Δύσκολη η μετάβαση

Η μετάβαση από το δημοτικό στο γυμνάσιο είναι μια δύσκολη διαδικασία για τα παιδιά. Ωστόσο, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, αν οι εκπαιδευτικοί αγκαλιάσουν τους νέους μαθητές και οι γονείς στηρίξουν συναισθηματικά τα παιδιά τους τότε η μετάβαση από το ένα σχολικό περιβάλλον σε ένα άλλο μπορεί να αποτελέσει μια θετική εμπειρία.
Τα παραπάνω επισημάνθηκαν, μεταξύ άλλων, χθες, σε εσπερίδα με θέμα τη μετάβαση από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο, που διοργάνωσαν τα στελέχη του Κέντρου Συμβουλευτικής και Προσανατολισμού (ΚΕ.ΣΥ.Π.) της Διεύθυνσης Β/βάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων, σε συνεργασία με τους διευθυντές Α/βάθμιας και Β/βάθμιας Εκπαίδευσης, τους σχολικούς συμβούλους Α/βάθμιας και Β/βάθμιας Εκπαίδευσης, τους διευθυντές Δημοτικών – Γυμνασίων, τους Συλλόγους Διδασκόντων καθώς και τους Συλλόγους Γονέων – Κηδεμόνων.
Συγκεκριμένα ο σχολικός σύμβουλος Δημοτικής Εκπαίδευσης 3ης Περιφέρειας, Μιχάλης Κολιοραδάκης, τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι η μετάβαση των παιδιών από τη μία βαθμίδα στην άλλη έχει επιπτώσεις και στους γονείς και στους μαθητές και στους εκπαιδευτικούς. «Οι μαθητές αισθάνονται όμορφα που θα πάνε σε ένα σχολείο διαφορετικό, όμως, εκτός από τον ενθουσιασμό αισθάνονται και μια ανασφάλεια σε ό,τι αφορά τη δομή του νέου σχολείου, τους φίλους που χάνουν, τα μαθήματα που είναι πολύ περισσότερα, τις αλλαγές των καθηγητών, τις μεθόδους διδασκαλίας καθώς επίσης διακατέχονται και από τον φόβο μήπως πέσουν θύματα εκφοβισμού (bullying) κ.λπ.», τόνισε ο κ. Κολιοραδάκης, ενώ συνέχισε λέγοντας πως και για τους γονείς η αλλαγή αυτή συνοδεύεται από αγωνία και άγχος.
Ωστόσο, υπογράμμισε, είναι πολύ σημαντικό να σταθούν συναισθηματικά δίπλα στο παιδί τους ειδικά τον πρώτο καιρό. «Καλό είναι από την πλευρά των γονέων να υπάρχει μια υποστήριξη κυρίως σε ό,τι αφορά το συναισθηματικό κομμάτι και λιγότερο το γνωστικό… Επίσης, είναι σημαντικό να συνεργάζονται στενά με το σχολείο, να πηγαίνουν στη σχολική μονάδα συχνά και να μιλάνε έναν προς έναν με τους καθηγητές για τις επιδόσεις του παιδιού, τη συμπεριφορά του, τις σχέσεις του με τους καθηγητές κ.λπ.», ανέφερε ο κ. Κολιοραδάκης. Σε ό,τι αφορά τους εκπαιδευτικούς ο σχολικός σύμβουλος Δημοτικής Εκπαίδευσης επεσήμανε πόσο σημαντικό είναι να δείξουν οι εκπαιδευτικοί κατανόηση: «Οι εκπαιδευτικοί του Δημοτικού πρέπει να προετοιμάσουν τα παιδιά για το τι θα συναντήσουν στο Γυμνάσιο… Οι δε καθηγητές του Γυμνασίου πρέπει να κατανοήσουν ότι έχουν να κάνουν με μικρά παιδιά και όχι με ενηλίκους. Ο εκπαιδευτικός πρέπει να αγκαλιάζει τα παιδιά, να δείχνει την αγάπη του και να τους χαμογελά. Οταν το παιδί νιώσει ότι είναι αποδεκτό, με τις αδυναμίες και τα ελαττώματά του, δίνει τον καλύτερό του εαυτό».
Η σχολική σύμβουλος Προσχολικής Αγωγής 50ης Περιφέρειας, Πόπη Κασσωτάκη – Ψαρουδάκη, ανέφερε, μεταξύ άλλων, πως η μετάβαση ως έννοια στον χώρο της εκπαίδευσης μόνο τελευταία έχει αρχίσει να απασχολεί έντονα ακαδημαϊκούς και εκπαιδευτικούς. «Συνήθως μέχρι τώρα η μετάβαση αντιμετωπιζόταν ως κάτι αρνητικό. Ωστόσο, σήμερα γνωρίζουμε ότι παρότι είναι δύσκολη μπορούμε να την κάνουμε εύκολη μέσα από την προσέγγιση όλων όσων έχουν σχέση με τη μετάβαση του παιδιού (οικογένεια, εκπαιδευτικούς και παιδί)», τόνισε η κα Κασσωτάκη, ενώ στάθηκε ιδιαίτερα στη ανάγκη να ειδωθεί αυτή η μετάβαση από την οπτική του παιδιού και ειδικότερα του παιδιού που θα πάει από το Νηπιαγωγείο στο Δημοτικό.
Συγκεκριμένα, επεσήμανε ότι σύμφωνα με ερευνητικά δεδομένα, τα παιδιά «έχουν ένα άγχος, αλλά περιμένουν τη μετάβαση με χαρά γιατί θα αισθανθούν μεγάλα, γιατί θα πάνε στο Δημοτικό, θα μάθουν να γράφουν και να διαβάζουν, θα μάθουν να παίζουν μπάσκετ ή ποδόσφαιρο κ.λπ. Το παιδί, λοιπόν, έχει να σταθεί σε πολλά θετικά στοιχεία».
Η κα Κασσωτάκη υπογράμμισε ακόμα ότι σύμφωνα με την έρευνα τα παιδιά προσδοκούν ότι στο Δημοτικό θα έχουν μια νέα δασκάλα, μια αυλή που να έχει λουλούδια και δέντρα, στολισμένες τάξεις με μία βιβλιοθήκη, αλλά και κάποια παιχνίδια. «Μπορούμε, λοιπόν, να βοηθήσουμε τα παιδιά προσφέροντάς τους πολλά από αυτά που προσδοκούν μέσα από την αλληλεπίδραση γονιών και εκπαιδευτικών και με απότερο στόχο οι προσδοκίες τους να αποδειχθούν ρεαλιστικές… Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί όταν ματαιώνονται οι προσδοκίες τους χαμηλώνουν και τα κίνητρα για μάθηση», είπε, μεταξύ άλλων, η κα Κασσωτάκη.