γερμανικό στρατηγείο. Κατά την αρχιτέκτονα Αιμιλία Κλάδου, οι επενδύσεις έγιναν με μάρμαρο Πεντέλης και με ξυλεία κέδρων του Λιβάνου.
Αρνητικά ή θετικά η προσωπικότητα του Γεωργίου ανήκει πλέον στην ιστορία και το κτήριο είναι ένα κομμάτι αυτής. Δεν έχω μπει στο εσωτερικό του από τη δεκαετία του 1970 που εκεί συνεδριάζαμε, το Συμβούλιο της Ι.Λ.Α.Ε.Κ., με πρόεδρο τον Θεμιστοκλή Μητσοτάκη, που το κτήριο ήταν ιδιοκτησία του.
Σήμερα δεν γνωρίζω ποιος το διαχειρίζεται, αλλά έχω την εντύπωση πως βρίσκεται σε στάδιο κατάρρευσης. Μήπως θα ήταν εφικτό να αποκτηθεί από κάποιο φορέα και να αποτελέσει ένα συμπλήρωμα στην ιστορική περιοχή, χρησιμοποιούμενο ως Μουσείο της Κρητικής Πολιτείας ή απλώς Ιστορικό ή Λαογραφικό Μουσείο.
Μήπως ο πεταμένος, σε κάποια σκουπίδια, ανδριάντας του πρίγκιπα, θα μπορούσε να τοποθετηθεί στην αυλή του. Κάποιοι νοήμονες τον πέταξαν, ενώ θα ήταν δυνατόν να τοποθετηθεί κάπου αλλού εκτός της πλατείας Σούδας, αφού εκπροσωπεί ένα κομμάτι της ιστορίας της Κρήτης.
Οι άνθρωποι της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, παρά το μένος και την οργή τους για τους Τσάρους, που τους καταδυνάστευαν για εκατονταετίες, είχαν τον πολιτισμό να διατηρήσουν όλα τα μνημεία και τους ανδριάντες των Τσάρων, αφού ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της Ρωσικής ιστορίας.
Α. Πλυμ.
