ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΦΥΪΑ

(2011 ΕΓΧ 105’)
Φαντασίας, βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Άλαν Γκλιν: «The Dark Fields». Σκην.: Νιλ Μπέργκερ. Μουσ: Πολ Λέοναρντ Μόργκαν. Ηθ.: Μπράντλεϊ Κούπερ, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Έιμπι Κόρνις, Άνα Φρίελ.
Ο Έντι Μόρα είναι ένας υπερ-φιλόδοξος συγγραφέας, που όμως τα τελευταία χρόνια ταλαιπωρείται από μια διαρκή έλλειψη έμπνευσης, μέχρι που ένας φίλος του, του προτείνει να κάνει χρήση του NZT. Πρόκειται για ένα επαναστατικό χημικό σκεύασμα, το οποίο έχει τη δυνατότητα να χαρίζει στον χρήστη ευεξία, να ‘προσθέτει’ ευφυΐα, αλλά και να τον βοηθάει να αξιοποιεί στο μέγιστο όλες του, ανεξαιρέτως, τις δυνατότητες. Με μια μικρή όμως προϋπόθεση: να συνεχίσει να λαμβάνει το σκεύασμα χωρίς ωστόσο να αποκαλύψει ποτέ, σε κανέναν το μυστικό του.
Με τον εγκέφαλό του σε υπερλειτουργία, ο Έντι είναι πλέον σε θέση να θυμηθεί ό,τι έχει διαβάσει, ό,τι έχει δει ή ό,τι έχει ακούσει στη ζωή του. Είναι σε θέση. Επίσης, να μάθει μία καινούργια ξένη γλώσσα στη διάρκεια μιας και μόνης μέρας, μπορεί να κατανοήσει περίπλοκες μαθηματικές συναρτήσεις και ασφαλώς, να γοητεύσει οποιονδήποτε συναντηθεί μαζί του. Πολύ σύντομα ο Έντι στοχεύει και στη Γουόλ Στριτ, με αποτέλεσμα την επιτυχημένη μετατροπή ενός μικρού κεφαλαίου… σε εκατομμύρια. Τα κατορθώματά του, όμως, προσελκύουν το ενδιαφέρον του μεγιστάνα Καρλ Βαν Λουν, ο οποίος τον προσκαλεί να συντονίσει τη μεγαλύτερη συγχώνευση στην ιστορία των επιχειρήσεων. Όλες αυτές οι δραστηριότητες καθιστούν τον Έντι, τον απόλυτο στόχο κάποιων κακοπροαίρετων ανθρώπων, που δείχνουν αποφασισμένοι να κάνουν τα πάντα προκειμένου να πάρουν στα χέρια τους τα αποθέματα NZT του Έντι. Με τη ζωή του να διατρέχει πλέον σοβαρό κίνδυνο και τις παρενέργειες του χαπιού να κάνουν σιγά – σιγά την εμφάνισή τους, ο Έντι έρχεται αντιμέτωπος με μυστηριώδεις ανθρώπους, που παρακολουθούν κάθε του βήμα, αλλά και με έναν επικίνδυνο γκάνγκστερ και μια αμείλικτη αστυνομική έρευνα…
Το συναρπαστικό και πρωτοποριακό θρίλερ, «The Dark Fields», του συγγραφέα Άλαν Γκλιν είναι πολύ δυνατό και κεντρίζει αμέσως το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Αλήθεια,  τι θα γινόταν αν υπήρχε πράγματι ένα φάρμακο, μετά τη λήψη του οποίου να νιώθεις πως μεγιστοποιούνται οι δυνατότητές σου; Ένα φάρμακο που θα σε καθιστούσε ικανό ώστε να είσαι σε θέση, όχι μόνον να αξιοποιήσεις όλες σου τις δυνατότητες, αλλά και να τις χρησιμοποιήσεις σε δύσκολες περιπτώσεις; Θα το έπαιρνες;
Η προκλητική κεντρική ιδέα της ιστορίας αποτελεί ίσως την ιδανική πανάκεια για την Εποχή της Πληροφορίας, μια εποχή που από παντού κατακλυζόμαστε με πληροφορίες, κάθε δευτερόλεπτο με καταιγιστικό ρυθμό. Ο πυρήνας της ιστορίας μπορεί να παραπέμπει σε επιστημονική φαντασία, αλλά η τεχνολογία που απαιτεί, είναι μάλλον κάτι που δεν θα αργήσουμε να δούμε να συμβαίνει γύρω μας. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτή τη στιγμή που μιλάμε, δεκάδες ερευνητές σε απίθανα εργαστήρια, προσπαθούν να κατασκευάσουν «έξυπνα σκευάσματα» τα οποία να βελτιώνουν τη μνήμη, την αντιληπτική ικανότητα και τα αντανακλαστικά.
Ο Έντι Μόρα, είναι ένας συγγραφέας που περνά διακριτικά στην αφάνεια. Στην αρχή της ιστορίας, η σύντροφός του τον εγκαταλείπει, ο εκδότης του τον απειλεί με απόλυση αν δεν του παραδώσει το καινούργιο βιβλίο που του έχει υποσχεθεί και η σπιτονοικοκυρά του προτίθεται να του κάνει έξωση. Με τη λήψη όμως του ΝΖΤ, από την απελπισία της αφάνειας, ο Έντι μεταμορφώνεται σε άνθρωπο που διακατέχεται από χείμαρρους ιδεών και επιτευγμάτων, έναν άνθρωπο, που έστω και έντεχνα, οδηγείται στην κορυφή της πυραμίδας της πολυπόθητης για όλους επαγγελματικής αλλά και προσωπικής επιτυχίας. Αποτέλεσμα; Δύναμη, οικονομική ανεξαρτησία, ανεξάντλητη εξουσία. Δηλαδή, πράγματα για τα οποία, προκειμένου να τα κατακτήσουν, οι περισσότεροι από τους θνητούς είναι έτοιμοι χωρίς δεύτερη σκέψη να κάνουν χρήση ενός αντίστοιχου με το ΝΖΤ σκευάσματος. Πρόκειται λοιπόν για μια ιστορία, που αντικατοπτρίζει απόλυτα την πραγματικότητα της ζοφερής κοινωνίας μας. Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που ήδη κάνουν χρήση ότι μπορεί να φανταστεί ανθρώπινο μυαλό, προκειμένου να αποκτήσουν ενέργεια και δύναμη. Αν όμως, αντιμετωπίσουμε τη χημεία του εγκεφάλου σαν σκληρό δίσκο, τότε τι ρόλο παίζει η προσωπικότητα; Ποια είναι άραγε, τα όρια της ηθικής μας ταυτότητας; Δεν είναι τελικά μεγάλη ειρωνεία το πώς ο σύγχρονος άνθρωπος έχει στραφεί σε τοξικές ουσίες απλά και μόνο για να τα καταφέρει κι όχι για να τη ‘βρει’;