Σκην.: Πίτερ Γουέιρ Μουσ: Μπακχαρντ βον Ντάλγουιτς Ηθ.: Κόλιν Φάρελ, Τζιμ Στέρτζες, Εντ Χάρις
Μερικές φορές? το ταξίδι ζωής? αποτελεί τραγική εμπειρία?
1940, Σοβιετική Ένωση, κράτος τρόμου διακυβέρνησης Στάλιν? 7 κρατούμενοι δραπετεύουν από ένα σοβιετικό γκουλάγκ, στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας, όπου εξορίζονταν οι πάσης φύσης αντιφρονούντες πολιτικοί κρατούμενοι. Με ελάχιστη τροφή και εξοπλισμό, και χωρίς γεωγραφικό προσανατολισμό, οι δραπέτες ξεκινούν ένα ταξίδι γεμάτο κακουχίες και απρόβλεπτες καταστάσεις?
Ταινία που παρακολουθεί και καταγράφει με οπτική ντοκιμαντέρ, το δράμα των 8 ?ουσιαστικά- ανθρώπων, παραμερίζοντας στο πλάι κάθε περιττό σχόλιο που προκύπτει από τη μεταξύ τους σχέση. Οι χαρακτήρες κινούνται αυτόνομα και άτολμα μπροστά στο φακό και η κάμερα του ακαδημαϊκού Π. Γουέιρ σημειολογεί αναφορικά σε διάφορα ιστορικά γεγονότα της Πολωνίας, όπως: το ξέσπασμα του πολέμου το 1939 με την εισβολή του Χίτλερ από τα δυτικά και του Στάλιν από τα ανατολικά ή τις εργατικές εξεγέρσεις του 1956 και του 1968. Μια ενδιαφέρουσα προσπάθεια από το βετεράνο σκηνοθέτη, κάτι που τελικά εισπράτει ο θεατής, στο σύνολό της, όντας γνώστης της αληθινής πλευράς του σεναρίου.
